سال ها در به درِ عقل ، پِیِ مکتب و علم حال با این دلِ خوش‌باور خود در سفرم‌ دفترم را بگشایم و غزل پشت غزل هر نفس شعر بگویم و همین شد هنرم روز اول که نگاهت به دلم راه کشید اضطرابی به دل افتاد که من در خطرم بَس که با اشک تو را روی زبان نقش زدم هر نَفَس آه شده روی کلامِ پدرم با خودم وعده دهم ، پشتِ دلم داغ زنم بار دیگر که نگاهت برسد بر نظرم‌ می رسد چشم تو از راه و باز این دل و من پا گذاریم به آن عهد بدون ثمرم #فریده_کاظمی‌نژاد (ف.تبسم) بداهه / یکی از شب های شاعرانه انجمن شعر جوان امیدیه @Raghse_Vazhehha https://whatsapp.com/channel/0029VaWGLCIG8l5MPJ5Xs72K