. *🌿﹏.𐫱 «غدیر خم»؛* *نقشِ حقیقی بر صفحۀ وجودِ خلائق 𐫱.﹏* *┈••✾•🍃✋🏻‏۱۸🍃•✾••┈* 🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده ↗️ https://t.me/ehsannil2/801 *┈••✾•🍃✋🏻‏۱۸🍃•✾••┈* 🍃 به لطف خدا؛ این مقاله، بر اساس مراتبِ عشرۀ ایمان، در ده قدمِ معرفتی إنشاء شد که هر یک از آن، مستقلاً مَجمعی از لطائف است که برای پرهیز از إطالۀ کلام؛ به اشاره‌‌ای اکتفاء می‌شود. إن شاء الله با ذکر شریفِ *«یا علی؏»*، به دلْ همراهی بفرمائید تا به عنایتِ حضرت مولی علیه‌السلام؛ لطیفۀ مهمّ و اصلی این بیان، آن طور بر جان مبارکتان بنشیند که حظّ و بهرۀ ابدی روزی گردد: *↷°•❁•🍃༺ یا عـﷻــلے ༻🍃•❁•°↶* *♦️➊ ⇦ بیعت با ولایت؛ حقیقت موجودات ➣●•* قرآن در مورد *#میثاق* گرفتن از بنی آدم(ع) می‌فرماید: *💎﴿وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّک مِنْ بَني‏ آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکمْ قالُوا بَلى‏ شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّا کنَّا عَنْ هذا غافِلينَ﴾ 💎* و آن‏گاه که پروردگار تو از پسران آدم (ع)، از پشت‏‌هايشان، نسل و نژاد آنها را برگرفت و آنها را بر خودشان گواه کرد که: آیا من پروردگار شما نيستم؟ [آنها به زبان فطرت‏] گفتند: چرا! گواهى داديم. تا در روز رستاخيز نگوييد ما از آن غافل بوديم. (📘سورۀ اعراف، آیۀ ۱۷۲) روایات بسیاری در خصوصِ این آیۀ شریفه و نیز بطورِ مجزّا، بیان می‌فرماید که برای ائمه اطهار(ع) از همۀ خلائق، میثاق گرفته می‌شود. از جملۀ آن روایات فرمایشی از حضرت امام صادق(ع) را بخوانیم: *🔻〖 إِنَّ الله أَخَذَ الْمِيثَاقَ عَلَى النَّاسِ لِلَّهِ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِرَسُولِهِ ص بِالنُّبُوَّةِ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع بِالْإِمَامَةِ ثُمَّ قَالَ‏ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ‏ وَ مُحَمَّدٌ نَبِيُّكُمْ‏ وَ عَلِيٌ أَمِيرُكُمْ وَ الْأَئِمَّةُ الْهَادُونَ أَوْلِيَاؤُكُمْ‏ قالُوا بَلى‏ فَمِنْهُمْ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ مِنْهُمْ تَصْدِيقٌ بِالْقَلْب‏.〗🔺* همانا خداوند برای ربوبیّت الله، و نبوّتِ رسولش (ص) و امامتِ امیرالمؤمنین (ع) و ائمه‌ی اطهار (ع) بر خلائق میثاق گرفت، سپس فرمود «آیا من پروردگار شما نیستم؟!» و محمّد (ص) نبیّ شما و علی (ع) امیر شما و ائمه‌ی هُدیٰ (ع) اولیاء شما نیستند؟! همگی گفتند؛ بلی. پس بعضی از ایشان صرفاً اقرار به زبان کردند، و بعضی از ایشان تصدیق به قلب نمودند. (📚تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص۱۸۶) *♦️➋ ⇦ عالم میثاق، باطنِ عالم دنیا ➣●•* عالَم عالی، مافوقِ حدودِ زمان و مکان است. *#عالم_میثاق*، حقیقت و باطنِ همه‌ی مراتب وجودی تمامیِ خلائق، در عوالم هستی است. به این معنا که این میثاق، یک امرِ مربوط به زمانهای گذشته نیست، بلکه دائماً خداوند- به دوامِ حقیقیِ خویش که حضرتِ *«الدائم»* است -، در اخذِ این میثاق است، و همه‌ی انسان‌ها [و در پیِ انسان‌ها؛ همه‌ی موجودات] هستی‌شان به این *«بَلى»* است و از اینکه مختاراً، و دائماً، تسلیم ذات باریتعالی بوده و اقرار به ربوبیّتِ حضرت حقّ و نبوّت حضرت رسول اکرم(ص) و امامت حضرت امیرامؤمنین(ع) و ائمه‌ی اطهار(ع) دارند، موجود و مخلوق بوده و مرزوقِ حضرت حقّ هستند. این میثاق، برای موجود بودنِ هر موجودی، واجب است. چرا که تکوین همه‌ی موجودات، در گرویِ وجود خداوند