Rivayete göre Emir Nasr bin Ahmed-i Sâmânî'nin bir hocası vardı. Çocukken kendisini çok incitirdi. Emir Nasr, büyüyüp padişah olduğunda hocasından intikam almaya ahdetti. Büyüyüp de padişah olunca, bir gün düşünürken hocasını hatırladı, Hizmetçisine: "Git onu getir; bahçeden de birkaç değnek al." dedi. Hizmetçi padişahın huzurundan ayrıldı ve hocayı getireceğini söyledi. Hocayı buldu ve birlikte yola koyuldular. Hizmetçi yolda gelirken iyi bir değnek aldı. Hoca, intikam zamanı olduğunu anladı. Yolda birkaç ayva satın aldı ve elbisesinin yenine koydu; hizmetçi ile yola devam etti. Emir Nasr'in huzuruna geldiklerinde emir değneği aldı ve şöyle bir salladı. Sonra hocaya dönerek: "Durumunu nasıl görüyorsun?" diye sordu. Hoca elini elbisesinin yenine uzattı, ayvayı çıkardı ve şöyle dedi: Emirimizin ömrü uzun olsun. Bu meyvenin bu kadar güzel ve sulu olması bu ağaç yüzündendir. Emirin de kazandığı güzel ahlakı ve padişahlık istidadı bu sopayı yemesinden dolayıdır. Gerisi emirimizin fermanıdır. Emir Nasr bu sözü beğendi ve hocayı övüp çokça iltifatta bulundu. [Bursevî, Rûhu'l-Beyân, 14/543]