Ve her şey, dönerken kendi yörüngesine… İnsan da döner aslına. Suretler dökülür bir bir, cilalanmış sahte gülümsemelerin ardındaki çirkinlik gün gibi ortaya serilir. Sevgi gibi nefret de yer bulamaz sonsuza dek bir kalpte. Maskeler çatlar, roller biter, perde kapanır ve sahnede sadece hakikat kalır geriye. Kim neyi gizlediyse, kim neyi saklamaya çalıştıysa… Zaman dediğin dürüst bir hakem gibi hepsini açığa çıkarır. Bir söz, bir bakış, bir sessizlik bile şahididir insanın içindeki niyetin. Ve sakın zannetme ki haksızlıklar sahipsiz, zulümler karşılıksız kalır. Bir tek mazlumun gözyaşı bile, geceyle birlikte semaya yükselirken, orada meleklerin defterine işlenir titizlikle. Her ah, bir iz bırakır boyunda; her günah, bir mühür gibi yapışır kalbe. Unutma… Bu dünya bir imtihansa, öbür dünya onun hesabıdır. Nice güçlü sandıkların diz çöküşünü, nice zalimlerin suskunluğunu seyredecek gözlerin. Çünkü adalet bazen gecikir, ama asla gelmekten vazgeçmez. Ve unutma… Mazlumun yanında kimse yoksa bile, onun adını fısıldayan, gözyaşını tartan, kalbindeki kırığı bilen bir Rabbi var. O ki dilerse bir bakışla yakar koca dağları, bir kelimeyle indirir kralları. O yüzden suskun kalma haksızlık karşısında. Zira yarın, bugün susan dillerin de hesaba çekileceği bir mahşer var. Ve orada yalnızca hak konuşacak, yalnızca hak galip gelecek. İşte o gün, herkes özüne dönecek. Kim neydiyse, kim ne olduysa… Aslı neyse, onunla yargılanacak. Çünkü Allah, adaletin ta kendisidir. Batuhan Çelik