و حضرات آل‌الله(ع) است و همه‌ی موجودات، به قیّومیّتِ معیه *«قوام الله»* - یعنی حضرات آل‌الله(ع)-، موجود بوده و دوام دارند. میثاقی که از خلائق در باطنِ عوالم هستی، دَم به دَم اخذ می‌گردد و خلائق در تمام مراتبِ وجودی، مآخَذِ آن هستند و با تمامِ مراتبِ وجودی *«بَلى»* می‌گویند؛ بیعتِ حقیقی است و حقیقتِ بیعتِ عالَمِ ظاهر است. *♦️➌ ⇦ ائمه اطهار(ع) شخصِ میثاقِ مطلقه ➣●•* *حضرات آل‌الله(ع)، شخصِ «میثاقِ مطلق الهی» هستند* که در زیارات مختلف حضرات آل‌الله(ع) و از جمله در زیارت آل یس(ص) به حضرت بقیة الله روحی له الفداء با این انشاء، سلام می‌دهیم: *🔻 『السَّلَامُ عَلَيْک يَا «مِيثَاقَ الله» الَّذِي أَخَذَهُ وَ وَکدَه.』🔺* سلام بر میثاق مطلق الهی که آن را پیمان گرفت و او را مورد تأکید قرار داد. (📚 الإحتجاج، للطبرسي، ج‏۲، ص۴۹۳) در اینجا نفرمودند؛ «السّلام علیک یا من له المیثاق» که گفته شود از حضرات آل‌الله(ع) برای موضوعِ دیگری غیر خودشان، میثاق گرفته شده است. و حتّی نفرمودند؛ «السّلام علیک یا من له میثاق الله» که گفته شود ائمه‌ی اطهار(ع) و میثاقِ مطلق الهی دو امر مجزا هستند، و نهایتاً حضرات آل‌الله(ع) «میثاق الله» را «دارند». بلکه؛ با حرفِ ندایِ *«يَا»* قبل از *«مِيثَاقَ الله»*؛ حضرت(عج)، خودِ *«مِيثَاقَ الله»* خوانده شده‌اند. یعنی *«مِيثَاقَ الله»*؛ حیثیتِ وجودی، دونِ نفس ائمه‌ی اطهار(ع) ندارد. پس حتّی وقتی از خلائق، در مورد ربوبیّت خداوند، اخذِ میثاق می‌شود؛ به محوریّت حضراتِ آل الله(ع) و به سیطرۀ حضور و اطلاقِ سلطه و *موضوعِ آل الله(ع)*، برای خداوند اخذ میثاق صورت می‌گیرد. ⬅️ بنابراین؛ اگر کسی شهادت به یگانگی خداوند بدهد و شبانه روز به عبادت مشغول باشد، ولی *شخصِ «میثاق الله»(ع)* را نپذیرفته باشد، دقیقاً مشرک است که حضرت امام جعفر صادق(ع) می‌فرمایند: *🔻『أُمِرَ النَّاسُ بِمَعْرِفَتِنَا وَ الرَّدِّ إِلَيْنَا وَ التَّسْلِيمِ لَنَا. - [ثُمَّ قَالَ] - وَ إِنْ صَامُوا وَ صَلَّوْا وَ شَهِدُوا أَنْ لَا إِلَهَ إلّا اللَّهُ وَ جَعَلُوا فِي أَنْفُسِهِمْ أَنْ لَا يَرُدُّوا إِلَيْنَا کانُوا بِذَلِک مُشْرِکينَ.』🔺* مردم به معرفتِ ما و مراجعه به ما و تسليم‏ شدن براى ما، مأمورند، - [سپس فرمود:] - و اگر چه روزه بگيرند و نماز گزارند و گواهى دهند که معبودى جز خداى يگانه نيست؛ ولى پيش خود بنا گذارند که به ما مراجعه نکنند، به نفْسِ این کار، مشرک هستند. 📚الکافي ج ۲، ص ۳۹۸ ⚠️ خوب دقت شود که چنین کسی در روایات، *«مشرک»* خوانده شده است که صد البته شرک، بدتر از کفر است و مشرک، بدتر از کافر. ➠ ⇩ امّا چرا مشرک خوانده شده است؟ ⇭ چون آن خدای ساختگی که به یگانگی‌اش شهادت داده و مشغول عبادتش شده را در کنارِ شخصِ « *نَفْسُ اللهِ تعالی؛* 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۹۷، ص۳۳۱»، شخصِ «*الْوَحْدَانِيَّةُ الْكُبْرَیٰ؛* 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۵، ص۱۷۲»، یعنی *حضرات آل الله(ع)*، عَلَم کرده است. و این در حالی است که محوریّت وجودِ خداوند، خودیّت او یعنی حضراتِ *«نَفْسُ اللهِ تعالی»*(ع) هستند و محوریّت أحد و واحد بودنِ خداوند، حضراتِ *«الْوَحْدَانِيَّةُ الْكُبْرَیٰ»*(ع) هستند. و ائمه اطهار(ع) نه تنها *«مِن دون الله»* نیستند، و نه تنها *«نَفْسُ اللهِ تعالی»*، بلکه « *خالِصة الله؛* 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۵، ص۱۷۴»، « *صَفوَة الله؛* 