عَنْ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ رضي الله عنهما ، قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و سلم نَجْنِي الكَبَاثَ، وَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و سلم ، قَالَ؛ عَلَيْكُمْ بِالأَسْوَدِ مِنْهُ، فَإِنَّهُ أَطْيَبُهُ» قَالُوا: أَكُنْتَ تَرْعَى الغَنَمَ؟ قَالَ: «وَهَلْ مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا وَقَدْ رَعَاهَا» بخاری(۲۴٠۶) از جابر بن عبدالله رضي الله عنهما روایت است که گفت: با پیامبر خدا صلى الله عليه و سلم در جایی (کباث) می‌چیدیم، پیامبر خدا صلى الله عليه و سلم فرمودند: «نوع سیاه آن را بچینید، که خوش مزه‌تر است». از ایشان پرسیدند، مگر گوسفندی می‌چراندید؟ فرمودند:«مگر پیامبری هست که گوسفند نچرانده باشد»؟ کباث: میوۀ درخت اراک است، و در صحرا می‌روید، و در بعضی از مناطق جزیرة العرب پیدا می‌شود ، و اراک همان چوب مسواک است، و گویند: کباث همرنگ انجیر است، و انسان، و شتر و گوسفند آن را می‌خورد، و مولد حرارت است، خوشۀ (کباث) هردو کف دست را پُر می‌کند، و اگر شتر آن را به دهان خود بگیرد، از دهانش زیاد می‌آید. انبیاء الله از طبقۀ فقراء برگزیده می‌شدند نه از بین اغنیاء، و از این سبب بود که بعضی از انبیاء الله چوپان و بعضی صاحب حرفه‌های دیگر بودند، از آن جمله: ایوب علیه‌السلام خیاط، زکریاء علیه‌السلام نجار، داود علیه‌السلام آهنگر بود. سبب چوپانی کردن انبیاء علیه‌السلام این بوده است تا جهت وظیفۀ آیندۀ خود که رهبری امت باشد، آمادگی بگیرند.