تا جهان بود از سر آدم فراز کس نبود از راز دانش بی‌نیاز مردمان چُست باهوش و زکی هر زمان بودند در دانش یکی دانش اندر دل چراغ روشن است وز همه بد بر تن تو جوشن است هر که را دانش نبود جانش نیست دل ندارد به حقیقت جانش نیست