د صبر مېوه په پخوا زمانو کې، په یوه کلي کې سلیم نومی هلک اوسېده. هغه ډېر هوښیار او زړور و، خو بې‌صبره هم و. کله به یې چې کوم کار پیل کړ، ژر به ستړی شو، او کله چې کومه ستونزه ور پېښه شوه، سمدلاسه به یې شکایت کاوه. یوه ورځ، سلیم د خپل نیکه سره کښت ته ولاړ. نیکه د انځر یو تخم واخیست او په ځمکه کې یې وکرل. سلیم حیران شو او ویې ویل: "نیکه، دا به ډېر وخت ونیسي! زه نه شم کولای چې دومره انتظار وباسم!" نیکه وخندل او ورته ویې ویل: "زویه، هر څه خپل وخت غواړي. صبر وکړه، بیا به پوه شې." کلونه تېر شول، او سلیم هېر کړل، چې نیکه انځر کرلی و. یوه ورځ، کله چې هغه بېرته خپل زاړه کور ته راستون شو، یو ستر، شین او میوه‌دار انځر ته یې سترګې شوې! د هغه زړه له خوشحالۍ ډک شو. نیکه موسکی شو او ویې ویل: "وینې، زویه؟ که ته د تخم له کرلو وروسته ناامیده شوی وای او صبر نه وای کړې، نو نن به دې دا خوږې انځرې نه وای خوړلې!" له هماغې ورځې، سلیم د صبر ارزښت درک کړ. هغه زده کړل، چې هر څه خپل وخت غواړي، او که یو څوک صبر وکړي، د صبر مېوه به خامخا خوږه وي. د کیسې درس: ښه کارونه زحمت، وخت او صبر غواړي. که حوصله ولرو، پایله به خامخا مثبته وي.