کتاب «این دفتر بی‌معنی» خاطرات ایرج افشار از دورانِ کودکی تا پایان عمر است که چندین بخش مختلف دارد. شاید مهم‌ترین بخش این خاطرات (علاوه بر فصل اول و دوم که افشار از دورانِ کودکی و نوجوانی خود می‌گوید) فصل پنجم آن است که در آن افشار به موضوع کتابخانه و کتابداری در ایران می‌پردازد و در همین فصل افشار مشخصاً از چگونگی تاسیس دو کتابخانه مهم ایران یعنی کتابخانه ملی و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران (تقریباً با جزئیات کامل) می‌گوید (البته درباره کتابخانه‌هایِ دیگر هم می‌نویسد مثلاً کتابخانه سلطنتی و کتابخانه پهلوی و..). در همین فصل افشار از سرنوشت کتابخانه‌هایِ رجال مهم سیاسی و فکری ایران نیز می‌گوید، مثلاً سرنوشت کتابخانه قوام‌السلطنه، محمد مصدق، عیسی صدیق، حسن تقی‌زاده، محمدعلی فروغی، محمد قزوینی، علی‌اکبر سیاسی، فخرالدین شادمان، محمدعلی تربیت، سعید نفیسی، علی‌اکبر دهخدا، قاسم غنی، احمد کسروی، مجتبی مینوی و.. در همین فصل افشار از کتابخانه/گنجینه خود هم می‌نویسد. بعد از معرفی و توضیح کتابخانه خود، درباره اینکه این کتابخانه بعد از مرگ او چگونه به سازمان دایره‌المعارف بزرگ اسلامی برایِ استفاده پژوهشگران واگذار شود هم با جزئیات می‌نویسد. یکی دیگر از فصل‌هایِ خواندنی کتاب، فصل ششم کتاب است که به فعالیت افشار در مجله و نشریات مختلف اختصاص دارد؛ به‌ویژه درباره مجله آینده و راهنمایِ کتاب. خاطرات ایرج افشار در مجموع خواندنی است، مخصوصاً برایِ کسانی که به افشار علاقه دارند و زندگی و کار او را دنبال می‌کنند، وگرنه کتاب جزئیاتی دارد که ممکن است برایِ همه جذابیت نداشته باشد مثلاً درباره موضوع نسخه‌هایِ خطی در ایران یا درباره وظایف سازمانی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران و.. . *قیمت کتاب تقریباً ۱میلیون تومن است (۹۵۰ هزار تومن) که برایِ این حجم و با این کیفیت چاپ (خیلی معمولی)، قیمت بالایی است که تنها به دلیل نام ایرج افشار و یا دقیق‌تر سواستفاده از نام افشار است.