📚المزار، للشهيد الاول، ص۱۰۱»، « *سِرَّ الله؛* بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۹۹، ص۲۰»، و بلکه « *رُكْنُ الله؛* بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۴، ص۲۷۲» هستند که رکن هر امری، محکمیِ آن امر است. از این رو [نَستَجیر باللّه] کوچکترین جسارت به ائمه اطهار(ع) اینطور نیست که صرفاً جسارتِ به خداوند باشد، بلکه جنگ و مبارزۀ علَنی با خداوند است که حضرت حقّ تعالی می‌فرمایند: *👈◾️«مَنْ أَهَانَ وَلِيّاً لِي فَقَدْ بَارَزَنِي بِالْمُحَارَبَة» ◾️* کسی که اهانت به ولیّ من نماید؛ قطعاً به جنگ علنی با من برخاسته. (📚 التوحيد، للصدوق، ص۳۹۹) 🔥 پس چون خودیّت خداوند و وحدانیّت حضرتِ احد را از او جدا ساخته، و بعد «خدا خدا» سر می‌دهد(!)، بُتی را در کنارِ نفس خداوند، یعنی حضرات آل‌الله(ع) تراشیده و مشغول پرستش شده است. *چنین خدائی، وجود حقیقی ندارد و معتقِدِ به آن، مشرک و ملعون است.* قوّت داری که چنین بُتی و چنین بت پرستی را با تمام وجود، بشکنی؟! این قوّت، ایمانِ اهلِ یقین است. شدّت شرک چنین فردی با جمله‌ی اسمیۀ *«کانُوا بِذَلِک مُشْرِکينَ»* که نشان از تأکید، دوام، و ثباتِ در شرک دارد، معلوم می‌شود. *◆ این شرک، شرکِ خفی است* که از خباثت و شدّت جولانِ نفاق بودنِ آن همین بس که جز قلیلی از مؤمنین که به مقامِ یقین رسیده‌اند، ایمان آورندگان به ولایتِ ائمه اطهار(ع) نیز دچار شرک خفی هستند که قرآن می‌فرماید: *💎﴿و ما يُؤْمِنُ أَکثَرُهُمْ بِالله إلّا «وَ هُمْ مُشْرِکونَ»﴾ 💎* و بيشترشان به خدا ايمان نمى‌آورند جز اين که همچنان مشرکند. (سوره‌ی یوسف ع، آیه‌ی ۱۰۶) البته به فضل و رحمتِ ائمه اطهار(ع) محبّین ائمه اطهار(ع) از این شرک خلاص خواهند شد و شرّ آن به مصدرِ آن، یعنی ابالشرور، عمر ملعون، باز خواهد گشت. *♦️➍ ⇦ ارسال رسل و انزال کتب، تذکّر برای بیعت با ولایت ➣●•* حضرت رسول اکرم(ص) می‌فرمایند: *🔹『يَا عَلِيُّ مَا بَعَثَ الله نَبِيّاً إلّا وَ قَدْ دَعَاهُ إِلَى وَلَايَتِک طَائِعاً أَوْ کارِهاً.』🔹* يا على(ع)! خداوند پيامبرى را مبعوث نکرد مگر اينکه او را دعوت به ولايت تو کرد چه بخواهد و چه نخواهد. (📚بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد ص، ج‏۱، ص۷۲) بیانِ *«طَائِعاً أَوْ کارِهاً»* این نیست که آن نبی جدای از نبوّتش، رغبت به ولایت داشته باشد یا نداشته باشد. بلکه بیان کنندۀ این است که *نَفْس و حقیقتِ نبوّت، ولایتِ مولی امیرالمؤمنین(ع) است.* این حقیقت، حقیقتِ ذاتیِ نبوّت است، و نه امری جدایِ از آن. *حضرتِ مولی(ع) دلیلِ ثبوتیِ نبوّت هستند.* هر «نبی» به نفسِ «نبی» بودن، متذّکِر حضرتِ *«نبأ عظیم»* یعنی مولی امیرالمؤمنین(ع) است. هر نبی از انبیاء الهی(ع)، در نفسِ بیان حقائق و دستگیری از خلائق و راهنمایی به دقائق، پرده‌ای از جمالِ دلالتِ مطلقۀ خود، یعنی حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) برداشته و حضرت رسول اکرم(ص) که *خاتم الانبیاء و المرسلین* هستند، شخصِ مقصد و مقصودِ هدایت و هدف و منظورِ انبیاء و ارسال رُسُل و انزالِ کُتب الهی را تماماً ظاهر نمودند و دستِ ایشان را بر فرازِ دستان خود بلند فرمودند تا بلندایِ علوّ مقصد و مطلوب و منظورِ مطلق، و غایتِ رسالت و نبوّت و بلکه ربوبیّت و الوهیّت و خدائیت خداوند، بر خلائق آشکار شود که در زیارتنامه‌ها به حضرت مولی(ع) صلوات می‌فرستیم: *🔻『اللهمَّ صَلِّ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَبْدِک