*Hata Yapan İnsan – Pişman Olan İnsan* Hata yapmak veyahut günah işlemek, insan olmaklığın bir parçasıdır, çünkü insan hem unutan hem de öfke, sevgi, hüzün, korku gibi birbirinden farklı duyguları çok kısa zaman aralıklılarında bile yaşayabilen bir varlıktır. Unutkanlık ve insana has duygusal çeşitlilik ise insanı hata yapmaya sevk eder. İnsanın, doğasına aykırı bir şekilde makine benzeri bir formda değerlendirilip hatalarının sıfıra indirilmeye çalışılması modern zamanların mükemmeliyetçilik anlayışının ürünüdür. _*Bir taraftan da sadece kendi arzularını, hayallerini düşünerek herhangi bir bireysel veya toplumsal kısıtlama içerisine girmeden istediği hayatı yaşayabileceği algısına maruz kalan modern insan, böylece iş hayatında bir iş makinesi, iş dışında ise bir tüketim ve harcama makinesi gibi muamele görmektedir.*_ İki farklı hayat tabana taban zıttır. İlkinde işlerini kusursuz yapması ve mükemmel olması istenirken ikincide herhangi bir günah veyahut sosyal norm korkusu olmadan bütünüyle özgür bir yaşam sürmesi beklenir. Her iki durum da insanın doğasına aykırıdır. Zira insan ne hatadan ne de kuralların bağlayıcılığından vareste bir varlıktır. Ancak insanın hem hata yapan hem de belirli kurallar içerisinde yaşayan bir varlık olması, onun yaptıklarından pişman olması ve bu pişmanlığın yöneltileceği bir merciyi gerekli kılar. Allah’ın koyduğu kuralları çiğneyerek sınırı aşan ve günah işleyen insan, yaptıklarından dolayı pişmanlık duyduğu takdirde Allah’ın affından medet umabilir. Pişmanlık esasında, Allah’ın yüceliği karşısında kişinin tüm acizliğine rağmen günahlarla ona karşı gelme cüretini sergilemesinin insanda yarattığı hüzün ve utanma duygusunun eseridir. _*"Allah’ın büyüklüğünün müşahede edilmesinden dolayı günahlar kulun gözünde büyür. Bu müşahedeye rağmen Onun emrine karşı çıkmak gerçekten büyük bir cürettir. Bu şuur ve bilgiye sahip kişiler nezdinde hiçbir günah küçük değildir.”*_