💫ଟୋପେ ସିନ୍ଦୂର ଦିଟୋପା ଲୁହ💫 ଟୋପେ ସିନ୍ଦୂର ରେ ଦିଟୋପା ଲୁହ ଲେଖାଅଛି ବୋଲି ଯଦି ଆଗରୁ ଜଣାଥାନ୍ତା ,ତେବେ ସେ କେବେ ସେଇ ସିନ୍ଦୂର କୁ ଆଡ ଆଖିରେ ଦେଖି ନଥାନ୍ତା ବୋଧହୁଏ। ପଙ୍କ ଭିତରେ ପଦ୍ମ ପରି ସେ ର୍ନିଲିପ୍ତା , ସେଦିନ ର   ଗୈ।ତମ ଋଷିଙ୍କ ପତ୍ନୀ ପରି ଆଜି ସେ ବି ଅକାରଣେ କଳଙ୍କିନୀ, ସ୍ତୁପ ପ୍ରାୟ ସେମିତି ସେ କାହିଁ  କେତେକାଳୁ ଖଣ୍ଡେ ଚିଠି ଅପେକ୍ଷାରେ ,ହୃଦୟରେ ବିଶ୍ଵାସ ଆଜି ନହେଲେ ନାହିଁ କେବେ ନା କେବେ ଗୈ।ତମ ଙ୍କପରି ତାଙ୍କ ହୃଦୟ ବି ତରଳିବ ସେବି ମତେ ପୁଣି ଥରେ ତାଙ୍କର ହେବା ପାଇଁ  ଚିଠିରେ ବାଟଟିଏ ବତାଇଦେବେ , ମୋ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଆସିବେ ଆଉ ତାଙ୍କର ପବିତ୍ର ପାବନ ପଦ ସ୍ପର୍ଶ ରେ ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ ହୋଇଉଠିବି ସୈାଭାଗ୍ୟବତୀ , ସ୍ଵାମୀ ପୁଣି ଥରେ ମତେ ଆପଣେଇ ସ୍ନେହରେ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବେ , ହଠାତ୍ ଡୋରବେଲ୍ ର ଶବ୍ଦ ରେ ଟିକିଏ ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ହେଇଗଲା ଅସୀମା, କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖେ ତ ଡାକସେବକ। ଡାକସେବକ: ଆଜ୍ଞା ଚିଠି ଟିଏ ଆସିଛି, ଏଇଠି ଦସ୍ତଖତ କରି ଚିଠି ଟିଏ ନେଇଯାନ୍ତୁ। ଅସୀମା: ଠିକ୍ ଅଛି , ଦିଅନ୍ତୁ। ଅସୀମା ଚିଠିକୁ ଉତ୍ସୁକତା ର ସହ ଧରି ଭିତରକୁ ଆସି ତରତର ରେ ଖୋଲିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଖୋଲି ଦେଖେ ତ , ଚିଠି ଟି ମହେଶ୍ ର ଥିଲା । ସେଥିରେ ଲେଖା ଥିଲା ଅସୀମା ମତେ କ୍ଷମା କରିଦିଅ। ତୁମ ବୈବହିକ ଜୀବନରେ କଳହ ସୃଷ୍ଟି କରିବାରେ ଉଦେଶ୍ୟ ମୋର ମୋଟେ ନଥିଲା ,ଦୟାକରି ମତେ କ୍ଷମା କରିଦିଅ, ମୁଁ ତ ବାସ୍ ମଜାକ୍ ରେ ରିତେଶଙ୍କୁ.... ଅସୀମା:ରାଗ ଗର ଗର ହୋଇ ଚିଠି କୁ ନପଢି ଚିରି ଦି ଫାଳ କରିଦେଲା, ଆଉ ଭୋ ଭୋ କରି କାନ୍ଦିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା। ତାର ଆଖି ଆଗରେ ନାଚି ଉଠିଲା ମହେଶ୍ ଆଉ ତା ଭିତରେ ଗଢିଉଠିଥିବା ବନ୍ଧୁତ୍ବ ର ଦିନ ଗୁଡାକ କେତେ ମିଠା ଥିଲା ସବୁ କିଛି , ଅସୀମା ମନେ ମନେ କହି ଉଠିଲା ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ଉଙ୍କୁଣି କାମୁଡିଲା ପରି କିଏ ମନ୍ତ୍ର କି ତନ୍ତ୍ର କଲା କେଜାଣି ଆମ ସମ୍ପର୍କ କୁ ସେ ପ୍ରେମ ପ୍ରେମ କହି ବାଇଆ ହେଲା ହେଲେ ଭୁଲିଗଲା ଯେ ପ୍ରେମ ମନରୁ ହୁଏ ମୁଣ୍ଡରୁ ନୁହେଁ। ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ଏବଂ ଦୃଢ଼ ମଧ୍ୟ ଥିଲି କି ଆମ ଭିତର ର ସମ୍ପର୍କ କେଭେ ପ୍ରେମ ହେଇ ନପାରେ , ତେଣୁ ମୁଁ ଦୃଢତାର ସହ ତାକୁ ପ୍ରତିଥର ମନା କରିଛି । ତାପରେ ବି ସେ ଯଦି ଏମିତି ଅସଂଯତ ହେବ ମୁଁ ସେଠି କଣ କରିପାରିବି । ଛିଃ ସେ ମୋର ଏତେ ଖରାପ ଚାହୁଁଥିଲା ତାକୁ ଟିକିଏ ଖରାପ୍ ଲାଗିଲାନି କେମିତି କେଜାଣି ତାର ଏଇ ପାଗେଳାମି କୁ ସେ ପ୍ରେମ ର ନାଆଁ ଦେଉଥିଲା ବାରମ୍ବାର  , ପୁଣି ଯେତେବେଳେ ତା ଠାରୁ ମୁଁ ଦୂରେଇ ରହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି ତାକୁ ଅଣଦେଖା କଲି ସେ ପୁଣି ପ୍ରେମ ନିଶା ଛାଡ଼ି ଭଲ ବନ୍ଧୁ ହୋଇ ରହିବ ବୋଲି କଥା ଦେଲା , ଆଉ ମୁଁ ବି ମାନିନେଲି । ହାଏ!ଏତେ ସରଳ ବିଶ୍ଵାସୀ ମୁଁ କାହିଁ ହେଲି , ଯାହାର ସୁଯୋଗ ଆଜି ମହେଶ୍ ଉଠେଇଛି , ମୋ ସ୍ବାମୀ ଙ୍କ ଆଗେ ମତେ ଖରାପ୍ ସଜେଇ ମତେ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂର କରିଛି, ଆଉ ଏବେ ଭଦ୍ରଲୋକ ଦେଖେଇ ହେବା ପାଇଁ ନିଜେ କ୍ଷମା ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ରିତେଶ୍ ଙ୍କ ନାଁ ରେ କିଛି ଇଆଡୁସିଆଡୁ ଯେମିତି କି ତୁମ ସ୍ବାମୀ କି ଭଳିଆ ଲୋକ ,ଥରଟେ ବି ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ଟାର କଥା ଶୁଣିଲେନି କି ବୁଝିବା ତ ଦୂରର କଥା, ଜଣାନାହିଁ ତମେ ଏଇଭଳିଆ ଗୋଟେ ଲୋକସହ କେମିତି ସଂସାର କରୁଛ। କଣ ବି ମୁଁ କରିପାରିବି ଆପଣା ସୁନା ତ ଭେଣ୍ଡି, ବଣିଆ କୁ ଆଉ ଦୋଷ ଦେଇ କି ଲାଭ।