*जपण्यातली चूक* #कथाविश्व कार्याच्या निमित्ताने सगळेच खूप दिवसांनी भेटलेले .... बहीणभावांच्या ,भावजया आणि जावाजावांच्या गप्पा अगदी रंगात आलेल्या... सगळ्यांची मुले सेटल झालेली नातवंडे आलेली ...त्यामुळे राजकारणासोबतच इतर नातेवाईक मुला नातवंडांचे कौतुक आणि जनरेशन गॅप असे विविध गप्पांचे विषय .... तेवढ्यात शुभाला लेकीचा फोन आला आणि "अहो चला निघायला हवे आपल्याला , साक्षी वाट पाहतेय " म्हणत ती लगेचच उठली. अजिबात जायचे नाही म्हणून सगळ्यांचा एकच सूर लागला. थांब हो..उद्या सकाळी जा आज रात्र जागवूया जरा ...म्हणत मोठ्या नणंदबाईनी केलेली सुचना आणि चाललेला सगळ्याचा आग्रह .... नवऱ्याची थांबायची इच्छा ... त्यामुळे ती पण बसली गप्पांमधे सामील झाली. एक दीड तासाने पुन्हा शुभाच्या मोबाईल रिंग वाजली... "लेकीचा फोन" ...म्हणत तिने हसतच फोन घेतला ... आणि म्हणाली अग साक्षी उद्या येवू आम्ही .... अग काका काकू आत्या सगळेच थांबताहेत ... तर उद्या सकाळी ... तिचे शब्द पुर्ण होण्याच्या आधीच लेकीचा आवाज चढला अग यायच नव्हतं तर तसे आधी सांगायचे ना .... आता मधुरा मयंक ला काय सांगू आबा आजी येणार म्हणून केव्हढे आनंदात आहेत ते ... अग उद्या सकाळी येतोय म्हणून सांग ना त्याना... आवाजातला गोडवा तसाच ठेवत शुभा म्हणाली .... त्यावर अग पण तुम्ही येणार म्हणून आम्ही दोघांनीच आज आमच्या मित्रमैत्रिणीन्सोबत बाहेर जायचा प्लान केलेला ना ... ते काही नाही तुम्ही निघा बघू तिथून आत्ताच्या आत्ता ... तिच्या आवाजातील ती जरब आणि तिचे असे गृहीत धरणे ... रागा रागाने बोलणे ... शुभाच्या डोळ्यात पाणीच आले ती पटकन उठून आत गेली. लेकीशी बोलताना शुभाच्या चेहऱ्यावरील बदलते भाव पाहून तिच्या जावेच्या नणदेच्या ते लक्षात आले. आणि त्या दोघीही तिच्या पाठोपाठ आत गेल्या. तर शुभा निघायचे म्हणून तिचे कपडे आवरत होती. निघायला लागेल मला ....अहो साक्षीला जरा बाहेर जायचेय ... मधुरा मयंक ही वाट पाहताय .... म्हणत तिने जावेकडे पाहीले. https://www.shrutimundada.com/2022/07/droupadi-murmu-15th-president-of-india.html नणद म्हणाली ..."हे बघ वहिनी तुझी लेक साक्षी काय म्हणाली हे जरी मी ऐकले नसले तरी सुध्दा मी नक्कीच ओळखू शकते ती काय म्हणाली असेल ...किंवा तिचा रागाने बोलण्याचा उद्देश काय असेल ? तुम्ही येणार म्हणून त्या दोघांनी नक्कीच काहीतरी प्लान केला असणार .... हे बघ मधुरा मयंक ला जरा समजावून सांगितले तर ऐकतील किंवा थोड्यावेळ गोंधळ घालतील आणि लगेच खेळायला सुध्दा लागतील. ते काही नाही वहिनी तू जायच नाहीस. जावेने म्हंटले ...लेकीला अगदी ठणकावून सांगा ...