*ELİ CEBİMİZDEDİR NE İSTERSE ALSIN* *Gavs-ı Menzilî Seyyid Abdulbâkî el-Hüseynî* [kuddise sırruhû] zikir ile alakalı bir sohbetinde şöyle buyurmuştur: ‣ Zikre devam ediniz, virde önem veriniz. Çünkü kalbin tek ilacı zikirdir. Kur'an okumak, salavat çekmek, hizmet etmek sevaptr fakat nefsi ancak zikir terbiye eder. Zikrinizi çekmezseniz Allah rızası için iş yaptğıızı nasıl ispat edebilirsiniz? Hizmetler zikirsiz olmaz. Tasavvuf yolunun olmazsa olmazı zikirdir. Tasavvufta her yolun kapısı zikirdir. Eğer işleriniz aksıyorsa zikirlerinizi kontrol ediniz. ‣ Zikir kalbin gidasıdır; gıdasını almayan kalp zayıflar, sonra ölür. Kalp ancak zikir ile beslenir, kuvvetlenir, tatlanır manen hayat bulur. Haramlar ve işlenen günahlar ise şeytanın gıdasıdır. İşlenen günahlar insanın kalbini zayıflatır, onun düşmanı olan nefsi ve şeytanı kuvvetlendirir. Bu nedenle insanın içinde kalp, nefis ve şeytan devamlı mücadele halindedir ‣ Zikre devam ediniz. Zikir çekerken uyanık olunuz. Allah zikrini kalbinize yerleştiriniz. Zikir kalbe yerleşince siz istemeseniz de kalp yine Allah'ı zikreder. Midenizi düşünün; o, siz istemesiniz de kendi işini görür. Siz uyurken bile işine devam eder. İçine zikir yerleşen kalp de böyledir. Zikir çekmeyen sûfî avamdır. Sûfîler dünyayı şikâyet ediyorlar. Dünya dertleri hep gafletten gelir. Zikri sürekli çekin, günahlara meyletmeyin. Yoksa zikir uzar gider. Virdinizi çekmezseniz, yüz sene de hizmet etseniz işe yaramaz. ‣ Mürid "Allah" dedikçe kalpteki benlik tohumu delinir. Böylece benlik oluşamaz, benlik tohumu yetişip boy atamaz. Zikr-i ilâhî ile onun ortası delinir. Firavunluk taslayamaz. Kalp toprağında yetişemez. Kalp toprağında bitmeyince de çürür gider. Böylece kul, "Ben fakirim, ben âcizim" der; kulluğunu bilir. Kulluğu, aczini ve fakrini bilen de Rabb'inin azametini iyi anlar. ‣ Nakşilik, halkın içinde kalp ve ruh yoluyla hakka gitmektir. Bu tasavvuftur. Peygamber Efendimiz [sallahu aleyhi vesellem] hem ruh hem de bedenle Rabb'ine gitmiştir. ‣ Hatme, rabıta ve vird bizim yolumuzun esaslarıdır. *Bunlardan birini yapan kapımızın önündedir. ikisini yapanın eli elimizdedir. Üçünü yapanın eli cebimizdedir, ne isterse alsın!* [Sohbetler, 2 s. 53]