କେତେ ଦିନ ହେଇଗଲାଣି ପାଟିରେ ସିନା କଥା ହବାକୁ ମନା କରିଛନ୍ତିି ରାଣ ଦେଇ ଦୂର କରିଛନ୍ତି ହେଲେ ଚିଠି ପାଇଁ ତ ମନା ନାହଁ ଯାଏ ତାଙ୍କୁ ଚିଠି ଟିଏ ଲେଖେ, ଏଁ ଚିଠି କଣ କହୁଛି ମ ପ୍ରେମ ପତ୍ର କହି ଲାଜରେ ଝାଉଁଳି ଗଲା ଅସୀମା ।। ଲେଖିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ମୋର ପ୍ରିୟ ହୃଦୟ ତୁମେ ଯାଇଛି ଯେ ଯାଇଛ , କଣ କିଏ ଏମିତି ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ଉପରେ ଏତେ ଜୋରେ ରାଗେ , ସ୍ଵାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଭିତରେ କେତେ କଣ ଭୁଲ ବୁଝାମଣା ହୁଏ, ହେଲେ ତୁମେ ଏଇ ସାମାନ୍ୟ କଥା ପାଇଁ......... ରିତେଶ୍ ମତେ ବହୁତ୍ ଖରାପ ଲାଗୁଛି ତୁମେ କେଭେ ମତେ ଭଲ ପାଇନଥିଲ ବୋଧେ ନହେଲେ ଏମିତି ମତେ ଏକାକିନୀ କରି ବିରହ ନିଆଁ ରେ ଜଳିବାକୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଯାଇନଥାନ୍ତ ବରଂ କଥାଟି ବା ଘଟଣା ଟି କେତେ ସତ୍ୟ ତାର ଅନୁସନ୍ଧାନ କରିଥାନ୍ତ , ଥରଟିଏ ମୋ ସହ ଭଲସେ କଥା ହେଇ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାନ୍ତ।ଆଉ ହଁ ନ୍ୟାୟ ଦୁଇ ପକ୍ଷର ସମସ୍ତ ତଥ୍ୟ ଶୁଣିବା ପରେ ଉଚିତ୍ ପ୍ରମାଣ ସହ କରାଯାଏ।‌ ରିତେଶ୍ ଏବେ କୁହ କଣ ତମେ ମୋ ସହ ନ୍ୟାୟ କରିଛ?? ଆଉ ହଁ ମୁଁ ଦୃଢତାର ସହ କହୁଛି ମୁଁ ନିର୍ଦୋଷ ତଥାପି ଯଦି ତୁମକୁ ଲାଗୁଛି ମୁଁ ଦୋଷୀ ତେବେ ତୁମ ସଙ୍ଗଲାଭ ପାଇଁ ମତେ ତମେ ଯାହା ବି ଦଣ୍ଡ ଦେବ ମୁଁ ତାକୁ ସ୍ଵୀକାର କରୁଛି , କିନ୍ତୁ ଆଉ ଏ ଦୂରତା ମୁଁ ସହ୍ୟ କରିପାରୁନି । ୟା ଭିତରେ ବିରହୀ ପ୍ରେମିକା ର ଅଶ୍ରୁ ରେ ଚିଠି ଟି ଓଦା ହେଇ କାଳୀ ସବୁ ଏପଟ ସେପଟେ ହେଇଗଲେ ବି ଅକ୍ଷର ସ୍ପଷ୍ଟ ଦେଖାଯାଉଥାଏ , ଚିଠି ଟିକୁ ଏକ ନୀଳ ଲଫାପା ରେ ପୁରେଇ ଅସୀମା ଦେଇ ଆସିଲା ଡାକ ଘରେ, ଆଉ ଅପେକ୍ଷାରେ ରହିଲା ଚିଠିର ।ଅସୀମା ସେଇମିତି ଏକା ମୁହାଁ ହେଇ ତା ସ୍ଵାମୀର ଫେରିବା ବାଟକୁ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ଚାହିଁ ବସିଥାଏ। ହେଲେ ବାହୁଡିବା ଲୋକ କି ଫେରେ ଫେରିବାର ଥିଲେ ସେ କି ବାହୁଡିଥାନ୍ତା। ପ୍ରେମ ପାଇଁ ସମୟ ଅଟକି ଯାଏ ସିନା ହେଲେ ସମୟ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଅଟକେନି।‌ ମଧୁସ୍ମିତା ମହାନ୍ତି ଆଠଗଡ଼, କଟକ [email protected]