*_رقم الاستفتاء[۴۱۲]بتاریخ:۱۱/ ۵/ ۱۴۴۵هـ قـ_* *_مسئله:معلمه دمیاشتنی مریض په حالت کی دقرانکریم تدریس کولای سی که یا؟_* *_المستفتی: احمدى صاحب دکندهار ښار مرکز څخه_* *_محترم مفتى صاحب زما داپوښتنه ده څى يوزنانه په مياشتنى عادت کښی وى اوس داکولاى سي چی دقرآن الکريم يادحديثو يادفقه درس ياتدريس وکړی که یا_؟* *_الجواب حامدا ومصلیا:_* *_په مذکوره مسئله کی دعلماء احنافو رایه داده چی کله معلمی ته میاشتنی مریضی راسی نوداکولای سی چی دقران فقه اوحدیثو درس وشاگردانوته ورکی البته تدریس به کلمةً کلمةً شاکرد ته ورکوی پوره یوایات به نه ورته وایی اوهغه ایاتونه دقران چی مشتمل پر اذکارو وی هغه هم په نیت داذکارو ویلای سی_.* والدلیل علی ماقلنا : لما قال ابن عابدین شامی رحمه الله (ﻗﻮﻟﻪ ﻭﻗﺮاءﺓ ﻗﺮﺁﻥ) ﺃﻱ ﻭﻟﻮ ﺩﻭﻥ ﺁﻳﺔ ﻣﻦ اﻟﻤﺮﻛﺒﺎﺕ ﻻ اﻟﻤﻔﺮﺩاﺕ؛ ﻷﻧﻪ ﺟﻮﺯ ﻟﻠﺤﺎﺋﺾ اﻟﻤﻌﻠﻤﺔ ﺗﻌﻠﻴﻤﻪ ﻛﻠﻤﺔ ﻛﻠﻤﺔ ﻛﻤﺎ ﻗﺪﻣﻨﺎﻩ ﻭﻛﺎﻟﻘﺮﺁﻥ اﻟﺘﻮﺭاﺓ ﻭاﻹﻧﺠﻴﻞ ﻭاﻟﺰﺑﻮﺭ ﻛﻤﺎ ﻗﺪﻣﻪ اﻟﻤﺼﻨﻒ (ﻗﻮﻟﻪ ﺑﻘﺼﺪﻩ) ﻓﻠﻮ ﻗﺮﺃﺕ اﻟﻔﺎﺗﺤﺔ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻪ اﻟﺪﻋﺎء ﺃﻭ ﺷﻴﺌﺎ ﻣﻦ اﻵﻳﺎﺕ اﻟﺘﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﻣﻌﻨﻰ اﻟﺪﻋﺎء ﻭﻟﻢ ﺗﺮﺩ اﻟﻘﺮاءﺓ ﻻ ﺑﺄﺱ ﺑﻪ ﻛﻤﺎ ﻗﺪﻣﻨﺎﻩ ﻋﻦ اﻟﻌﻴﻮﻥ ﻷﺑﻲ اﻟﻠﻴﺚ ﻭﺃﻥ ﻣﻔﻬﻮﻣﻪ ﺃﻥ ﻣﺎ ﻟﻴﺲ ﻓﻴﻪ ﻣﻌﻨﻰ اﻟﺪﻋﺎء ﻛﺴﻮﺭﺓ ﺃﺑﻲ ﻟﻬﺐ ﻻ ﻳﺆﺛﺮ ﻓﻴﻪ ﻗﺼﺪ ﻏﻴﺮ اﻟﻘﺮﺁﻧﻴﺔ ردالمحتار (ج ۱ ص۲۹۳) دارالفکر بیروت عددالاجزاء(۶) وقال فی البحر الرائق ﻟﻜﻦ ﻓﻲ اﻟﺨﻼﺻﺔ ﻭاﺧﺘﻠﻒ اﻟﻤﺘﺄﺧﺮﻭﻥ ﻓﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ اﻟﺤﺎﺋﺾ ﻭاﻟﺠﻨﺐ ﻭاﻷﺻﺢ ﺃﻧﻪ ﻻ ﺑﺄﺱ ﺑﻪ ﺇﻥ ﻛﺎﻥ ﻳﻠﻘﻦ ﻛﻠﻤﺔ ﻛﻠﻤﺔ ﻭﻟﻢ ﻳﻜﻦ ﻣﻦ ﻗﺼﺪﻩ ﺃﻥ ﻳﻘﺮﺃ ﺁﻳﺔ ﺗﺎﻣﺔ. اﻩـ. ﻭاﻷﻭﻟﻰ ﻭﻟﻢ ﻳﻜﻦ ﻣﻦ ﻗﺼﺪﻩ ﻗﺮاءﺓ اﻟﻘﺮﺁﻥ ﻛﻤﺎ ﻻ ﻳﺨﻔﻰ. (ج۱ ص۲۱۱)مکتبه شامله ومثله فی الجوهر النیره (ج۱ص ۳۱) مکتبه شامله والله اعلم بالصواب کتبه مفتی عبدالبصیرابوالاسد الکندهاری الارغندابی المناروی صاحب معاون دارالافتاء لوی کندهار افغانستان