Allah Teâlâ bir kulunu severse, onun, Kendine ibâdet ve itâat ederek, iki cihan saadetini kazanmasına güç kuvvet verir, onu günahlardan korur, iyi olanı seçip şüpheli şeylerden uzak durmasını sağlar, nâfile ibâdetlerle ve diğer hayırlarla Kendine yaklaşmasına imkân verir ve böylece rahmetini onun üzerine yağdırır. Yüce Allah'ın kuluna olan sevgisinin en ileri derecesi, kulun kalbindeki nefsânî örtüleri kaldırarak onun Kendisini görüyormuş gibi bilmesine ve ilâhî tecellîleri fark etmesine fırsat vermesidir.