*منطق حیرانی* نویسنده: *دکتر حسن جعفری تبار* « *درست فقط این است*»؛ این آغاز و پایان یک استدلال خوب برای ساختارگریان حقوقی است که فقط یک پاسخ جامع را بهترین می‌دانند. اما در نظر صورت‌گرایان حقوقی « *درست این است*»؛ این از آن روست که فورمالیست‌ها به یاری روح‌القوانین گاه در یک مورد خاص از انحصارِ کلیت‌ها بیرون می‌آیند. نزد خطابیان حقوقی همچون دورکین، « *درست فقط آن است*»؛ برای آنان پاسخ آنقدرها هم که ساختارگرایان و فورمالیست‌ها می‌گویند دم دست نیست، و اگرچه فقط یک پاسخْ بهترین است، باید آن را نه از قشر که از اعماق دریافت. گروهی دیگر از خطابیان همچون پرلمان برآنند که: « *درست آن است*»؛ اینان نیز گرچه به آن سوی ظاهر عبور می‌کنند، اما لزوماً فقط یک تأویل را از میان تفاسیر درست نمی‌شمرند. جدلیان حقوقی می‌گویند: « *درست یا این است یا آن*»؛ بیش از دو پاسخ وجود ندارد و اگر این درست باشد آن درست نیست، و اگر آن درست باشد دیگر این را نباید درست پنداشت. پلورالیست‌ها و دیالکتیسین‌های حقوقی ظاهراً با تحملی بیشتر معتقدند که « *درست هم این است و هم آن*» و، بدینسان بر خلاف جدلیان، بین دو پاسخ متعارض جمع می‌کنند. *پروژۀ حیرانی حقوقی اما نه جمع که حذف است، و در آن «درست نه این است و نه آن»* https://whatsapp.com/channel/0029VaelbfcDDmFUM5XKFw0F https://t.me/judicialprocedure