وَ أَخِي رَسُولِک الَّذِي انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِک وَ جَعَلْتَهُ هَادِياً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِک وَ "الدَّلِيلَ عَلَى مَنْ بَعَـثْــتَـهُ بِرِسَالاتِک‏"』🔺* خدايا درود فرست بر اميرالمؤمنين(ع) بندۀ تو و برادر رسولت که او را به علم خودت برگزيدى و او را هدایت کننده برای هر یک از خلقت که خواستی قرار دادی و دلیل بر هر کسی که به رسالتت او را مبعوث کردی. (📚كامل الزيارات، ص۲۰۱) 🔰 بنابراین؛ هرکس حتّی کوچکترین شکی در مورد حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) نماید، نه تنها به انبیاء الهی(ع) بلکه به حقیقتِ انبیاء و سیّد و خاتم ایشان، حضرت رسول اکرم(ص) هرگز ایمان نیاورده است که در زیارت حضرت مولی امیرالمؤمنین علی(ع) در روز غدیر می‌خوانیم: *◾️『أَشْهَدُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّ الشَّاک فِيک مَا آمَنَ بِالرَّسُولِ الْأَمِينِ』◾️* شهادت میدهم ای امیر مؤمنان که شک کنندۀ در تو، به حضرت رسول اکرم(ص) ایمان نیاورده است. (📚 المزار الكبير، لابن المشهدي، ص۲۶۶) و به تبَعِ اینکه رسالتِ حضرت رسول اکرم(ص) بر مبنایِ ولایت و برای ولایتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) است که قرآن می‌فرماید؛ *【﴿وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إلّا الْبَلاغُ الْمُبِين‏﴾؛* و بر عهده پيغمبر وظيفه‌‏اى جز ابلاغ آشکار نيست‏؛ سوره‌ی نور، آیه‌ی ۵۴】، همۀ انبیاء الهی(ع) مأمور به ابلاغ ولایتِ حضرت مولی(ع) هستند که قرآن از لسانِ آنها می‌فرماید؛ انبیاء الهی(ع) می‌فرمایند: *【﴿وَ ما عَلَيْنا إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبينُ﴾؛* و بر عهدۀ ما چيزى جز ابلاغ آشكار نيست؛ سوره‌ی حضرتِ یس -ص-، آیه‌ی۱۷】. 💠 به قولِ مطلق؛ *👈 ولایتِ حضرت مولی أمیرالمؤمنین علی(ع)؛ اصالتِ رسالت است.* *♦️➎ ⇦ بیعت با دستِ راست ➣●•* دَست، امتدادِ وجود شخص، و نمودِ خودیّتِ اوست. و از این رو؛ در قیامت که *【﴿يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ﴾؛* روزی که سِرّها برملا می‌شود، سوره‌ی طارق، آیه‌ی۹】، نامۀ اعمالِ هر شخصی - که خودیّت آن شخص است-، به دستِ او داده می‌شود که اگر مؤمن به ولایتِ ائمه اطهار(ع) باشد و از اصحابِ یمین، نامۀ اعمالش به دستِ راست داده می‌شود، و اگر غیر مؤمن باشد، نامۀ اعمالش به دستِ چپ او داده می‌شود و این همان است که مَلَکِ نویسندۀ اعمالِ حسنه که به نامِ *«رَقیب»* است، بر مصدرِ دستِ راست یعنی شانۀ راست قرار دارد، و مَلَکِ نویسندۀ اعمالِ رذیله که به نامِ *«عَتید»* است، بر مصدرِ دستِ چپ یعنی شانۀ چپ قرار دارد. *ولایت خَیر مطلق و مطلقِ خَیر است.* پس بیعتِ با شخصِ ولایت حضرتِ امیرالمؤمنین علی(ع)، به *دستِ راست* صورت می‌گیرد. حضرت رسول اکرم(ص) بعد از خطبۀ غدیریه به همگان فرمودند که برای بیعت با حضرت مولی(ع) با حضرتشان مُصافِحه کنند. *«#مصافحه»*، حقیقتاً از غدیر خم و برای بیعتِ با حضرت مولی(ع)، انشاء شده است و آن، چنین است که کیفیت و صفحۀ وجودت که به کفِ دستِ راست هویداست، به فدایِ حضرتِ ید الله مولی امیرالمؤمنین(ع) درآوری تا نقشِ غدیرخم، بر صفحۀ دستِ وجودت، بنشیند. *♦️➏ ⇦ انشاء موجودات، از سعۀ اسماء الحسنی ➣●•* موجودات که آیات الله و اسماء الله هستند، به سعۀ وجود مطلق - یعنی وجود ائمه اطهار(ع)- موجود هستند. حضرات آل الله(ع) *«الاسماء الحُسنی»* بوده، و