*چرا ایران نمی‌تواند سلاح هسته‌ای داشته باشد در حالی که کشورهای دیگر می‌توانند؟* رافی برگ، سردبیربخش دیجیتال خاورمیانه تنها تعداد محدودی از کشورهای جهان همچون بریتانیا، ایالات متحده، روسیه، چین، فرانسه، هند، پاکستان و کره شمالی دارای سلاح‌های هسته‌ای هستند. اسرائیل نیز به‌طور گسترده‌ای به داشتن سلاح هسته‌ای مظنون است، اما این موضوع را نه تأیید می‌کند و نه تکذیب. چرا برخی کشورها می‌توانند سلاح هسته‌ای داشته باشند و برخی دیگر خیر؟ پاسخ در پیمانی نهفته است که در سال ۱۹۶۸ با عنوان «پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای» (NPT) امضا شد. این پیمان مقرر می‌کند که کشورها می‌توانند برنامه‌های هسته‌ای غیرنظامی داشته باشند، اما هیچ کشور جدیدی نباید به جمع کشورهای دارای سلاح هسته‌ای اضافه شود. این پیمان از نظر قانونی الزام‌آور است و اکثریت قریب به اتفاق کشورها، از جمله ایران، آن را امضا کرده‌اند. با این حال، اسرائیل، هند، پاکستان و سودان جنوبی این پیمان را امضا نکرده‌اند و کره شمالی نیز بعداً از آن خارج شده است. هند و پاکستان در زمان آغاز پیمان به‌عنوان کشورهای دارای سلاح هسته‌ای به رسمیت شناخته نشدند و در صورت پیوستن به پیمان، ملزم به خلع سلاح هسته‌ای خواهند بود. سودان جنوبی کشوری نسبتاً جدید است و هیچ برنامه هسته‌ای ندارد. اسرائیل به دلیل سیاست «ابهام هسته‌ای» خود، که به‌عنوان تاکتیکی در برابر دشمنانش به کار می‌برد، این پیمان را امضا نکرده و اجازه بازرسی از تأسیسات هسته‌ای خود را -که طبق پیمان الزامی است- نمی‌دهد. ایران، کشورهای عربی و دیگران مدت‌هاست که خواستار فشار بر اسرائیل برای خلع سلاح هسته‌ای و شفافیت درباره برنامه هسته‌ای‌اش هستند و زرادخانه ادعایی اسرائیل را منبعی برای تنش و تهدید در منطقه می‌دانند. ایران همواره تأکید کرده که به دنبال سلاح هسته‌ای نیست و هیچ سلاح هسته‌ای در اختیار ندارد، هرچند بسیاری از کشورها به ادعای ایران مبنی بر صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای‌اش اعتماد ندارند. در سال ۲۰۰۲ مشخص شد که ایران برنامه هسته‌ای مخفیانه‌ای داشته که طبق پیمان NPT مجاز نبوده، و این موضوع بحرانی چندساله را به دنبال داشت که تا حد زیادی به رویدادهای کنونی منجر شده است. https://www.bbc.com/persian/live/crk2kd5npdkt.lite?at_campaign=ws_whatsapp