*من زخمی‌ام از رنجِ گناهی.... که نباید* *خون است به مژگانِ نگاهی.... که نباید* *من کشته‌ی دوران سیاهی شده‌ام که...* *کشتند مرا با چه سلاحی.... که نباید...!* *سر لشکر یک خیل عظیمم که رفیقم..!!* *فرمانده شده توی سپاهی.... که نباید* *شاعر شدم و سبز نوشتم سخنم را* *روی سر من رفته کلاهی... که نباید* *بیراهه‌ی بیراه نشد راه من از تو* *از بسکه کشیدیم به راهی... که نباید* *گفتم که عوض می‌کنم این جور و ستم را* *افتاده‌ام از چاله به چاهی..... که نباید* *بر بختِ کجِ گربه‌یِ بد طالعِ ایران* *روباه کشد آهِ سیاهی.... که نباید* *یک چله و اَندی‌ست به این دام اسیریم* *در موطن من نیست رفاهی.... که نباید* *دادند شهادت که شدم مفسد فِی الارض* *باید بِزَنم زیرِ گواهی.... که نباید......* *آب از سرِ ما ملتِ بیچاره گذشته* *ماییم و همین عمر تباهی.... که نباید....* *مرگا به شما مردم نامــــــرد که. هستیـد* *در آرزوی دور ی شاهی..... که. نباید* *شاید بروم آخر این شعر پر از رنج* *خود را بزنم ....دار.... پگاهی ...که نباید* *#فرید_برزی* *#چندم_چند_یه_شب_گچساران* https://t.me/+MMCuDndkqs0xNDg0 https://whatsapp.com/channel/0029VaWGLCIG8l5MPJ5Xs72K