उद्या सकाळी येतेय म्हणावे ..." शुभाला ही कळत होते .... या चार पाच वर्षात तर हे बरेचदा घडलेले .... आई बाबा आता दोघांनी छान enjoy करा असे चार चौघात आवर्जून म्हणणारी आणि इतरांना तसा सल्ला देणारी माझी लेक वागताना मात्र कायम मला गृहीत धरतेय. निवृतीनंतर थकलेली गात्र आणि कमी झालेला उत्साह तिला कधी जाणवतच नाही .... तिची मुले म्हणजे माझी नातवंडे मला आवडतातच .... त्याना वेळ ही द्यायचा असतो मला ... पण दिवसभर त्यांच्या मागे फिरणे धावणे आणि लक्ष ठेवणे नाही ना शक्य होत आजकाल... तिच्या मनातले विचार असे चालू असतांनाच तिची जाऊ म्हणाली ... शुभावहिनी अहो माझा सुध्दा अनुभव काही वेगळा नाही. आजकालच्या मुलांची जाणीवेची पातळी इतकी खालावली आहे की स्वत: च्या पलीकडील जग त्याना दिसतच नाही. नणंद म्हणाली वहिनी अग थोडतरी बुद्धिबळ खेळता आलच पाहिजे. अनेकवेळा समोरची व्यक्ती आपल्याला गृहीत धरुन प्यादी चालवत असते. आणि आपण जीवाच्या आकांताने नाती जपत राहातो. माझ्या मैत्रीणीने तर यावर छान सांगितलय, ऐक! तुला ही उपयोगी पडेल. ती म्हणते... वयाच्या या वळणावर आपला जीव कुठे रमतोय ते करावे .... आपल्या गात्राना विश्रांती हवी असेल तेंव्हा त्यांची कुरकुर ऐकून विश्रांत व्हावे . आणि समवयस्क जमले की गप्पा मारुन मोकळे व्हावे. तो वेळ आपला राखून ठेवावा ... मुलांच्या खऱ्या गरजेला अडीअडचणीला आपण धावून जायलाच हवे .... पण त्यांची गरज जेंव्हा त्याच्या एंजोयमेंट कडे मोकळेपणाकडे बोट दाखवते त्यावेळी त्याना ठामपणे "जमणार नाही" म्हणत नकार देता आला पाहीजे . मुलांच्या आवाजाचा टोन वेळीच ओळखता येणं आणि त्या गोष्टीची जाणीव त्याना वेळीच करुन देणं... हे सुध्दा आई म्हणून गरजेचेच ना .. ही चूक तुम्हा दोघींची ही आहे मी तर म्हणेन तिच्यापेक्षा तुझी जास्त आहे ...कारण वारंवार ती चूक करण्याची संधी तू तिला देत आलीय जपण्यातली चुक म्हणतात याला. कळूनसवरून सुध्दा ती होत राहते. तिचे आई म्हणून तुला गृहीत धरणे चूक ... पण ते तरी एकवेळ क्षम्य ... कारण तिला जाणवतच नाहीये ती चुकतेय पण आई म्हणून तुझे हे असे ऐकून घेणं .... तुझा वापर होतोय हे तुला जाणवतय तरीही तू दुर्लक्ष करतेय म्हणजे तू जास्त चुकते आहेस ... बघ वेळीच सावर आणि आत्मविश्वासाने "नाही" म्हण .... तुझ्या नाही म्हणण्यातला दम तिला कळायला हवा .... शुभाचा मोबाईल वाजला ... तिने तो काही वेळ वाजू दिला ...आणि घेतला ... तेंव्हा साक्षीला बोलूही न देता ती म्हणाली .... "तुला सांगितले ना आज नाही आम्ही उद्या येतो आहोत..." उद्या इथून निघालो की मी स्वतः फोन करेन तुला .... " साक्षी काय म्हणतेय हे ऐकूनही न घेता शुभाने फोन ठेवला आणि नकळतच तिच्या गालावर स्मितहास्य पसरलं.... बरेच दिवसांची तिची घालमेल संपली होती. जीवनात प्रत्येक वळणावर वेळीच योग्य निर्णय घ्यायलाच हवे ... *सौ साधना डोंगरे 😊🙏*