سلام بر تو ای دوست! از من می‌پرسی: «چه‌چیزی کم دارم که با دیگران رقابت کنم؟». می‌گویم: «چه کسی گفته که باید با دیگران رقابت کنی؟». زندگی یک سفر است، نه مسابقه؛ پس از آن لذت ببر و آن را به میدان جنگ تبدیل نکن! تنها جایی که ارزش دارد در آن رقابت کنی، مسیر رسیدن به بهشت است! باقی مسابقات بی‌فایده و بی‌هدف‌اند. لاک‌پشت و خرگوش هر دو احمق و ساده‌اند؛ چه لذتی دارد وقتی خرگوش در مسابقه‌ای با کندترین موجود روی زمین پیروز شود؟! و چرا باید لاک‌پشت وارد مسابقه‌ای شود که تنها امیدش برای پیروزی، خوابیدن خرگوش باشد؟! دوست من، قلبت را پاک کن و از موفقیت دیگران طوری خوشحال باش که گویا موفقیت خود توست؛ برای برندگان به‌گونه‌ای کف بزن که برای خودت می‌زنی؛ از معاملۀ تاجر چنان خوشحال شو که گویا معاملۀ خودت است؛ و از شغل همسایه‌ات طوری شاد باش که گویا شغل توست. نگاه به دارایی‌های دیگران مثل تیر زهرآلودی است که قبل از اصابت به دیگران، به قلب خودت می‌خورد! دوست من، بسیاری از چیزهایی که رقابت می‌نامیم، چیزی جز حسادت پنهانی نیست. اما ما آن را رقابت می‌خوانیم تا خودمان را قانع کنیم که ارزشش را دارد! خوب به یاد داشته باش که حسد اولین گناهی بود که با آن در آسمان نافرمانی خدا صورت گرفت؛ آنگاه که ابلیس حاضر نشد به آدم علیه‌السلام سجده کند و گفت: «من از او بهترم!». و همین حسد اولین گناهی بود که با آن در زمین هم نافرمانی خدا صورت گرفت؛ آنگاه که قابیل برادرش هابیل را به‌خاطر زنی کشت که از زن خودش زیباتر بود! پس مبادا چیزی از ابلیس و قابیل در تو باشد و بعد بگویی من رقابت می‌کنم! نه دوست من، تو از درون می‌سوزی چون خیری به دیگری رسیده و به تو نرسیده! دوست من، مراقب قلبت باش، آن را صیقل بده و با یاد خدا پاکیزه ساز. هرچیز زیبایی را که می‌بینی، نام خدا را بر زبان بیاور و برای هر نعمتی که مال تو نیست، بگو: «ماشاءالله». به آنچه خدا به تو داده و سهمت قرار داده راضی باش؛ چون بیشتر از آن نمی‌توانی چیزی به دست آوری، حتی اگر تمام زندگی‌ات مسابقه باشد. #و_سلام_بر_قلبت ❤️ ✍️ نبشته: د. ادهم شرقاوی 📝 ترجمه: خلیل الرحمن خباب