ST0069 Zou de tollenaar dit gebedje, na ontvangen genade, ook weleens gebeden hebben? "O God, wees mij farizeeër genadig." Zijn gebed achter in tempel was al zo'n groot wonder: "O God, wees mij zondaar genadig." Als de Heilige Geest die zielenood in jouw hart werkt, vanwege de zondenschuld die je door Gods' genade inleeft, dan blijft er alleen zo'n schreeuw naar Boven over. Ja, als de zonden en de doodstraf over de zonden, worden ingeleefd, dan blijft er de roep om genade over. Heb je het zo ook wel eens, in onhoudbare nood, tot de HEERE gebeden? Och, is dit jouw gedurig geroep tot de HEERE? Maar dit onderstaande gebed, heb je dat ook al eens gebeden? "O God, wees mij farizeeër genadig." Ja, ook na ontvangen genade? Zit het farizeïsme, niet diep in ons aller hart? Als je door ontdekkende genade, je eigen hart leert kennen, dan zie je hoeveel hoogmoed er in is. Hoogmoed is de grondoorzaak van onze diepe val, want we wilden en willen nog steeds als God zijn. Vroeger zeiden ze dan weleens: "Een veertje heeft nog een zuchtje wind nodig om omhoog te gaan, maar onze hoogmoed gaat vanzelf. Onlangs hoorde Legio het nog zeggen: "We hebben gist in onze schoenen." We willen onszelf altijd maar boven anderen verheffen, zélfs boven de Almachtige Heere. De tollenaar heeft zich, als zo'n zondaar leren kennen. Jij dan? Ook na ontvangen genade? Of is het bij jou, eens bekeerd, altijd bekeerd... Ja, de wedergeboorte ligt voor eeuwig vast in Christus, maar de bekering, de heiligmaking van Gods' kinderen, gaat zo op en neer, tot hun laatste ademsnik... Paulus schreef dat van zichzelf, aan Timótheüs. Hij was zo eerlijk gemaakt! 1 Timótheüs 1: 15. Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben. En als je nog zonder zaligmakende genade voortleeft naar de Godsontmoeting, hoe is het dan met je gesteld? Leef je rustig van de ene dag in de andere dag, de zonden uit? Zie je wel onverschillig, hoe het straks afloopt als je sterft? Zoals Legio dit onlangs hoorde van een jonge roomse vrouw... Ze zei: "Ik ga trouw naar de kerk, en de rest regelt de priester voor me..." O wat arm, wat arm... om zo bedrogen te worden voor de eeuwigheid! Of leef je eerlijk godsdienstig onbekeerd, naar de nooit eindigende eeuwigheid? Ja, je bidt wel om een nieuw hart, maar je geeft de Heere ten diepste de schuld dat je verloren bent, want dan was je niet uitverkoren... Leeft dat niet heel diep in ons aller hart? Verschuilen we ons daar niet stiekem achter? Maar misschien lig je in diepe ootmoed en boetvaardigheid te kreunen, te smeken en te bidden aan Gods voeten, of HIJ je genadig wil zijn? Want je hebt jouw diepverloren zondige staat ingeleefd, en die oneindige diepe kloof tussen de rechtvaardige Heere en jouw ziel, moet opgelost worden. O lezer, in die diepe, diepe kloof, is Christus gaan staan, om weer een vlak veld te maken voor Zijn kinderen!!! O, dan is er nog genade te verkrijgen hoor! Voor zulke tollenaren, voor zulke zondaren, ja zelfs ook voor farizeeën, wilde de Heere Jezus Zijn leven geven. Bid dan toch of HIJ je genadig wil zijn. Dan rust je niet eerder, totdat de HEERE het voor je opgelost heeft. En Christus rust niet, totdat HIJ dat verloren schaap gevonden heeft! O, dan ben je, een biddende verwachtende ziel, want het is alles het werk, van de meerdere Boaz. Ruth 3: 18. Toen zeide zij: Zit stil, mijn dochter, totdat gij weet hoe de zaak zal vallen; want die man zal niet rusten, tenzij dat hij heden deze zaak voleind hebbe. Gods' volk staat dan zó naar heiligmaking, en daarom bidden ze zo vaak: "O God, wees mij farizeeër genadig." Want ze voelen zo wie ze zijn van binnen. De Heere kan ook niet met één zonde van doen hebben, en daarom gaat Gods' kind, na ontvangen genade, biddend proberen de zonden te haten en er vandaan te vluchten. Spreuken 8: 13. De vreze des HEEREN is te haten het kwade, de hovaardigheid, en den hoogmoed, en den kwaden weg; Ik haat ook den mond der verkeerdheden. Ken je bevindelijk iets van dit leven?