آیة الکرسی(5) (يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ) ترجمه: هم آنچه را که پیش روی بندگان است می داند و هم آنچه را که از دید آنان پنهان است و از دانسته های او هیچ چیزی را به دست نمی آورند مگر این که او بخواهد علم چیزی را خودش به آنان بدهد. تفسیر: با اظهار این حقیقت ضربه ی دیگری بر پایه های شرک وارد می شود. در جمله های گذشته با بیان حاکمیت غیر محدود و اختیارات مطلق خدا گفته شد که در حاکمیت و فرمانروایی ایشان نه کسی به طور مستقل شریک است و نه کسی در برابر او از چنین توان و قدرتی برخوردار است که بتواند بر تصمیمات او تأثیر بگذارد. اینک از یک جنبه ای دیگر گفته می شود که کسی دیگر چگونه می تواند در این کار دخالت داشته باشد در حالی که هیچ کسی به جز خدا به هیچ وجه از علمی که به وسیله ی آن بتواند چگونگی نظام این هستی و مصلحت های آن را درک کند بهره مند نیست. انسان ها یا فرشتگان و یا مخلوقات دیگر، علم همه ی آن ها ناقص و محدود است. علم و دید هیچ کسی از آن ها بر همه ی حقایق هستی احاطه ندارد. و اگر دخالت آزاد بنده ای و یا سفارش غیر قابل ردّ او در کوچک ترین بخشی از این هستی دخیل شود همه ی نظام آن مختل خواهد شد. بنده ای که مصلحت های خود را هم نمی تواند به خوبی درک کند چه برسد به مصلحت های نظام هستی. مصلحت های خود او را نیز تنها خدا به طور کامل می‌داند و برای آنان نیز چاره ای جز این نیست که بر هدایت و راهنمایی خدایی که سرچشمه ی اصلی علم است، اعتماد و تکیه کنند. ✍سید ابوالاعلی مودودی رحمه الله/تفهیم القرآن ▫️کانال تلگرام t.me/SayyidAbulalamoudoodi ▫️کانال واتساپ https://whatsapp.com/channel/0029Vb2A8Mb9hXF2EvdLtq2b