வெள்ளை மனம் படைத்தவர்கள் – நம் வண்ணார்கள்! அந்தக் காலத்தில் வாரம் அல்லது இருவாரம் ஒருமுறை வீடு வீடாக வந்து, ‘அழுக்கு’ துணிகளை எடுத்து செல்லும் ஒரு சிறப்பான சம்பிரதாயம் இருந்தது. அந்த சேவையைச் செய்தவர்கள் தான் நம் வண்ணார்கள். துணிகளை ஒழுங்காக மூட்டைகளாக கட்டி, கழுதை மீது சுமத்தி, அருகிலுள்ள குளம், கால்வாய் அல்லது ஆற்றுக்குச் சென்று சவக்காரம் போட்டு, உவர்மண் கலந்து, வெள்ளாவியில் வைத்து வெளுக்குவார்கள். வெள்ளை துணிகளுக்கு நீலம் முக்கி, வெயிலில் காயவைத்து திரும்பக் கொண்டுவந்து, ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் தனித்தனியாகத் திருப்பித் தரும் அந்த சேவை, ஒரு கலைதான். அந்த துணிகளைத் தனித்தனியாக அடையாளம் காண, ஒவ்வொரு துணிக்கும் ‘வண்ணார் மை’யால் குறியீடு போடுவார்கள். அந்தக் குறிகள் தான் அவர்களுக்கான கணக்கு புத்தகம். வீட்டில் “வண்ணார் கணக்கு” எழுதப் பயன்படும் ஒரு பழைய நோட்டு கட்டாயம் இருக்கும். இப்போது நினைத்து பாருங்கள் – வெள்ளாவி வைத்து வெளுத்த துணிகளுக்கு ஒரு தனி வாசனை இருந்தது. அதேபோல், புத்தகத்தின் பக்கங்களைத் திறந்து முகரும்போது வரும் வாசனை போல, அந்த வெள்ளை துணிகளை அணிந்த உணர்வும் ஒருவகை நெகிழ்ச்சி. வண்ணார்கள் அனைவரும் சுமூகமான மனிதர்கள். சாதி மத பேதமின்றி அனைத்து வீட்டுத் துணிகளையும் அள்ளிக்கொண்டு செல்வார்கள். வீட்டில் திருமணம், சோக நிகழ்வுகள், பகை தீர்க்கும் நிகழ்வுகள், அனைத்திலும் முதல் வரவேற்பாளராக இருப்பது இவர்கள்தான். சில திருமணங்கள் வண்ணார்கள் மூலம் நடந்திருக்கின்றன. பகை தீர்ந்திருக்கிறது. வீடு மாறிய துணிகள் மீண்டும் உரியவருக்கு சென்றிருக்கின்றன – வண்ணாரின் ஒழுங்கு, நேர்மை, நம்பிக்கையின் அடையாளங்கள். இவர்கள் பணமாகவோ, தானியமாகவோ, விளைச்சல் காலத்தில் நெல், சோளம், பயறு போன்றவற்றாகவோ கூலி பெற்றார்கள். பணம் இல்லாத வாழ்க்கையிலும், பண்பாடு நிறைந்த ஒழுக்கம் கொண்ட வாழ்க்கை. ஒரு முக்கியமான உண்மை: எத்தனை கோடீஸ்வர குழந்தைக்கு கூட முதல் சோறு வண்ணாத்தி பாத்திர சோறு தான்! முடிவில், ஊரின் பெரியவர்கள் வண்டி பூட்டி கிளம்பும்போது, அவர்களது தோளில் போடும் துண்டு, அந்த வீட்டு வண்ணார் தான் கையில் கொடுப்பார். இது வெறும் துணி அல்ல – அது நம் கிராமப் பாரம்பரியத்தின் ஒரு அங்கம்! --- வெளுக்க வைத்து, வெள்ளை துணிகளை உருவாக்கியவர்கள், வெளுக்கப்பட்ட மனம் படைத்த மனிதர்களே – நம் வண்ணார்கள்! ~ நம்ம கதம்பம் சேனல்