https://almirsaddari.com/%d8%af%d8%a7%d8%b9%d8%b4-%da%86%d9%87-%d9%86%d9%88%d8%b9-%d8%a7%d8%b3%d9%84%d8%a7%d9%85%db%8c-%d9%85%db%8c%d8%ae%d9%88%d8%a7%d9%87%d8%af%d8%9f/ *داعش چه نوع اسلامی می‌خواهد؟* *عزیر نظام* زمانی که رهبر خوارج داعش ابوعمر البغدادی در سال ۲۰۰۷ میلادی عقاید یا طرزالعمل گروه خود موسوم به «دولت اسلامی عراق» را در ۱۹ ماده جداگانه اعلام می‌کرد، در همان زمان نیز این گروه در تاریخ تاریک عملکرد خود، حوادثی فراوان داشت که در تضاد آشکار با همین منشور بود، با خواندن این ۱۹ ماده به‌وضوح روشن می‌شود که این گروه تنها خود را مسلمان واقعی می‌دانند و دیگران را مرتد، مشرک و کافر می‌پندارند، و به همین دلیل نیز با شتاب دست به تکفیر دیگران می‌زنند، حتی کشتن مسلمانان و غارت اموال و دارایی‌های آنان را برای خود جایز بلکه واجب می‌دانند. برای کشتن دیگر مسلمانان دلایلی چون همکاری با اشغالگران، سکولاریسم و مشابه آن را مطرح می‌کنند تا از این راه بر اموال و نوامیس مردم تسلط یابند و آنها را از آنِ خود بدانند. در منشور این گروه بارها واژهٔ «اشغالگران» به کار رفته است که ظاهراً منظور از آن در آن زمان نیروهای آمریکایی مستقر در عراق بوده‌اند که بی‌تردید اشغالگر بودند اما واقعیت این است که داعش خود بخشی از همین اشغالگری بود و به نام اسلام و شریعت در راستای منافع اشغالگران سوءاستفاده می‌کرد و این روند تا به امروز ادامه دارد. وارثان خراسانی آنان نیز همین فرمول را در منطقه و تا حدودی در افغانستان به‌کار می‌گیرند. در مادهٔ نخست منشور آمده است که ما قصد داریم تمام مظاهر شرک را از بین ببریم و اظهار آن را حرام می‌دانیم، در حالی که خود این گروه در موارد زیادی به گروگان‌ها و اسیران خود گفته‌اند که اکنون مرگ و زندگی شما در دست ماست، و افراد بسیاری را بدون محاکمه و دلیل کشته‌اند و این کشتارها به‌سان قربانی‌کردن حیوانات بوده و کرامت انسانی را به‌طور کامل پایمال کرده‌اند. در سایه همین شعار؛ بسیاری از قبور و زیارتگاه‌های اولیا را تخریب کرده‌اند، در حالی‌که وقتی صحابهٔ کرام ایران، شام و مصر را فتح کردند؛ هیچ قبری را ویران نکردند بلکه به قبور حضرت ابراهیم و دانیال احترام گذاشتند، در مادهٔ دوم منشور، به شیعیان لقب «رافضی» داده شده و آنها را مشرک و مرتد دانسته‌اند و در حملات متعدد خود؛ شیعیان را هدف قرار داده‌اند، آنها به‌صراحت به پیروان خود می‌گویند که شیعیان مسلمان نیستند و کشتن آنان جایز بلکه واجب است؛ که این تفرقه و فتنه مذهبی یادآور میراث خوارج در اسلام است. در مادهٔ سوم نیز جادوگر را کافر و مرتد شمرده و قتل او را واجب دانسته‌اند. سپس گفته‌اند مسلمان گنهکاری که رو به قبله نماز می‌خواند، در صورت ارتکاب شراب‌خواری، زنا یا دزدی، تا زمانی که این گناهان را حلال نداند، کافر نیست. در مادهٔ دهم آمده است که جهاد در راه خدا پس از سقوط اندلس، برای آزادی شهرهای مسلمان‌نشین، بر تمام افراد فرض عینی است و بزرگ‌ترین گناه پس از کفر؛ ترک جهاد است، اگرچه جهاد فرض عینی است اما در عملکرد داعش، این جهاد نه برای آزادی شهرهای اسلامی بلکه برای هدیه‌دادن آن‌ها به کفار و اشغالگران انجام گرفته است، این گروه نه تنها آزادی نیاورده‌اند بلکه خود باعث شده‌اند تا شهروندان مسلمان در سرزمین‌های اسلامی؛ برده و اموال‌شان غنیمت جنگی شمرده شود. آثار تاریخی و فرهنگی را غارت کرده و با مردم حتی بدتر از کفار رفتار کرده‌اند. در مادهٔ پانزدهم گفته‌اند که ما هیچ‌گونه