موجودات به نفسِ وجودِ حضرتشان، مورد اشاره هستند و اسمِ حقیقی دارند و مادونِ حضرات(ع)، *«هالِک»* اند. در زیارتی از زیارات جامعۀ ائمه‌ی اطهار(ع) می‌خوانیم: *🔸〖 کُــنَّا عِنْدَهُ "مَوْسُومِينَ فِيــکم‏"〗🔸* ما نزد خداوند، در شما اسم‌دار شده‌ایم. (📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۹۹، ص۱۵۲) که اسماء الحسنی به *«بسم الله الرّحمن الرّحیم»*، در عالَم اشارات، هویداست. پس موجودات، به «بسم الله الرّحمن الرّحیم»، موجودند و پیش از «بسم الله الرّحمن الرّحیم» و مادونِ «بسم الله الرّحمن الرّحیم» موجود نمی‌باشند. به بیانی؛ خلائق که به ولایت حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) موجود هستند، در سعۀ *کلمۀ آغازِ مطلق*، یعنی «بسم الله الرّحمن الرّحیم»، محقّق و موجودند که امام؛ که *«عين‏ الوجود؛* 📚مشارق الانوار،ص: ۷۶» است و بلکه *«عِلَّةُ الْوُجُود؛* 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۶، ص۲۵۹» است، *『مَبْدَأُ الْوُجُودِ وَ غَايَتُهُ؛* 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۵، ص۱۷۴』 است و او، *«قُطْبُ الْوُجُودِ وَ سَمَاءُ الْجُودِ وَ شَرَفُ الْمَوْجُود؛* بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۲۵، ص۱۷۰» است و از جودِ اطلاقِ خود، عالَم را انشاء و خلق می‌نماید و همچنان *«أَوْتَادِ الْكَائِنَات؛* 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۹۹، ص۲۰۳ » و *«غَايَةِ الْمَوْجُودَات؛* 📚همان» است. حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: *🔻『إِنَّ کُلَّ ما فِی الْقُرآنِ فِی الْفاتِحَةِ وَ کُلَّ ما فِی الْفاتِحَةِ فِی بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ کُلَّ ما فِیهِ فِی الْباءِ وَ کُلَّ ما فِی الْباءِ فِی النُّقْطَةِ وَ أَنَا نُقْطَةُ تَحْتَ الْباءِ』🔺* همانا آنچه در قرآن است در سوره حمد میباشد، و تمام آنچه در سوره حمد است در "بسم الله الرّحمن الرّحیم" جمع شده، و آنچه در بسم الله است در "باء" آن است، و تمام آنچه در "باء" جمع شده در نقطه آن است، و من نقطه زیر باء هستم. (📚 الأنوار النعمانية ۱/۴۰) حضرت مولی(ع) آن نقطۀ آغازگرِ *«بسم الله الرّحمن الرّحیم»* هستند که اسمِ اعظم می‌باشد که؛ *🔹『"بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ"؛ اسْمُ اللَّهِ الْأَعْظَم』🔹* (📚مهج الدعوات – سیّد ابن طاووس، ص۳۱۶) که *حضرت مولی(ع) ("کلّهم نورٌ واحدٌ") ربّ العالمین هستند* که؛ *👈🔻『بِسْمِ اللَّهِ رَبِّ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى وَ رَبِّ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ』🔺* (📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴۷۱) و *اوست (ع) که اله عالمیان است* که در ادعیه می‌خوانیم: *👈🔻『أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ』 🔺* (📚مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏۱، ص۳۴۱) و به او آسمان و زمین پُر شده است و بلکه ملئیتِ تمام اشیاء است که؛ *🔹『أَسْأَلُكَ بِـ«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» الْحَيِّ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مِلْ‏ءَ السَّمَاوَاتِ وَ مِلْ‏ءَ الْأَرْضِ』🔹* (📚مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏۱، ص۳۴۱) *♦️➐ ⇦ بررسی اعدادِ نوری در کلمۀ آغازین مطلقه (بسمله)➣●•* *«بسم الله الرّحمن الرّحیم»* یک کلمه است و 《۹‏۱》 حرف دارد. این