Mücîb b. Musa el-İsbahanî’nin anlattığına göre: “Bir defasında Mekke yolunda Süfyan'ın arkadaşıydım. Hüngür hüngür ağlamaya başladığında kendisine: 'Ey Ebâ Abdillah! Bu ağlaman günahlarından dolayı mı?' deyince, bineğindeki eşyaların içinden bir çubuğu alıp yere attı ve dedi ki: 'Günahlarım bana (şu attığım çubuktan) daha hafif gelir. Lâkin ben tevhidin benden çekilip alınmasından korkuyorum.'” أخبار اصبهان، ١٩٢٣ “Tevhid, bu dünyada en değerli ve en kıymetli şeydir. Dünya servetine sahip olan kimseler, mallarının zayi olmasından ve yağmalanmasından korkarlar. Fakat tevhid ehlinin korkusu, tevhidlerine zarar gelmesindendir ki bu korku, çok daha büyüktür ve daha şiddetlidir. Nasıl ki dünya ehlinin korkusu, yağma ve talan olaylarının çoğaldığı zamanlarda artıyorsa, tevhid ehlinin korkusu da, fitnelerin, aldatıcı sebeplerin ve saptırıcı etkenlerin çoğaldığı dönemlerde daha da artar. Ve bu fitneler günümüzde oldukça fazladır.” فاللهم سلم سلم..