Molla Üzeyri dergahta nerdeyse duymayan yoktur.Şöyle anlatmıştı .''Muhammed Raşid hzlerinin ilk zamanlarıydı.kalbime gelen güzel bir hal neticesinde Her gün Sabah namazı öncesi elimde abdest ibriğiyle Seyda Hz lerinin kapısına gelirdim Seyda hz leride o suyla abdestini alırdı ..Bu halim aylarca sürdü .Aldığım feyzi muhabbeti anlatamam ..yine bir sabah ibrikle Hanei Saadetin kapısına vardığımda Seyda hz leri dışarı çıkmış nur yüzlü bir sofiyle hararetli konuşma yapıyordu.uzaktan bekledim Konuşmaları bitince sofi bana baktı sonra uzaklaştı.Seyda hzlerinin yanına vardım dedim ''kurban o sofi kimdi tanıyamadım .''.Mübarek tebessüm etti ''Hızırdı sofi ''dedi .Ben ne yapacağımı şaşırdım ibriği bıraktım hemen havşın dışına doğru arkasından koştum Ama hızır çoktaan gitmişti ..Aklıma ibrik geldi hemen geri koştum ama Seyda hz leride Çoktaan gitmişti ..İçimi derin bir üzüntü kapladı . ertesi gün sabah erkenden kalkamadım .sonraki günlerdede kalkamadım .hatta bazen sabah namazını dahi kaçırdığım oldu Kalbime gelen o halden eser yoktu vird çekerken dahi zorlanıyordum .öğle namazı çıkışı ''Kurban ben nasıl bir kusur ettim de bu hale düştüm ''diye halimi arzettim .''Seyda hz leri cellalliydi ''Molla biz size yetmiyor muyuzda birde Hızır ararsın '' dedi ve arkasına bakmadan gitti .Hayatım boyunca o pişmanlığı hep yaşadım.Çok şükür Sadat bizi hep sevdi ama hatalarımızın neleri kazanmaktan mahrum ettiğini hiç unutmadım .. Rabbim bizi sadıklardan eylesin Amin