"Sen kötülüğe en güzel şekilde karşılık ver. Bir de bakarsın, aranızda düşmanlık bulunan kişi sanki candan bir dost oluvermiştir.” (Fussilet 41/34.) Abdullah ibni Abbâs radıyallahu anhümâ bu âyette geçen “iyiliğin en güzeli” ifâdesinin, “öfkeliyken sabretmek, kötülüğe mâruz kaldığında bağışlamak” şeklinde açıklamış ve şöyle demiştir: “İnsanlar bunu yaptıkları zaman Allah onları korur; düşmanları da onların önünde eğilir ve candan bir dost gibi olur.” (Buhârî, Tefsîr 41, bab başlığında).