*En Temel Bireysel Vazifemiz: Toplumsal Eşitsizliği Azaltmak* Eşitsizlik dünyanın kaderi ve dünya var oldukça da devam edecek. Zenginler de fakirler de hep var olacak. Dolayısıyla, eşitsizliği bitirme üzerine bir dünya görüşü benimsemek realiteye aykırı. Gerçeklik düzlemi üzerine kurulmamış her dünya görüşü de ya yok olur ya da kötü niyetliler tarafından sömürülerek bir menfaat sağlama aracı haline gelir. İnsanın toplumsal görevi eşitsizliği bitirmek değil, kendi toplumu veya toplumsal rolü çerçevesinde o eşitsizliğe katkı sağlamamak, o eşitsizliği azaltmaktır. İnsanın elinden gelen ilk şey, geliri ile bu eşitsizliği azaltmaktır. Geliri fazla olanın olmayana yapacağı maddi aktarım öncelikle kişinin kendi çevresindeki eşitsizliği azaltmasını sağlar. Her gelir seviyesi yüksek olan, kendi akrabaları içerisindeki yoksullara öncelik vererek bir gelir aktarımı sağlasa, en azından akrabalar arasındaki eşitsizliği azaltmış veyahut artmasını önlemiş olur. Bir akrabası evine süt bile götürmekte zorlanırken, kendi çocuğuna gözünü kırpmadan binlerce liralık bir spor ayakkabı alan birisi veyahut bir tatil veya bir umre için binlerce lira harcarken, o bir haftada harcanan para ile bir ayda geçinmeye çalışan bir akrabası olan bir kişi, toplumsal eşitsizliği kendi çapında artırmakla kalmamış, aynı zamanda aslında kazandığı parada fakirlerin hakkının da olduğu şeklindeki en evrensel manevi ilkeyi çiğneyerek, yoksul akrabalarının parasını da çalmış ve kötü biri olmuş olur.