Dostluk öyle bir iksirdir ki kalbe huzurla dokunur, yürekleri adeta kardeş kılar. Aynı sofraya oturmasan bile, aynı kubbe altında secdeye varmanın sırrıyla mühürlenir dostluk. Rabbimizin izniyle yollar kesişir, kalpler aynı rahmette birleşir. Bu kardeşlik, ne bir menfaat ne de bir dünya hesap kitap işidir. Gönüller Allah rızası için yan yana gelir, her adımda imanın sıcaklığıyla yoğrulur. Sevinç ve keder paylaşılır, gözyaşları duaya dönüşür, dualar ise göklere kanatlanır. İki dost, iki kardeş misali... Farklı bedenlerde, aynı ruhun nefesidir onlar. Aralarındaki bağ, sözlerle değil, sabırla, güvenle ve vefa ile yazılmıştır. Birinin yarası, diğerinin yüreğini acıtır; birinin sevinci, diğerinin yüzünde çiçek açtırır. Biliriz ki, İslam kardeşliği bir ömürlük değil, bir ebediyettir. Dünya sona erse de, bu dostluk baki kalır; ahirette de buluşur o yoldaşlar. Rabbimizin çizdiği bu kutlu yolda, dostluk ve kardeşlik izini takip edenler, sonsuzluğa yürürken yürek yüreğe bir dua olur. İşte, İslam kardeşliğinde buluşmuş iki dost, aslında Allah'a açılmış bir kapıdır; onlar, aynı secdede baş koyup aynı semaya yükselendir.