بر اساس یک مطالعه‌ی پیشگامانه که در مجله علوم اعصاب منتشر شده است، مغز در هنگام مواجهه با کم‌خوابی یا بی‌خوابی طولانی مدت، به معنای واقعی کلمه شروع به *خوردن خودش* می‌کند. ‌محققان دانشگاه پلی‌تکنیک مارکه در ایتالیا کشف کردند که محرومیت طولانی مدت از خواب باعث افزایش فعالیت سلول‌های مغزی به نام آستروسیت‌ها می‌شود که معمولا به پاکسازی اتصالات عصبی غیرضروری کمک می‌کنند. با این حال، در مغزهای محروم از خواب، این سلول‌ها شروع به شکستن سیناپس‌های سالم می‌کنند - فرآیندی که معمولاً به مغزهای آسیب‌دیده یا ضعیف اختصاص دارد. حتی مسئله‌ی نگران‌کننده‌تر این است که سلول‌های ایمنی مغز در طول بیداری طولانی‌مدت بیشتر کار می‌کنند. این ممکن است در کوتاه مدت مفید باشد، اما می‌تواند خطر زوال عقل را در دراز مدت افزایش دهد. این بیش‌فعالی مراحل اولیه‌ی بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر را تقلید می‌کند و نشان می‌دهد که کم‌خوابی مزمن می‌تواند به تدریج منجر به آسیب طولانی مدت مغز شود. ‌هنوز مشخص نیست که آیا جبرانِ خواب و بیشتر خوابیدن می‌تواند از مغز محافظت کند و آن را از اثرات چند شب بی‌خوابی نجات دهد.