اعداد، اعدادِ ظلمتی نیستند که یکی تمام شود و دیگری آغاز گردد. بلکه *«الوحدانیة الکبری»* بودنِ ائمه اطهار(ع) می‌باشند و جلواتِ احد بودنِ باریتعالی‌اند. پس به این دقیقه که تعدّد منظور، تعدّدِ نوری است، بخوانیم؛ چون موجودات، به ولایتِ حضرت مولی(ع) موجود هستند، پس ابتدایِ حقیقیِ ایشان، روز غدیر است و روز غدیر، 《‏۱۸》ام ماهِ ذی‌الحجّه است که نامِ خویش را از حجّی دارد که *🔹『تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ(ع)؛* تمامیّت و همه‌ی حجّ، ملاقات امام(ع) است』🔹. 🔰 بنابراین؛ عددِ نوریِ روز غدیر، *《‏۱۸》* است. و هرچند در هجدهمین روز از ماه ذی الحجّه ظاهر می‌شود و جلوه می‌کند، ولی مانند روزهای دیگر که صرفاً روزی از روزها هستند، در عِدادِ ایّام سال نیست، چنانکه حضرت امام جعفر صادق(ع) به کسی که بعد از وصفِ روز غدیر، سؤال می‌نماید؛ *«أَيُّ يَوْمٍ هُو؟؛* آن، کدام روز است؟»، حضرت(ع) می‌فرمایند: *🔸『وَ مَا تَصْنَعُ بِالْيَوْمِ إِنَّ السَّنَةَ تَدُورُ وَ لَكِنَّهُ يَوْمُ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ مِنْ ذِي الْحِجَّة』 🔸* و با روز آن‌ چه كار دارى‌؟! همانا سال در حالِ گردش است، ولیکن روزِ هجدهم ذى الحجّه است. (📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۱۴۹) 🔻⚠️ نکات مهمّ به اشاره: ✓➀جمع اعدادِ ابجدیِ *«غدیر خم»*، عدد ابجدیِ *«حَی»*، و *عدد شهدای بنی‌هاشم در کربلا، 《‏۱۸》 می‌باشد* (*«قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ شَبِيهُونَ؛* 📚الأمالي(للصدوق)، ص130»). «غدیرخم»، حقیقتِ حیات است و همانطور که حیاتِ حقیقی، نشرِ غدیر خم توسّط شهدای کربلاست، شهدای بنی‌هاشم سرسلسلۀ شهدای کربلا می‌باشد و غدیرخم را عالَم نشر می‌دهند و موجودات به این حقیقت، زنده‌اند. ✓➁ عُمَرِ ملعون که عدوّ مطلق حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) است، در مقابل غدیر (یعنی؛ *《‏۱۸》*) که آینۀ حضرت مولاست، به تخاصم برخاسته. این مقابل را جنابِ ابولولو (قدّس الله ترابَه) به قوۀ الهی، از پای در می‌‎آورد. پس برای مقابله با دشمنِ *《‏۱۸》* (غدیر)، در آینۀ دست یَمین (که دستِ یسار است) عددِ ابجدِ نامِ اسمِ «ابولؤلؤ» یعنی *《۱‏۸》* نمایان میشود که آینۀ *《‏۱۸》* در تقابل با دشمنِ لعینِ مولاست. بنابراین؛ ✋🏻دست یمین؛ نشانی از ولایت، و 🤜🏻 دست چپ مؤمن؛ نشانی از برائت است. 🔺 *《‏۱۸》* بودنِ غدیر خم، شخص حقیقی است و عدد نوری می‌باشد و مصدرِ *«بسم الله الرّحمن الرّحیم»* یی است که همۀ عوالم از آن منشأ است و عدد نوریِ آن، *《۹‏۱》* است. و به حسبِ ظاهر هم؛ *《‏۱۸》* مقدّم بر *《۹‏۱》* است. ولی دقت داشته باشیم که این تقدّم، *تقدّم حقّی* است و این دو عدد، کنار هم نیستند بلکه حقیقتِ واحدۀ اطلاقی می‌باشند که؛ *👈 غدیرخم، حقیقتِ «بسم الله الرّحمن الرّحیم» است.* *《‏۱۸》* منظور، بالحقّ و الحقیقة، شخصِ *نقطۀ باء «بسم الله الرّحمن الرّحیم»* است که «بسم الله الرّحمن الرّحیم» به آن، محقّق، و موجودات به «بسم الله الرّحمن الرّحیم»، محقّق و موجودند. *♦️➑ ⇦ غدیر خُم، حقیقت میثاقِ مطلقه ➣●•* غدیرِ خُم، همان حقیقتِ میثاق مطلق است که با حضرات آل الله(ع) به محوریّتِ شخصِ امیرالمؤمنین(ع) محقّق است و عدد نوریِ *《‏۱۸》* می‌باشد. ✋🏻 از آنجا که موجودیّت هر موجودی، به ولایت است و بیعتِ با حضرات آل الله(ع)؛ چنین موجودیّتی در نفسِ بیعت کننده، به دستِ یمین او ظاهر می‌شود و عددِ *《‏۱۸》* در کفِ دستِ راستِ هر انسانی، اعلام و اظهارِ غدیر خُم و بیعتِ با حضرت مولاست تا هر موجودی، به نفسِ رؤیتِ حقیقیِ جانِ خویش در کفِّ یمین خود، مذکَّرِ پیمان و عهد و میثاق خود با حضرت مولی(ع) باشد و حجّت بر او دائماً تمام است و دائماً مذکِّر این است که همۀ خلائق، عابدِ *شخصِ «معبودِ مطلق»، حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) («کلّهم نورٌ واحدٌ»)* می‌باشند و حضرتِ نقطه(علیه السلام) که به جلوۀ عددِ *《‏۱۸》* در کفِ دستِ راست متجلّی هستند، تمیز و تمایزِ عابد و معبود می‌باشند که؛ *『بالباء ظهر الوجود و بالنقطة تميـّـز العابد عن المعبود』* (📚مشارق أنوار اليقين في أسرار أمير المؤمنين عليه السلام، ص۵۶) آن دفـــترِ آتـشــی کــه در ســـینـه نشست هم سینه به سینه رفت و هم دست به دست از عُمـْــر تـــو و راستـــی‌ات آمـــــده است آن *هجدهمی* که در کــف دست تـو هست✋🏻 *♦️➒ ⇦ حضرت عصمة الله(س) منشئ درکِ ولایت ➣●•* درکِ حقیقتِ غدیر خم (به جلوۀ عددِ نوریِ *《‏۱۸》*) یعنی شخصِ ولایت، حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع)، را سلسله‌جنبانِ ولایت، کُفو الولیّ، زوج الوَلیّ، شخصِ اطلاق و عصمت، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، در عالَم انشاء و ظاهر می‌سازند که در سن *《‏۱۸》* سالگی، در نهایتِ مظلومیّت، توسّط غاصبین ملعونِ خلافت، یعنی ابابکر و عمر(لعنة الله علیهما و علی اتباعهم اجمعین)، به شهادت می‌رسند. ⇩ که اشاره‌ای از معنایِ آن بیان می‌گردد: 💠 عصمت و ولایت، یک حقیقت است. عصمت، باطن ولایت است. حضرت فاطمه (س) و حضرت مولی (ع) یک وجود هستند که حضرت فاطمه (س) باطنِ حضرت مولی(ع) می‌باشند. 🔰 در تحلیل: *🔹حضرت فاطمه(س)، مقامِ #عصمت هستند.* *🔹حضرت مولی(ع)، مقام #ولایت می‌باشند.* که در حدیثِ طارق بن شهاب در مورد ائمه اطهار(ع) می‌خوانیم: *🔻『هُمُ الْكَوَاكِبُ الْعُلْوِيَّةُ وَ الْأَنْوَارُ الْعَلَوِيَّةُ(ع) الْمُشْرِقَةُ مِنْ شَمْسِ الْعِصْمَةِ الْفَاطِمِيَّةِ(س) فِي سَمَاءِ الْعَظَمَةِ الْمُحَمَّدِيَّة(ص)』🔺* ائمه اطهار(ع) ستارگانِ والا مرتبه و نورهایی عَلَوی(ع) هستند که از خورشیدِ عصمتِ فاطمی(س) در آسمانِ عظمتِ محمّدی(ص) می‌درخشند. (📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۵، ص۱۷۴) سنّ شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) (*《‏۱۸》*)، سنّ شهودِ *#عصمت* است که این سنّ با روزِ شهودِ ولایت یعنی *《‏۱۸》* ذی الحجّه (غدیرخم)- که به *حُجّة الله* مطلق(ع)، «ذی *الحَجّة*» می‌باشد- عین شخصی‌اند و هویدا کنندۀ یگانگیِ حقیقتِ عصمت و ولایت می‌باشد. *🔲 شهادتِ حضرت فاطمه (س) شهادتِ اطلاق است.* و اطلاق، به خودش، شهید است و به خودش، ظاهر است. و او خودش، *《‏۱۸》* است و خودش به خودش، در ظاهرِ *《‏۱۸》*، متجلّی می‌گردد. 💧🦋 قربانِ آن ایستایی *«الوحدانیة الکبری»* و احد و واحد *(۱)* او که خود بِخود، و به خود، و برای خود ، و به سعه و مجالِ خود، تا ادنی مرتبۀ عالَم وجود ظاهر شد، و مجالِ به مقابل و مخالفین خود داد، و مظلومانه بر اثر جسارات دشمنان غدیر خم، عمر و ابابکر ملعون، مصدوم و مجروح و خَمیده شد و *۸* را به جلوه خُمِّ خَمِشِ خود، ترسیم نمود و قلّۀ دلدادگی را به رسمِ انشاء، رقم زد و *《‏۱۸》* که عدد حقیقی و عدد اطلاق و مُنشئ حقیقیِ اعداد است را متجلّی ساخت و منشئ *《۹‏۱》* ئی گردید که حروفِ *«بسم الله الرّحمن الرّحیم»* است و مصدرِ تمام موجودات. 