‏ادامه …… ‏او در سال ۱۳۵۷ هجری خورشیدی به ‌خدمت سربازی خوانده شد و از سوی حکومت کابل به‌ هرات باستان برده شد. البته رفتن به‌ سربازی و به‌ هرات انتخاب او نبود؛ انتخاب حکومت وقت بود. در آن روزگار سربازی جبری بود و کسی چاره‌ای جز پذیرفتن دستور حکومت را نداشت. سال ۱۳۵۷ هجری خورشیدی سال جنگ بود. از یک‌سو طبل کودتای هفت ثور نواخته می‌شد و از سوی دیگر قیام‌های جهادی و مردمی علیه دولت خلق و پرچم شعله ‌ورتر و دامنه‌ دارتر می‌شد. درهرات زمزمه‌ ی یک قیام ضد حکومت قومی و پوشالی کابل به‌ گوش می‌رسید. در پنجشیرتعداد چریک‌های مجاهدین هرروز زیاد ترمی‌شدند. آن‌هم پس از سه‌ سال همچنان سه‌ سال پیش در سال ۱۳۵۴هجری خورشیدی نیز تعداد از گروه های مجاهدین ضد حکومت کابل به فرماندهی احمدشاه مسعود، قهرمان ملی کشوردر پنحشیربه جنگ شروع کردند. درنهایت حرکت ‌شان دراثری خلاف‌ کاری های گلبدین حکمتیار، شکست خورد. البته بعد از این حرکت برای مدتی هیچ مجاهدی در پنجشیر دیده نشد و همه به بیرون از کشور وولایات چون نورستان و کنر پناه بردند. اما بعد از گذشت سه‌ سال در ۱۳۵۷ هجری خورشیدی تعدادی از چریک‌های مجاهدین دوباره به‌ پنجشیر برگشتند و آمادگی جنگ سخت و سنگر آتشین را علیه حکومت پوشالی کابل گرفتند. ‏بنآ اینجا می خواهم در مورد اولین دوره تعلیمات نظامی جنرال محمد پناه خان می پردازیم که در هرات مصروف تعلیمات نظامی می‌دید و و ظیفه‌ی خود را انجام  می‌داد. اوبه‌ گونه‌ی مخفیانه در قیام مجاهدین هرات به ‌ضد نیروهای حکومت پوشالی کابل شرکت کرد. گاهی در تظاهرات مردمی و گاهی در جبهات جنگ. باورهای دینی و انسانی او اجازه نمی‌داد در برابر کسانی که داعیه‌ ی آزادی از چنگال ارتش مجاوز اتحاد جماهیر شوری و جهاد علیه حکومت‌های مزدور آن داشتند شلیک کند و یا در سنگری در مقابل آن‌ها بخوابد. او روحیه‌ی آزادگی و دینی داشت؛ ازین بابت از حکومت مزدور شوروی بی‌زاری می‌جست و تمایل ویژه‌ای به مجاهدین داشت. محمد پناه نبوغ نظامی داشت. بزودترین فرصت توانست جای ‌گاه خوبی در بین سربازان پیداکند. او توانست نبوغ خویش را نشان دهد و مورد احترام همه قرار بگیرد. در دوران سربازی مورد توجهی ویژه‌ی فرماندهای بزرگ بود. چون زیرکانه حرکت می‌کرد و آگاهانه دست می‌زد و به وجه به‌تر از عهده‌ی مسوولیت خود برمی‌آمد. از آن‌جایی‌که او روحیه‌ی دینی و آزادگی داشت با فرماندهای حکومت رویه‌ ی خوبی نداشت؛ مطابق خواست آن‌ها مطیع‌شان نبود و به ‌نوعی در مقابل آن‌ها می‌ایستاد. او بیش‌تر از خدمت درچهارچوب حکومت وقت، شیفته‌ی پیوستن به جرقه‌های جهادی بود. او به همان‌ قدری‌که از بزرگان خلق و پرچم نارضایتی داشت، همان‌قدر به‌ مجاهدین تمایل داشت. محمد پناه پس از تمام کردن دوران سربازی خویش به پنحشیربازگشت و با شدت‌گرفتن نبرد مجاهدین به فرماندهی احمدشاه مسعود علیه حکومت‌هایدست شانده شوروی درکابل، به‌ مجاهدین پیوست. او که تعلیمات سربازی دیده بود و در سخت ‌ترین شرایط نبوغیت خود را نشان داده بود، توانست بزودی درمیان مجاهدین ازمحبوبیت خاص برخوردار شود و در اسرع وقت تبدیل به یک ‌چریک بی بدیل شناخته‌ شد. او بعد از پیوستن به‌ صف مجاهدین و نشان‌دادن مهارت خود در جنگ در سال ۱۳۵۹ هجری خورشیدی که بهصفت فرمانده قطعات متحرک در پنجشیر انتخاب شد. این قطعه از مشهورترین قطعات جنگی بود که نیرو های حکومت کابل و شوروی را بی‌چاره ساخته بود. این قطعه همیشه در نبردهابرعلیه نیروها اشغالگر پیروز می‌شدند و به مخالفان‌شان جز شکست و اسارت چیزی نصیب ‌شان نمی ‌گردید. ‏گروه های تحت فرماندهی جنرال محمد پناه یکی از مشهورترین گروپ‌های جهادی ومجاهدان بودند که به‌ نیکویی یاد می‌شدند و نام ‌شان برای مجاهدین انگیزه‌ی مبارزه و پیروزی را می‌داد. او پس از مدتی به فرماندهی قرارگاه چمال‌ ورده تعیین شد. این قرارگاه نام‌ آشناترین قرارگاه مجاهدین در پنجشیر بود و در بین همه‌ی قرارگاه‌ ها مهم ‌ترین و قوی‌ترین قرارگاهی درپنجشر بود. تاوقتی‌ که فرمانده محمد پناه مسوولیت فرماندهی آن را به عهده داشت، الگوی برای قرارگاه‌های دیگر پنجشیربود. این قرارگاه در برابر تهاجم  نیروهای اشغال‌گر شوروی پایگاه مهم و محکم بود و توانست در مقابل سخت‌ ترین حملات شوروی پایدار بماند. ‏ادامه دارد ………….