*Şeyh Muhammed Diyâuddîn [kuddise sırruhû] bir sohbetinde şöyle buyurmuştur:* "Molla Ahmed, insanın zerre kadar, zerre-i miskal kadar nefsi olsa o Allah'tan uzaktır. Tasavvuf Muhammed Mustafa'nın (s.a.v) sünneti üzere hareket etmekten ibarettir. Muhabbet, Allah'a itaat etmek demektir. Şayet Allah'a olan muhabbetin doğru olsaydı, ona itâat ederdin! Çünkü seven sevdiği kimseye itaatkârdır denilmiştir. Ölümden payımız, ibret almaktır. Aşık olan kimse, maşûkunun meclisinde iken, duyduğu çeşitli mânevî lezzetlerle hatta kendinden geçerek nefsini bile unutur." *Muhammed Diyauddin [kuddise sirruhû] tasavvuf yolunda bulunmanın esasının sohbet olduğunu bildirerek buyurdu ki:* ‘’Bil ki sohbetsiz geçen zaman zararlıdır. Ömrün boş yere zayi olmasıdır. Şu değerli ömrün hakkı, ilkin onu kıymetli sohbete ulaşma yolunda sarf edip, mümkün olduğunca sohbeti terk etmemektir. Sonra, tasavvufta sonu olmayan edepleri elde edip içselleştirmektir. Geçen zaman ne geri getirilebilir, ne de kaza edilebilir. Ne olursa olsun, hiçbir şeyle ölçülemeyen, dengi olmayan sohbetten ayrı geçen vaktinize şiddetle hayıflanın. Belirli zamanlarda yapılması emredilen virdleri terk etme ve rabıtadan uzak kalma. Zira “Tamamıyla yapılamayan bir iş bütünüyle de terk edilmez.” diye bir kural vardır. Her ne kadar bunlar bedellerin en değersizi olsa da, hasretimizi ve emirlerin bütünüyle terk edilmemesini, Allah Teâlâ’nın sohbete bir karşılık kılması umulur.’’