پیمان و رابطه‌ای با کسانی نداریم که با اشغالگران توافق و پیمان دارند بلکه از دید ما آنان مردود و باطل‌اند، این در حالی است که خود این گروه در عراق، سوریه و افغانستان ابزار دست و همکار اشغالگران بوده‌اند و از تجهیزات نظامی و اطلاعاتی آنان به‌طور کامل استفاده کرده‌اند، همچنین با دولت‌های دست‌نشاندهٔ اشغالگران در عراق و افغانستان نیز ارتباط داشته‌اند و اسناد، اشخاص و تجهیزات زیادی در مراکز اطلاعاتی این حکومت‌ها کشف شده و حتی افرادی را نیز آموزش داده‌اند. در مادهٔ شانزدهم منشور داعشیان عراقی آمده است که احترام و تکریم علما و عالمان صادق و عامل واجب است، باید در مصیبت‌ها از آنان حمایت کنیم و کسانی را که به روش طاغوت عمل می‌کنند یا در دین خدا نیرنگ می‌زنند رسوا کنیم، اما بر خلاف این ادعا، تنها در افغانستان ده‌ها عالم صادق و عامل را هدف قرار داده و از بین برده‌اند، همچنین بسیاری دیگر را با وعده و پول تابع خود ساخته‌اند و راه راستین اسلام را برایشان تحریف کرده‌اند. در مادهٔ هفدهم وعده داده‌اند که به کسانی که در جهاد بر ما پیشی گرفته‌اند احترام می‌گذاریم، مقام و جایگاه آنان را حفظ می‌کنیم و نسبت به خانواده و اموال‌شان وفاداریم اما برخلاف این ماده نیز اقدامات زیادی انجام داده‌اند؛ تنها در افغانستان شخصیت‌های جهادی زیادی را از بین برده‌اند که سابقهٔ جهادی‌شان بسیار پیش‌تر از تاریخ پیدایش داعش بوده است، شاید بهترین نمونه؛ شهید خلیل‌الرحمن حقانی (رحمه‌الله) باشد. اگر به تاریخ و عملکرد گروه‌های خوارج بنگریم، خواهیم دید که آنان تنها به شعارها بسنده کرده‌اند، تنها چیزی که به آن پایبند بوده‌اند؛ تخریب نام اسلام و اجرای اهداف کفار با توسل به هرگونه خشونت و وحشت بوده است، مسئول هیئت شرعی «دولت اسلامی عراق» یا داعش، عثمان بن عبدالرحمن، وظایف گروه خود در عراق را چنین توضیح داده است: نشر توحید در زمین و از بین بردن شرک، اجرای قوانین الهی (در مخالفت با قوانین مجالس شوراها)، اجرای احکام اسلامی از طریق گماردن حاکمان و قضات اسلامی، اخذ زکات و غنائم و صدقات و اموال بیت‌المال از دشمنان، و کمک به خانواده‌های شهدا و فقرا و نیازمندان. موضع داعش در برابر دیگر گروه‌ها و احزاب به سه بخش تقسیم می‌شود: گروه اول، مرتدان هستند؛ این‌ها کسانی‌اند که به دلیل پیمان و تمایل با اشغالگران، دشمن داعش شمرده شده و قتل‌شان واجب است و در دولت اسلامی جایی ندارند. گروه دوم، گمراهان‌اند؛ اگرچه در عمل با اشغالگران همکاری نداشته‌اند اما به‌دلیل وجود بدعت و ضلالت در میان پیروان‌شان؛ گمراه دانسته شده‌اند. گروه سوم کسانی‌اند که با اشغالگران مبارزه کرده‌اند و سابقهٔ جهاد دارند؛ موضع داعش در برابر این گروه، دعوت به پیوستن به «دولت اسلامی عراق» از طریق نصیحت و ارشاد است. زمانی که یک گروه حتی به منشوری که خود نوشته پابند نباشد، چگونه می‌توان امید داشت که به مسیر واقعی اسلام وفادار باشد؟ در پایان می‌توان با صراحت گفت که داعش اصول دین مبارک اسلام را به سود خود به‌کار می‌گیرد، آنان اسلامی را می‌خواهند که سازندگان‌شان برای‌شان طراحی کرده‌اند؛ اسلامی که در آن به نام جهاد، خلافت، دولت و نظام اسلامی، برای اقدامات شنیع خود مشروعیت می‌تراشند و مردم ساده‌دل را فریب می‌دهند، اما خوشبختانه روز به روز در این اهداف شوم و ضداسلامی شکست خورده‌اند و در مقابل؛ مردم با حقیقت اسلام و نظام واقعی اسلامی آشنا شده‌اند و سطح آگاهی عمومی اسلامی نیز روز به روز در حال افزایش است.