«مهاجر، سایه‌‌ای بی‌سرزمین» نویسنده: لیلا حکمت ساعت حدود دو و نیم ظهر را نشان می‌داد. دیدم کسی به موبایلم دارد زنگ می‌زد. خوب نگاه کردم. عمه‌‌ی کوچکم بود. با صدای نگران و گرفته گفت که مأموران دولتی ایران آمده‌اند و به آن‌ها یک ماه فرصت داده‌اند تا ایران را ترک کنند. «گفتند باید برویم، هرجا که می‌توانیم… گفتند بروید به کشورتان، آنجا همه‌چیز خوب است.»