*عرفه را از دست نده، حتی اگر ملا در عالم مکاشفات خوابی دیگر ببیند!* پنجشنبه‌ که بیاید، بوی عرفه می‌پیچد در کوچه‌های دل. روزی است که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم درباره‌اش فرمود: *«صوم یوم عرفة، أحتسب علی الله أن یکفر السنة التی قبله والسنة التی بعده»* یعنی: *روزه‌ی روز عرفه را به امید آن می‌گیرم که الله متعال گناهان سال گذشته و سال آینده را ببخشد.* (روایت صحیح مسلم) حالا این روز عزیز که افتاده است درست کنار روز عید قربان، ما مانده‌ایم با پرسش همیشگیِ *«بالاخره کی روزه بگیریم؟!»* بعضی از علما -که احتمالاً تقویم‌شان را با قطب‌نمای قدیمی کوک و یا تنظیم می‌کنند– می‌گویند: عرفه‌مان می‌افتد روز جمعه!!! آخه … جان برادر، جان خواهر، عرفه را با حاجی در عرفات حساب کن، نه با تقویم دیواری ملا غلام مش قنبر که هنوز دارد قبله را با طناب می‌سنجد! عرفه یعنی ایستادن در کنار دل‌های بی‌نقاب، آن‌جا که حاجی‌ها بر عرفات ایستاده‌اند، نه در جغرافیای استعمار ساخته و پرچم‌های تکه‌پاره شده‌ی امت. حالا اگر ملای محل‌تان هنوز در هزارتوی عبادت *“خدای دولت”* گیر کرده و یا همچنان بر طبل مرزهای استعمار می‌کوبد، *شما چرا عقل‌تان را گرو گذاشته‌اید؟!* روزه‌ی عرفه‌ات را به خاطر محاسبات فقهی که در آن دل نیست، رها نکن. عرفه یک فرصت است، فرصتی الهی، یک روز بیشتر هم نیست. اما قربانی و نماز عیدت را، اگر خواستی به خاطر تقویم ملا یک‌روزی عقب بیندازی، سه روز وقت داری؛ هنوز جا هست. پس ای عاشقِ عرفه، خودت را به میدان دعوت کن، ولو از دور. نه با احرام، که با نیت. نه با وقوف، که با حضور دل. نگذار روز عرفه‌ات، فدای معادلات نجومی و اختلافات تاریخی و اختلالات روانی شود. *پنجشنبه بگیر آن روزه را، و رها کن وسواس‌های تقویمی را.* چون عرفه دل می‌خواهد، نه جدول! ..