*هـرکه مانْـد از کاهلی بی‌شُکــر و صبـر* *او همیـن دانـــد که گـیـــرد پای جبــــر* > مثنوی_مولانا 📘به‌نظر مولانا، انسان یا باید شکر کند یا صبر؛ یعنی وقتی آن نعمت‌هایی را که می‌خواهد، دردسترسش هست، باید شکر کند و وقتی دردسترسش نیست، باید صبر کند. حالا، اگر کسی به خاطر تنبلی‌اش، هیچ‌کدام را نداشت، نه شکر کرد و نه صبر، یعنی حاضر نیست از خودش مایه بگذارد؛ البته «شکر نعمت» که مولانا می‌گوید، منظورش این است که انسان از هر نعمتی که خدا داده، بهترین استفاده را بکند. حالا آمد و یکی مثلاً پایش شکست و نتوانست راه برود، به‌نظر مولانا، باید صبر کند. صبر در نظر مولانا تحمل خواری نیست. صبر جمیل یا صبر محمود که در قرآن می‌گوید «إنَّ الله مَعَ الصّابرین»، مفهومش این است که انسان نباید در برابر مشکلات خودش را ببازد و از کار بیفتد؛ بلکه یعنی پایداری و استقامت در برابر مشکلات که بتواند با روحیهٔ قوی و اعتمادبه‌نفس، مشکل را از سر خود رفع کند. این می‌شود صبر جمیل. پس، انسان یا باید شکر کند یا صبر که هر دو تلاش و حرکت است. حالا می‌گوید کسی که تنبل باشد و صبر نداشته باشد، کارش همین می‌شود که «جبر» را دستاویزی قرار بدهد و بگوید ما «مجبور»یم و کاری نمی‌توانیم بکنیم. #حضرت_مولانا