SPH129 Om uit genade zalig te worden, moet de mens voortdurend afgebroken worden, opdat het genade zal blijven. Zalig worden, is enkel en alleen, souvereine genade bij de HEERE vandaan. Verder zonder enige toedoening van de kant van de mens. Toch wil de mens zo heel graag wat toedoen aan zijn zaligheid, ja hij zou graag ook wat willen betekenen in het zalig worden. En om te leren dat zalig worden, bij de HEERE vandaan komt en totaal niet bij de mens, is een heel mensenleven nodig. De mens in zijn natuurstaat, doet er juist alles aan om verloren te gaan. Nee, dat zeggen we niet hardop, maar onze zondige daden en gedachten zíjn zo van nature. Wat woelen de zonden toch elke keer in ons hart. Of heb je daar geen last van? Ach, Legio wel; o die zonden, die zonden, die zonden, die krijgt Legio er niet onder... Dat is zo'n strijd in het leven. O die zonden maken zo'n scheiding tussen de HEERE en de ziel. Dan te weten dat het nooit meer goed kan komen bij mij vandaan, om eigen zondige schuld. Zou er dan nog voor zo één, verzoening te vinden zijn? O, dan ervaar je toch zo, dat diepe, Godonterende van de zonden. Als je dan met die zondesmart en zondeschuld naar Jezus mag vluchten, als het al eens gebeurd is..., dan is het zo'n wonder dat de Heere Jezus je niet afwijst. Maar dat de Heere Jezus in gadeloze ontferming op je neerziet, en zegt: "Ik heb voor jou die straf op de zonden gedragen, Ik ben jouw Voorspraak bij Mijn Vader, Ik zend Mijn Heilige Geest in jouw ziel. Ja, Ik heb een eeuwige erfenis voor jouw verworven, opdat je straks eeuwig met Mij mag wezen, waar nooit zonden meer zijn". Als God de Vader dan, in Christus je de zonden vergeeft, met deze woorden: Jesaja 44: 22. Ik delg uw overtredingen uit als een nevel, en uw zonden als een wolk; keer weder tot Mij, want Ik heb u verlost. Dan krijg je toch zo'n haat tegen de zonden, en zoveel liefde tot God Drieënig. Och, dan vlucht je naar je binnenkamertje en buk je in heilige tere ootmoed neer voor Gods' aangezicht. Daar mag je dan zo met Christus verenigd zijn, in diepe verwondering, dat HIJ met jouw gemeenschap wil hebben. Ja, dat de Heilige Geest in zo'n vuil, zondig hart kan en wil komen wonen. Onbegrijpelijk, onbevattelijk welbehagen bij de HEERE vandaan. O dan is de HEERE zo dierbaar en beminnelijk! De HEERE is dan zo alles, en ik helemaal niets... Je zou dan zo graag, nooit meer willen zondigen. Dan lig je zo heel zachtjes op je knieën,  snikkend te zingen: Psalm 89:8 Gij toch, Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht; Uw vrije gunst alleen wordt d' ere toegebracht; Wij steken 't hoofd omhoog en zullen d' eerkroon dragen, Door U, door U alleen, om 't eeuwig welbehagen; Want God is ons ten schild in 't strijdperk van dit leven, En onze Koning is van Isrels God gegeven. Het is dan zo vaak: Eenzaam en met God gemeenzaam... Dit is zo moeilijk, ja eigenlijk onmogelijk, om op te schrijven wat dit inhoudt. Dan kun je soms zo uitzien, om eeuwig bij en met de HEERE te zijn. Om eeuwig tot Zijn eer te mogen zijn. Zeg medereiziger naar de eeuwigheid, als je wilt, leg je hart eens naast je huidige leven, leg de dood er eens naast... Kun je sterven, zoals je nu bent? Misschien wil je met deze dingen zelfs liever niet geconfronteerd worden. O dat is zo begrijpelijk, want dan moet de héle mens er aan, en dat doet zo zeer! Ach, Legio weet wel dat dit heel scherp is, maar het is niet bedoeld om te kwetsen. Nee, het is zo tot waarschuwing bedoeld. We hollen maar voort op de brede weg, of dat er geen oordeelsdag aanstaande is. Of dat de HEERE niet heilig vertoornd is over de zonden. Maar jij die dit leest, er komt een einde aan ons leven hier op aarde, en dan moet je voor God verschijnen! Dan helpen al jouw en de gerechtigheden van Legio niet, nee, die zijn een wegwerpelijk kleed gelijk. Alleen ín Christus, in Zijn dierbaar Middelaarsbloed kunnen we rechtvaardig voor God verschijnen. Ach, om Jezus te volgen, moeten we ook met Hem de dood in, anders kunnen we niet opstaan in een nieuw leven. Dat is het evangelie, dat zalig worden toch nog mogelijk is, ín Christus. En dat stervende leven, sterven aan mezelf, sterven aan mijn zonden, is een doorgaand proces, in het leven van Gods' volk. Dan blijft er alleen genade over, enkel en alleen Gods' souvereine genade. O wat is de HEERE dan dierbaar, als jij en Legio op dat lage, nederige, ootmoedige plekje bent. Dan doet de HEERE het niet meer verkeerd, maar lig je in heilige aanbidding aan Zijn dierbare voeten, je te verwonderen, dat de HEERE nog met zo één als jij en Legio bent, van doen wil hebben. Maar o, dat weerbarstige hart wil iedere keer maar weer wat wezen. Soms stijgen Gods' kinderen in zelfverheffing. Zelfs als de HEERE ze wat heeft gegeven, worden ze er nog hoogmoedig mee. Zie maar eens bij Hizkia, toen hij de gezanten van Babel, al zijn rijkdom liet zien, die hij van de Heere gekregen had. Jesaja 39: 2. En Hizkía verblijdde zich over hen en hij toonde hun zijn schathuis, het zilver en het goud, en de specerijen en de beste olie, en zijn ganse wapenhuis en al wat gevonden werd in zijn schatten; er was geen ding in zijn huis, noch in zijn ganse heerschappij, dat Hizkía hun niet toonde. Toch brengt de HEERE Zijn kinderen wel weer aan de grond hoor. Soms zijn dat van die pijnlijke wegen, waarin de HEERE hen dan brengt. David liet het volk tellen uit hoogmoed, maar wat vertoornde de HEERE Zich hierover. David mocht zelf kiezen welke straf de HEERE hem mocht geven. Ach, wat werd hij klein, en gaf zich over in de hand van de HEERE. 2 Samuël 24: 14. Toen zeide David tot Gad: Mij is zeer bange; laat ons toch in de hand des HEEREN vallen, want Zijn barmhartigheden zijn vele, maar laat mij in de hand van mensen niet vallen. Ben je in zo'n opstandige gestalte, o geef je toch aan Hem over. De HEERE doet het niet verkeerd. Dan word je zo eenswillend met de HEERE. Johannes 3: 30. Hij moet wassen, maar ik minder worden. Straks bij het sterven, volk des HEEREN, dan is die opstand over, dan mag je eeuwig in Zijn gemeenschap verkeren. Daar kun je nooit meer zondigen, maar eeuwig God Drieënig groot maken. Vraag maar veel aan de HEERE, om die armmakende genade, daar is de HEERE zo goed mee, maar je zelf ook...