#نشر_عقیده_امام_ابوحنیفه_رحمه_الله ┈•••◈❈﴿ روزه - ۳۲ -﴾❈◈•••┈ مسائل فديه - ۱ -: مسئله ١: هر کسى که آنقدر پير شده باشد که قدرت روزه گرفتن در او  نمانده يا آن اندازه مريض است که اکنون دیگر اميد صحت يابى را ندارد و نه توانائى روزه گرفتن را دارد، در اين صورت روزه نگيرد و در بدل هر روزه يک مسکين را به مقدار صدقۀ فطر، گندم يا جو بدهد و يا دو وقت در يک روز او را غذا بخوراند. اين را در شرع «فديه» می گويند. و اگر اين شخص به جاى گندم يا جو، قيمت همان مقدار گندم يا جو را به مسکين بدهد، اينهم صحيح است. مقدار صدقۀ فطر و فديۀ يک روزه يا يک نماز، يک صاع جو يا نيم صاع گندم و يا قيمت يک صاع جو يا قيمت نيم صاع گندم است. و نيم صاع در اوزان امروزی تقريباً برابر يک کيلو و ٧٥٠ گرام مى شود (احتیاطاً دو کیلو) و يک صاع برابر با سه و نيم کيلو (احتیاطاً چهار کیلو). تفصيل تحت مسائل صدقۀ فطر ملاحظه گردد. مسئله ٢: اگر گندمِ فديه را به چند قسمت تقسيم نموده به چندين مسکين بدهد اينهم صحيح است. مسئله ٣: اگر کسى فديه داد و بعداً قدرت و توانائى پیدا کرد و يا از بيمارى شفا يافت، در اين صورت قضاى تمام آن روزه ها را بايد بگيرد و فديه اى که داده است ثوابش را جداگانه کسب خواهد کرد.