49 [Sabri’nin Yirmi Birinci ve Yirmi İkinci Söz’leri yazdığı vakit yazdığı mektubun bir fıkrasıdır.] Bilumum Risâlâtü’l-Envar her biri ayrı ayrı mevzularda, hadd ü hesaba gelmeyen müşkülleri halletmeleriyle beraber bendeniz şöyle tasavvur ediyorum ki: Nur deryasından nûş etmek isteyen bir kimse, Birinci ve Yirmi Birinci ve Yirmi İkinci Söz’leri alsa, diğerlerine eli yetişmezse dahi maraz-ı kalbîyi def’ ve ref’e, ruhu tenvir ve tesrire kâfi bulunduğu meşhud ve müsellemdir. Zira Birinci Söz tevhid miftahıdır. Yirmi Birin Birinci Şıkkı da mirkat-ı Cennettir. İkinci Şıkkı da emraz-ı kalbiyenin tedavisi için nazirsiz bir şifahane-i eczadır; iksir ilâçlarıyla, bilâistisna herkeste bulunan vesvese marazını tedavi ve kal’ eder. Kalp ve ruhta Kur’ân-ı Hakîm’in ebedî ve nâmütenâhî füyuzat ve envarından gelen revzat-ı inşirahiyeyi küşad ile saadet-i ebediyeye isal edecek bir râh-ı necat ve selâmettir. Yirmi İki ise, Bürhanlarıyla, Lem’alarıyla insan olanın akaid-i diniyesini tahkim ve tarsîne emsalsiz bir rehber bulunduğunu arz ederim efendim. Sabri