عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ قَالَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ، لَمَّا غَسَّلَ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم ذَهَبَ يَلْتَمِسُ مِنْهُ مَا يَلْتَمِسُ مِنَ الْمَيِّتِ فَلَمْ يَجِدْهُ.‏ فَقَالَ بِأَبِي الطَّيِّبُ طِبْتَ حَيًّا وَطِبْتَ مَيِّتًا. ابن ماجه (۱۴۶۷) از سعید بن مسیب رضی‌الله‌عنه روایت است که علی بن ابی طالب رضی الله عنه   وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم را غسل می داده، در جستجوی چیزهایی بوده که به هنگام غسل از مرده های دیگر دیده می شود. اما چیزی نیافته است، لذا گفته است: «پدرم به فدایت که چه پاکی در زنده بودن پاک بودی و چون از دنیا رفتی پاکی.   زمانی که علی رضی الله عنه رسول الله صلی الله علیه وسلم را غسل می دهد، دقت می کند آیا از ایشان هم مانند سایر مردگان ادرار یا مدفوع یا چیزهای مشابهی خارج می شود یا نه چون درنتیجه ی آزاد و رها شدن مفاصل، این اتفاق برای مرده گاها می افتد. اما چیزی نمی یابد، لذا می گوید:  پدرم به فدایت باد تو چه پاکی در زنده بودن پاک بودی و وقتی فوت شدی همچنان پاکی.