#نشر_عقیده_امام_ابوحنیفه_رحمه_الله (آنچه روزه را می شکند یا نمی شکند - ۵) مسئله30: اگر کسى سرمه کرد يا نيشتر زد و خون داد و يا خود را تيل و روغن ماليد و چنين فکر کرد که روزۀ من شکسته است و بنابرين حالا قصداً چيزى خورد، در اين صورت قضا و کفاره هر دو بر او واجب مي گردد. مسئله31: اگر اتفاقاً روزۀ کسى در رمضان شکست، خوردن و نوشيدن چيزى در طول روز برايش درست نيست، بلکه بر او واجب است تا تمام روز را مانند روزه داران بگذراند. مسئله 32: اگر کسى در رمضان اصلاً نيت روزه را نداشت، بنابرين در طول روز خورده و نوشيده رفت، در اين صورت کفاره بر او واجب نمى باشد. کفاره همان وقتى واجب مى شود که شخص نيت روزه را کرده بعداً آن را بشکند. مسئله33: اگر کسی در ماه رمضان فراموش کرد که روزه دارد و سهواً چیزی خورد یا نوشید یا با همسرش جماع {همخوابگی} کرد و سپس به این پندار که حالا روزه ام شکسته است، قصداً چیزی خورد یا نوشید، روزه اش فاسد می شود، اما کفّاره بر او لازم نمی گردد، بلکه فقط قضای آن روز بر او واجب می شود. و اگر مسئلۀ شرعی را می دانست و با این وجود بعد از ارتکاب آنها سهواً حالا قصداً چیزی خورد یا نوشید، پس در صورت ارتکاب همخوابگی سهوی، هم کفّاره بر او لازم می گردد و هم قضاء و در صورت خوردن و نوشیدن سهوی، فقط قضاء بر او واجب خواهد بود و بس. مسئله34: اگر کسی بدون اختیار استفراغ کرد یا احتلام کرد و یا فقط از دیدن زنی یا غیره انزال نمود و به سبب ندانستن مسئله پنداشت که روزه اش شکسته است و عمداً چیزی خورد یا نوشید، روزه اش در این صورت فاسد می شود و فقط قضای آن بر او لازم می آید. و اگر می دانست که روزه از این چیزها نمی شکند، ولی بازهم عمداً روزه را خورد، در این صورت کفاره نیز بر او لازم می گردد. مسئله35: کسی که تمام شرایط وجوب روزه در او موجود باشد، اگر در دوران روزۀ رمضان که نیت ادای آن را قبل از طلوع صبح صادق کرده است، قصداً چنان چیزی را از راه دهان به داخل {جَوف} بدن خود برساند که آن چیز به طور دوا یا غذای انسان استعمال می شود (یعنی از استعمال آن نوعی نفع یا لذت جسمانی متصوَّر می باشد و طبیعت انسانِ سلیمُ الطبع از استعمال آن نفرت نمی کند، اگرچه بسیار اندک و حتی به اندازۀ یک دانۀ کنجد هم باشد) و یا اینکه خودش جِماع کند یا با وی جِماع شود ( لواطت نیز در همین حکم است و در جِماع، دخول حَشَفَه کافی است، چه منی انزال شود یا نی)، در همۀ این صورت ها هم قضاء واجب می گردد و هم کفّاره لازم می آید. لیکن شرط اینست که جِماع با چنان زنی صورت گرفته باشد که قابل جِماع است و چنان دختر کمسالی نباشد که اصلاً قابلیت جِماع را نداشته باشد. مسئله36: اگر کسی سر خود را تیل {روغن} بمالد، یا چشم خود را سرمه بکشد، در این صورت ها روزۀ این شخص فاسد نمی گردد یعنی نمی شکند و قضاء و کفّاره بر او واجب نمی شود، زیرا این اشیاء تا داخل (جَوْف) بدن نمی رسند. مسئله37: کسانی که عادت چِلَم کشیدن دارند یا کسانی که به خاطر فایده ای چِلَم می کشند، اگر در حالت روزۀ رمضان، چِلَم بکشند، هم قضاء و هم کفاره، هر دو بر آنها واجب می گردد. «سگرت کشيدن» نيز حکم بالا را دارد و روزه از سگرت کشيدن می شکند. خلاصه اينکه روزه از کشيدن تنباکو به صورت چِلَم و سگرت و غيره مى شکند و قضاى آن لازم می گردد. مسئله38: اگر زنی با پسری نابالغ یا مرد دیوانه ای جِماع کند، در این صورت هم قضاء و هم کفاره بر او لازم می گردد. مسئله39: عاقل بودن زن و مرد در جِماع، شرط وجوب کفّاره نیست، حتی اگر یکی از آنها دیوانه باشد و دیگری عاقل، بازهم کفّاره بر عاقل واجب خواهد بود. ✍🏻مفتی محمد ابراهیم تیموری #نشر_تعالیم_اسلام_مطابق_مذهب_اهل_سنت_و_جماعت_بر_مبنای_فقه_شریف_حنفی_میباشد. ┄┅═◈═✾📚✾═◈═┅┄ https://t.me/Mazhabe_Ahnaf