Ey Davetçi, Ey Hoca! Ey İmam! Ey Hoca Hanım! عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ “Ona âmâ geldi diye yüzünü astı ve arkasını döndü.” Abese Sûresi 1-2. Bu ayet engellilerin de hakları koruma altına alınmıştır. Bizi görmeyenleri bile üzme hakkımız yok! Allah Teâlâ Peygamber Efendimizi uyarmış. Hem de ne güzel uyarmış! Âmâ kişi Peygamber Efendimizin yüzünü astığını görmemişti, yüzünü buruşturduğunu fark etmemişti. Ama Allah görmüştü. Âmâ görmüyordu ama Allah görüyordu... Engellilerin hakkını ilk koruyan Allah’tır. Halbuki âmâ olan Abdullah b. Mektûm Resûlullah’ın yüz ifadesini görmemişti. Onun için onu üzecek bir şey yoktu ortada. Ama bu davranış üzücü bir davranıştı. O alınmasa, kırılmasa, darılmasa ve âmâ olduğu için muhataplarının yüz ifadelerini okuyamasa bile orada düzeltilmesi gerekli bir durum vardı. Doğruyu arayan kişiye o, hissetmese bile onunla alakadar olmak, onunla ilgilenmek ve ona karşı mütebessim olmak gerekir. O görmüyordu ama Allah görüyordu. Sana bazen âmâ gelir. Bazen sağır gelir. Bazen topal gelir. Bazen fakir gelir. Bazen engelli gelir. Ama sen, vücudu sağlam, gözleri gören, ayakları tutan, gözleri keskin, maddi durumu iyi olan biri gelsin istersin. Ama Allah Teâlâ sana her türden insan gönderecek. Her birine ayrı ayrı değer ver. Birini diğerinden üstün tutma. Âmâya değer vermezsen Allah Teâlâ diğerlerini de sana göndermez. Sen onların iman etmeleri için uğraş. İman edenin fiziki özellikleri seni ilgilendirmez. Allah Teâlâ katında özürlü ve engelli bir mümin, sapasağlam müşrikten daha değerlidir. Buna fakir ama camiye bağlı cemaat de dahildir. Bu kişi fasıktan daha değerlidir. Camiye zar zor gelen namaz aşığı yaşlı amca, camiden rahatsız olan fasıktan daha kıymetlidir. Bayanlar için de aynısı geçerlidir. Kursunuza gelen ve maddi durumu düşük olan bayan, diğerlerinden daha kıymetlidir. Görmeyene sahip çıkmazsanız, Allah göreni nasip etmez. Topala sahip çıkmazsanız, Allah koşanı göndermez. Fakire sahip çıkmazsanız, Allah zengini göndermez. Murat Padak