*ایران در بن‌بست اقتصادی؛ مذاکره کافی نیست، رنسانس نهادی می‌خواهیم!* ✍️علیرضا رعنائی 🟢 *دلار ۹۳ هزارتومنی کاملاً هم منطقی است!* نرخ دلار به قله‌های تازه‌ای صعود کرده و اقتصاد ایران روزگار پرتلاطمی را می‌گذراند. اما آیا واقعاً باید از این اتفاق تعجب کنیم؟ در کشوری که حتی تأمین انرژی با چالش جدی روبه‌روست و مدارس و اداراتش پی‌درپی تعطیل می‌شوند، بخش تولیدی‌اش از نفس افتاده و قدرت خرید مردمش رو به کاهش است، انتظار داریم ارزش پول ملی‌اش حفظ شود؟ *کانال حرکتی دلار، اگرچه به‌ظاهر شدید و تند است، اما برای اقتصادی که از درون فرسوده شده، منطقی‌ترین و طبیعی‌ترین مسیر به شمار می‌رود.* 🟠 *مذاکره مسکن و موقت است، اصلاحات گسترده نیاز است* در این شرایط، موضوع سیاسی روز، مذاکره با آمریکاست؛ گمان بر این است که اگر درهای مذاکره با آمریکا باز شود، گره از تمامی مشکلات اقتصادی کشور گشوده خواهد شد. البته تردیدی نیست که تحریم‌ها ضربات سنگینی را به پیکرۀ اقتصاد وارد کرده و اختلالات جدی ایجاد شده است. اما سؤال اینجاست: چرا اقتصاد ما این‌قدر شکننده و آسیب‌پذیر شده که هر فشار خارجی، ما را تا مرز بحران پیش می‌برد؟ پاسخ روشن است: ما از درون فروریخته‌ایم. نظام بانکداری ناکارآمد، مقررات پیچیده و متناقض، فقدان شفافیت، ضعف در حقوق مالکیت، دستگاه‌های نظارتی و قضایی ناتوان، و در یک کلام، فرسودگی نهادی، ما را به این نقطه کشانده است. اگر امروز به مرحله‌ای رسیده‌ایم که مذاکره را تنها راه نجات می‌پنداریم، دلیلش این است که ساختارهای اقتصادی و مدیریتی ما تاب‌آوری خود را از دست داده‌اند. بدون اصلاحات نهادی و بازطراحی عمیق در حکمرانی -از بانک مرکزی تا نظام مالیاتی، از نظام تقنین تا دستگاه قضایی- هیچ توافق خارجی نمی‌تواند نجات‌بخش باشد. *حتی اگر فردا توافقی حاصل شود و تحریم‌ها برداشته شوند، تغییر چندانی رخ نخواهد داد، منابع مالی جدید به اقتصاد تزریق می‌شود، اما بازهم فساد، رانت و ناکارآمدی آن را می‌بلعد.* *رنسانس نهادی* راه‌حل؟ ایران به یک «رنسانس نهادی» نیاز دارد؛ رنسانسی که از سطح عالی سیاست‌گذاری تا کف جامعه را دربرگیرد. شفافیت، انضباط مالی و اقتصادی، حفظ حقوق مالکیت، مبارزه‌ی جدی با فساد، و پاسخگویی نهادهای حاکمیتی، ستون‌های اصلی این نوزایی‌اند. تا وقتی این اصلاحات ساختاری به‌طور هماهنگ و همراه با مشارکت عمومی پیش نرود، مذاکره تنها مُسکّنی مقطعی خواهد بود و بیماری عمیق اقتصاد را دوا نخواهد کرد. بنابراین، پیش از آنکه مذاکره را یگانه راه نجات بدانیم، به‌دنبال درمان ریشه‌ای و ترمیم بنیادین اقتصاد باید بود؛ چراکه بدون یک رنسانس نهادی فراگیر، حتی برداشته‌شدن تحریم‌ها هم جز تکرار چرخۀ شوم ناکارآمدی، ثمره‌ای نخواهد داشت. تنها از مسیر اصلاحات عمیق است که می‌توان امید داشت توان از دست‌رفتۀ تولید بازگردد، ارزش پول ملی حفظ شود و آینده‌ای پایدار برای نسل‌های بعد رقم بخورد. https://t.me/economia_politica_iran https://whatsapp.com/channel/0029Vb1B01oDDmFdK9aMFo0Q https://eitaa.com/economia_politica_iran