*നിർമ്മാല്യ ദർശനത്തിന്റെ ആധ്യാത്മികവും ദാർശനികവുമായ അർത്ഥം നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം*. "നിർമ്മാല്യ ദർശനം" — ആധ്യാത്മിക ദൃക്കോണത്തിൽ 1. ദൈവത്തിന്റെ "ശേഷിച്ചവ" എന്നത് ആത്മതത്വത്തിന്റെ ഉപാധിയായിത്തന്നെ: നിർമ്മാല്യ എന്നത് "ശേഷിച്ചവ" എന്നർത്ഥം നൽകുന്നു. പൂജയ്ക്ക് ശേഷം ദേവതയുടെ അമ്പലത്തിൽ ശ്രീകോവിലിൽ അവശേഷിക്കുന്ന പുഷ്പം, മാലകൾ, അർച്ചന പ്രസാദങ്ങൾ, മുതലായവ. ദൈവം ഈ നിർമ്മാല്യങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചു എന്നും, അതിന്റെ ദിവ്യചൈതന്യം ഇപ്പോഴും അവയിൽ നിലനില്ക്കുന്നു എന്നും വിശ്വാസം. ഭക്തൻ ആ നിർമ്മാല്യത്തെ ദർശിക്കുകയും (അല്ലെങ്കിൽ കിട്ടിയാൽ സ്വീകരിക്കുകയും) ചെയ്യുമ്പോൾ, "ദൈവം ഇങ്ങനെ തന്നെ ഉണ്ട്; അത് ഇല്ലാതാവുന്നില്ല" എന്ന ആത്മപരമായ സത്യം അനുഭവപ്പെടുന്നു. 2. ദർശന സമയം — രാത്രിയിലും അസ്ഥിരമായ ലോകവുമാണ് പ്രതിനിധാനം: രാത്രിയിൽ ലോകം ഉറങ്ങും; എന്നാൽ ദൈവം ഉണർന്നിരിക്കുന്നു. നിർമ്മിതി അല്ലാത്ത (നിരാലങ്കൃത) രൂപം — തത്വത്തിൽ ലീനമായ ദർശനം. ഉദാഹരണം: നമുക്ക് ആലങ്കാരിക രൂപം മനസ്സിനെ ആകർഷിക്കുന്നു, എന്നാൽ നിർമ്മാല്യത്തിൽ ആ അലങ്കാരങ്ങൾ ഇല്ല — ഭക്തൻ ദൈവത്തിന്റെ "മൂലത്വം" (essence) ദർശിക്കുന്നു. ഇത് അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കുന്ന ഒരു അനുഭവം ആകുന്നു. 3. ദർശനത്തിലെ "അകാല ദർശന" തത്വം: സാധാരണ ദർശനം പകൽ/രാവിലെ അനേകം ആളുകൾക്കൊപ്പം കാണപ്പെടുന്നു. നിർമ്മാല്യ ദർശനം മിക്കവാറും ഉഷസ്സിൽ, ഏകാന്തതയിൽ, ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നടക്കുന്നു. അതിനാൽ മനസ്സിന്റെ ഭ്രമങ്ങൾ കുറയുന്നു, ശബ്ദം കുറയുന്നു, അന്തർമുഖത സാധ്യമാകുന്നു. 4. ദർശനത്തിൽ "തന്നിഷ്ടത്വം" ഇല്ല — ദൈവം എങ്ങനെ ഉണ്ടോ അങ്ങനെ തന്നെ: ദൈവം പൂജിക്കപ്പെട്ട ശേഷം, അതിന്റെ ചുരുങ്ങിയ ശേഷിപ്പുകൾ മാത്രമാണ് അവശേഷിക്കുന്നത്. ഭക്തൻ അതിനോടാണ് ഭക്തിയോടെ നമസ്കരിക്കുന്നത്. അതായത്: ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളില്ലാതെ ദൈവത്തെ കൈക്കൊള്ളുക — ഇതാണ് ആത്മാന്വേഷണത്തിലേക്ക് നടത്തുന്ന വലിയൊരു ചുവടുവയ്പ്പ്. ആധികാരിക വാചകങ്ങൾ & ഉപമകൾ: "അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി" പോലുള്ള മഹാവാക്യങ്ങൾ പോലെ, നിർമ്മാല്യ ദർശനം: "ഭഗവാൻ അലംകാരമല്ല; തത്വമാണ്" എന്നതിന്റെ നിശ്ചയം നൽകുന്നു. താൻ അലങ്കൃതമോ നിരാലങ്കൃതമോ ആയാലും, ദൈവം ദൈവമായിരിക്കുന്നു.