🔰 که اگر یافتیم *«بسم الله الرّحمن الرّحیم»*، *«بالباء ظهر الوجود»* و یافتیم *«بالنقطة تميـّـز العابد عن المعبود»*، إن شاء الله خواهیم یافت؛ *👈خلوَت‌نشینِ لُبّی آن، وجودِ حضرتِ اطلاق، حضرتِ عصمت، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند.* *♦️➓ ⇦ سینۀ دوستان مولی(ع)، نجفِ اشرف ➣●•* 🍂اگر راوی از وجه تسمیه *«نجف»* سوال می‌نماید و حضرت می‌فرمایند؛ *『بَحْرَ نَيْ ثُمَّ جَف‏ّ؛* دریای نِی است که [بالمرّه و الحقیقة] خشکیده؛📚علل الشرائع، ج‏۱، ص۳۱』؛ آن سینۀ دوستان مولاست(ع). دریای نی است که از آتش حبّ مولایشان؏ *(『حُبُّ اللَّهِ نَارٌ لَا تَمُرُّ عَلَى‏ شَيْ‏ءٍ إِلَّا احْتَرَقَ؛* مصباح الشریعه، باب۹۶』)، خشکیده، و نوایشان، نالهٔ فراق است. ناله‌ای برخاسته از بحرِ *#سینهٔ* داغدار، به *#نایِ* «نی» خراشیده، و به *#حلق* و *#تراشیده‌قلمِ* اصواتْ دمیده؛ پس؛ بشنو از نی چون حکایت می‌کند از جدایی‌ها شکایت می‌کند 🍂 از خشکیده‌سینهٔ‌داغدار؛ به همراهان محبّت و معرفت، شرحه شرحه و دفتر دفتر؛ «سلام». ༺ سلامی ༻ از ༺ دارالسلام مولی؏ ༻؛ که عهد و‌ عقد او در مَه‌ْلقای حجّة بودنش در *#هجدهمین* روز ماه *#ذی‌_الحجه*، بر صفحه یُمنِ تقویم و‌ قوام و کَیفِ دل، تا کَفِّ یمین اصحاب یمین‌اش نقش بسته تا هر دمی، دست بر بحرِ سینهٔ خشکیده از داغ فراقش نهاده وُ تجدیدِ بیعتی با دلبر خود کنند. ☘️ رفیقا! نظر کن به آن *《‏۱۸》* حک شده بر دستِ راست خود! 👈 که مِهر مُهر شدۀ میثاق مطلق است، و حاکی از حجّة الوداعِ بیعت و دلدادگی با نفسِ نفیسِ الهی و حجّة مطلقۀ او، حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) است. آن؛ *《‏۱۸》 نشسته بر قامَتِ دلدادگیِ وجودیِ توست که بر کفّ دستت هویداست.* با این معرفت، آن یَمینِ دلدادگی را به سینۀ سوخته‌ات بگذار و با مولایمان(ع) تجدید بیعت کن؛ . ﷽ ✋🏻دستی به روی سينه تو هم احترام كن همراه من به ساقی مستان سلام كن ساقی! سلام، جرعه آبی به ما بده ساقی سلام جام شرابی به ما بده وقتی كه حال ميكدهٔ دل خراب شد شاعر «علی» نوشت و شعرش شراب شد ميخانه را به لذت ديدار ديده‌ايم «ما در پياله عكس رخ يار ديده‌ايم» در آن حريم عشق كه ايوانش از طلاست آنجا كه بال هر ملكی فرش زير پاست عمری است چون گدا به در خانهٔ تواييم تو شمع خانه و همه پروانهٔ تواييم آقا مريض عشق توام سوز و تب بده💧 از باغ نخل‌های قشنگت رطب بده می‌خواهمت كه باز مسلمان كنی مرا از اصفهان بيايم‌⁩ و سلمان كنی مرا من را ذبيح عشق خودت كن كه چاره نيست «در كار خير حاجت هيچ استخاره نيست» *🍃 من را ز باغ حبّ علی در قفس نكش* *ای دل بدون حبّ علی يک نفس نكش* بِعَلیٍّ بِعَلیٍّ بِعَلیٍّ (علیه السلام) آمین یا ربّ العالمین. *«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ علیهم السلام»* (📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴۶۴) *#شهادت_عصمت_اضمحلال_جلالت_در_وحدت* *#میثاق_مطلق_خودیت_موجودات* *#هجدهم_ذی‌الحجه_هجده_اطلاق* *#نشان_غدیرخم_در_کف_یمین* *#هجده_عدد_اطلاق* *#لطیفه_غدیریه* *#عدد_حقیقی* *#تعدد_نوری* *#غدیرخم* *🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده* ─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─      🆔 @ehsannil    ✍🏻 ↗️ t.me/ehsannil3 ➣ *#کانال_معرفة_الحق* ↗️ t.me/ehsannil2 ➣ *#کانال_اللطائف_الالهیة* ↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋 ‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─ .