▫️ ابراهیم نخعی (رحمت خدا بر او باد) یک چشم داشت و شاگردش سلیمان بن مهران (معروف به اعمش) نیز کم‌بینا بود. روایت شده است که روزی این دو در یکی از راه‌های کوفه در حال رفتن به سمت مسجد بودند. در میان راه، امام (ابراهیم نخعی) به شاگردش گفت: «ای سلیمان! آیا موافقی که تو از یک راه بروی و من از راه دیگری؟ زیرا می‌ترسم اگر با هم از جلوی سبک‌سران عبور کنیم، بگویند: یک‌چشم، یک کم‌بینا را هدایت می‌کند! و به این ترتیب به غیبت ما بپردازند و مرتکب گناه شوند.» اعمش در پاسخ گفت: «ای ابا عمران! چه اشکالی دارد که ما پاداش ببریم و آن‌ها گناهکار شوند؟!» ابراهیم نخعی گفت: « یا سبحان الله! این که ما سالم بمانیم و آن‌ها نیز سالم بمانند ، بهتر از آن است که ما پاداش ببریم و آن‌ها گناهکار شوند.» 📚 المنتظم / ابن جوزی @dawatilaallah | تماشاگه راز