✔️چطور می‌توان از یک روز عادی، حماسه ساخت؟ ✍️سهند ایرانمهر امروز زادروز «جیمز جویس»نویسنده رمان «اولیس»و صدمین سالگرد انتشار این رمان پیچیده و در عین‌حال منحصر به‌فرد است. شخصا اعتراف می‌کنم که «روز عادی» برایم یک روز دوردست است اما اگر روز عادی را به مثابه روزی مثل روزهای ملا‌ل‌آور دیگر بگیریم این کتاب درباره یک روز عادی (۱۶ ژوئن ۱۹۰۴) در دوبلین است اما این روز عادی تبدیل به یک حماسه می‌شود اما نه از آن حماسه‌های باستانی که‌ مثلا در آثار هومر می‌بینیم حماسه آدمی در دنیای مدرن و در هجوم انواع تکرار و‌ ملال این است که به این دریافت برسد که هنوز می‌ارزد ادامه دهد و هنوز در به ظاهر پیش‌پاافتاده‌ها چیزهایی برای عمیق‌شدن و لذت بردن وجود دارد. در این رمان حماسه هومر جایش را می‌دهد به حماسه از خواب بلند شدن، به سرکار رفتن، قدم زدن، برگشتن به خانه بدون اینکه روح کم بیاورد و‌خمیازه‌اش آدم را کلافه کند. یکی از جذاب‌ترین بخش‌های «اولیس»،فصل پایانی آن است که از زبان «مولی بلوم»روایت می‌شود. این فصل، که به «مونولوگ مولی»معروف است، بیش از ۴۰ صفحه بدون نقطه‌گذاری است! جویس این‌گونه افکار درهم‌تنیده و بی‌وقفه مولی را به تصویر می‌کشد. بلوم، شخصیت اصلی رمان، در طول روز با افراد زیادی ملاقات می‌کند، اما همچنان احساس تنهایی می‌کند. این تنهایی، که بسیاری از ما آن را تجربه کرده‌ایم، بخشی از زندگی روزمره است اما اینکه بتوان نشان داد که تنهایی چطور می‌تواند به معنا پل بزند و با همین ارتباط چیزی جز این تنهایی شود که ما میفهمیم البته که فقط کار جویس است. اولیس روایت این است که چطور چیزهای به ظاهر پیش‌پا‌افتاده را انقدر با تامل و عمیق دید که از آن زیبایی دید و با آن زیبایی ادامه داد. https://whatsapp.com/channel/0029VazakAH9WtC9jMbGGL3i