Kendini bilmez, rahmete ermez. Rahmeti bilmez, kendine gelmez. Küçücük aklıyla hayatın içinde rehine olmuş. Sanır ki bütün âlemler üzerine rahmet okumuş. İnsan, derdinin dermanını mizacında aramalı. Kendini, mizacı ele verir. Allah'ın gölgesine sığınanlar, onlar müttakîlerdir; yer ile gök birbirine kavuşsa, hakikatten asla yüz çevirmezler. Bilirler ki dünya hayatı, geçici bir menfaatten ibarettir. Gönülleri daima hak ile doludur. Onlar kibirlenmezler. Onlar kıyas etmezler. Onlar sadece Allah'ın emirleri doğrultusunda yaşar ve öyle Hakk’a yürürler. İnsanın derisinin rengi değişirse, fikrinin değişmediği gibi fıtrat da böyledir. Yapısı değişmez. Hüneri kendinden bilenin yürüdüğü yol, cennet görünür. Dünyada savaşlar olur, Barışlar olur. Mazlumlar ölür. Zafer sayhaları yankılanır. Hiçbir şey olmamış gibi insan devam eder. Yapısı böyledir. Nefsine yakın, ruhundan uzak tavır sergileyenler kendini bilmeyenlerdir. Kendini bilen, haddini bilir. Haddi aşanlardan olmaz. Tercümeniz sözler bunlar. Bir gün elbette bu sözler de son bulacaktır. Marifet, kimin ne anladığıdır. Anlatanda kusur aranmaz. Asıl anlamayanlar, gönülleri kapalı olanlardır. Dünya hayatına kapılıp gidenlerdir. Hayatı manasıyla yaşamaktır asıl gaye. Allah’sız, kitapsız hayat yaşamak beyhudedir. Selam ve dua ile… Kuşların edası