Bir gün gelecek… Ellerin titreyip kalemi tutamaz olacak. Gözlerin dünyaya baksa da içini göremez olacak. Ayakların, seni taşıyamayacak kadar yorgun hissedecek kendini. Bir zamanlar hızla koşan adımlar, şimdi yavaş ve ürkekçe ilerleyecek. Ve o gün anlayacaksın ki: Zaman seni ileriye değil, aslında geriye taşıyor. Rabbimiz buyuruyor: "Kime uzun ömür verirsek, onun yaratılışını tersine çeviririz. Hâlâ akıl etmiyorlar mı?" (Yâsîn, 68) Ne derin bir ayet bu... Ne ince bir sarsıntı verir insana. Yaşamak, sadece yaş almak değilmiş meğer; Her yıl biraz daha dönmekmiş başladığın yere. Bir ömür, aslında tersine işleyen bir yolculukmuş. Bir zamanlar sen başkalarına bakan gözlerdin, Ama bir gün o gözlere sen muhtaç olacaksın. Bir zamanlar senin kaldırdığın bedenler vardı, Ama bir gün senin bedenini kaldıracak elleri bekleyeceksin. Bir zamanlar senin susturduğun çocuklar vardı, Ama bir gün kelimeleri bulamayacak, susmak zorunda kalacaksın. İşte insan… Doğumdan ihtiyarlığa bir daire çizer. Ve her şey, Yaratıcı’nın kudretine işaret eder. O kudret ki; seni yaratır, büyütür, yüceltir… sonra da adım adım geri çeker. Ve sana sorar: “Aklını kullanmıyor musun?” Ey insan! Gençliğine aldanma, sağlığına güvenme. Hiçbir şey baki değildir bu dünyada. Çünkü zaman, bir lütuf olduğu kadar, bir sınavdır da. Her gün; ömründen bir yaprak koparır. Her sene; seni biraz daha faniliğe yaklaştırır. Yaşlanmak… sadece bedenin zayıflaması değildir. Yaşlanmak, kalbinle Allah’a yaklaşmaktır. Gençlikte kaçırdığın namazları, duaları, secdeleri; İhtiyarlıkta gözyaşlarıyla tamamlamaktır. O yüzden yaşlanmak, aslında eksilmek değil; Eksiklerini fark edip tamamlanmaktır. Ve bil ki… Tersine çevrilen her hal, Seni asli yaratılışına döndürmek içindir. Topraktan gelen beden, toprağa yaklaşırken; Ruhun, göklere yeniden dönmeye hazırlanır. İşte bu yüzden… Her kırışıklık bir ayettir, Her titreyen el bir işarettir, Her unutkanlık bir ikazdır: “Hazır mısın, yaklaşan buluşmaya?” Batuhan çelik