*Hâce Bahâeddin Şâh-ı Nakşibend* [kuddise sırruhû] hazretlerinin müridlerinden biri anlatır: • Hâce Bahâeddin Şâh-ı Nakşibend Hazretlerinin sohbetiyle şereflendiğim bir andı. Bu beraberlik esnasında, kısa sürede bende güzel değişiklikler meydana gelmişti. Bunun, Hâce Hazretlerinin bereketiyle gerçekleştiğine inanıyordum. Ama nedense, bir müddet sonra bende bu güzellklerden bir eser kalmadı. Hâce Hazretlerinin bendeki bu güzellikleri geri almış olduğu düşüncesine kapıldım. Ben bunları düşünürken, o esnada Hâce Hazretleri bir müride yöneldi, şunu söyledi: • *"Yanımızda bulunan her şey sizindir. Ancak eğitilmemiş köpeğin, yakaladığı av hayvanı yenilmez!"* *Yine Müridlerden biri anlatır:* • Bir keresinde Hâce Bahâeddin Şâh-ı Nakşibend Hazretleri bana kızmıştı, iki hafta boyunca kendisine görünmedim. 'Bütün genişliğine rağmen yeryüzü, onlara dar gelerek nefisleri kendilerini sıkıştırmıştı.." [Tevbe, 118] ayetinde de işaret edildiği gibi, geçen zamanım bana daraldıkça daralmıştı. Nihayet Allah Teâlâ yardım etti. İşlediğim günahlara tövbe etim. Sâdât-ı Kirâm'ın ve yakın zamanda vefat etmiş olan bir müridin hatırına, bu sıkıntılardan kurtulmak için rabbime çok yalvardım. Sabahleyin, içimde Hâce Hazretlerine gitmek için karşı konulmaz bir arzu hissetmeye başladım. Ve Şâh-ı Naksibend Hazretlerinin yanına vardım. Selâm verdim. Hâce Hazretleri bana, büyük bir yakınlık gösterdi. Orada bulunan müridlerden birini yanına çağırdı. Kendisine şöyle dedi: • *Biz sana kızmış ve seni hatırımızdan çıkarmıştık. Ancak bu gece, Sâdât-ı Kiram'a ve yakın zamanda vefat etmiş olan müridimizin hatırına, Allah Teâlâ'ya yalvardığın için, biz de seni Allah dostlarının hatırına seni affettik, aramıza tekrar kabul ettik, dedi.* İşte Şâh-ı Nakşibend Hazretleri, Allah ve Rasûlü'nün yoluna bu denli bağlıydı. Zira ben onun sohbetlerine daha yeni katılmıştım. Hâce Hazretleri, böylelikle beni terbiye ve şefkatten zerre miktarınca ayrılmamış olan o eski müridi aracılığıyla uyarmış oluyordu.