Rabıta, tasavvufta müridin mürşidi ile kalbi bir bağ kurmasıdır. Bu bağ, müridin manevi tekâmülünde önemli bir rol oynar. Rabıta sayesinde mürid, mürşidinin himmetiyle kalbini arındırır, gafletten uzaklaşır ve Allah’a olan yakınlığını artırır. Bir mürid, zikir çekerken Fatihalardan sonra biraz rabıta yapar, sonra zikrine başlarsa çok fayda görür. Çünkü rabıta, kişinin zihnini ve kalbini dünya meşgalesinden arındırarak, zikrin tesirini artırır. Kalp, rabıta sayesinde huzur bulur ve müridin nazarı dağılmadan zikrine devam etmesi kolaylaşır.