عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏كَانَ رَجُلٌ يُدَايِنُ النَّاسَ فَكَانَ يَقُولُ لِفَتَاهُ إِذَا أَتَيْتَ مُعْسِرًا فَتَجَاوَزْ عَنْهُ لَعَلَّ اللَّهَ يَتَجَاوَزُ عَنَّا ‏.‏ فَلَقِيَ اللَّهَ فَتَجَاوَزَ عَنْهُ متفق‌علیه بخاری(۲۰۷۸) مسلم(۱۵۶۲) نسائی(۴۶۹۵) از ابوهريره رضى الله عنه روايت است كه رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمودند: مردى بود كه به مردم قَرض مى داد، و به خدمتکار خود مى گفت: اگر پيش كسى رفتى و تنگدست بود، آن را ببخش، شايد الله ما را ببخشد، پس هنگامى كه با الله ملاقات كرد او را بخشيد. با مهلت دادن و فشار نياوردن براى پرداخت بدهى، يا با قبول آنچه كه مى تواند پرداخت كند، اگر چه كمتر از بدهى باشد. شايد الله ما را ببخشد، يعنى: ما را بخاطر بخشيدن بَنده هايش و آسان گيرى بر آنان، و رفع دشوارى از آنان، ببخشد. چون می دانست الله متعال نیکی بَنده به بَنده را مطابق عمل شان جبران نموده و پاسخ می دهد و اجر و پاداش نیکوکاران را ضایع نمی کند. پس هنگامى كه با الله ملاقات كرد او را بخشيد، و این جبران رحمت و شفقت وی با مردم و خوش رفتاری و آسانگیری با آنها بود.