"बारबाला..." वेदिका नवीन फ्लॅट मध्ये राहायला येऊन चारच दिवस झाले होते...सामान लावण्यातच तिचे चार दिवस गेले...सोबत तिची आई... वेदीकाने आता आईला सक्त वॉर्निंग दिली....काही झालं तरी तू आता नवीन ठिकाणी धुनी भांडी करायची नाहि....घरी सुद्धा वरच्या कामाला बाई लावू... आताशी तुझी तब्बेत पण कमीजास्त असते...खूप काळजी वाटते ग तुझी...आता आरामच कर बाई.. आईच्या मदतीने सामानाची आवराआवर करून...वेदिका जरा बाहेर पडली... शेजारी जाऊन दूधवाला...पपेरवाला... घरकामाला बाई...हे सगळंच शोधायचं होत... तिने शेजारच्या फ्लॅटची बेल वाजवली...कारण आल्या दिवशीच शेजारच्या काकू वैदिकांच्या घरी येऊन गेल्या होत्या...म्हणाल्या होत्या...मी कांता धकाते...बाजूच्याच फ्लॅट मध्ये राहते... नवीनच राहायला आलात...काही लागलं सवरलं तर नक्की सांगा...पहिल्याच दिवशी बऱ्याच गोष्टी लागतात...प्रत्येक वेळी बाहेर जाण होईलच असं नाही... मुख्य म्हणजे इथे आल्या आल्या... त्या चहा घेऊन आल्या होत्या...त्याच्या हातचा आलं घातलेला वाफाळलेला चहा घेऊनच कामाचा शुभारंभ केला होता... कांता काकू खूप प्रेमळ वाटल्या...पहिल्याच दिवशी म्हणाल्या होत्या ...वेदिका तू नको काळजी करू...माझ्याकडे बाई आहे ...ती येईल कामाला ... आताचं तिचं एक काम सुटलं...चार दिवसांपूर्वीच म्हणाली... ताई...एखादं काम मिळालं तर नक्की सांगा...आणि तूच राहायला आली...तेव्हाच म्हणाली... ताई विचारलं तर नक्की सांगा...इथल्या इथे बरं होईल... मग वेदिका म्हणाली...काकू काय काय काम करते ती...? काकू म्हणाल्या...अग स्वप्ना तीच नाव....माझ्याकडे सगळंच करते...जेवण सुद्धा तीच बनवते...आम्ही दोघेच ग...फारसं काम होत नाही माझ्याकडून...तीच बघते सगळं... वेदिका लगेच म्हणाली...अरे वाह...! हे तर उत्तमच...एकच बाई असेल तर मलाही खूप सोईस्कर होईल... काकू उद्या सकाळी स्वप्ना आली की पाठवाल का माझ्याकडे..?नक्की पाठवीण...तसंही तिला काम हवंच आहे...बाजूच्या बिल्डींग मधील तीच एक मोठं काम सुटलं...त्यामुळे तिच्या संसाराचा गाडा डळमळला ग..! काय करणार बिचारी...नवरा खूप दारू पितो...एक पैसा देत नाही.. एक मुलगा बारावीला आहे...आणि मुलगी दहावीला आहे...दोघांनाही चांगला क्लास लावला....खूप हुशार आहेत ग तिची दोन्ही मुलं... दोघेही वर्गात पहिले असतात.... पण एक काम सुटल्यामुळे खूप पेचात पडली होती...संसाराचं पैशाचं गणित सोडवणं फार अवघड ग...हे गणित सोडवता सोडवता नाकीनवं येत...पण तेवढं नशीब थोर म्हणूयात त्या बिचारीच...कारण चारच दिवसात तू राहायला आली...वाटलं होतंच ...तुम्हालाही बाई लागेलच,.. आणि खरंच झालं... खरतर वेदिका.... तू घेतला तो फ्लॅट चार वर्षांपासून बंद आहे...तुला कसा दिला भाडयाने माहित नाही... ती म्हणाली काकू...भाड्याने नाही ...आम्ही स्वतःचा घेतला... विकला त्यानीं मला... अय्या... खरंच...! अग ते लोक किती वर्षात इथे आलेच नाही ...मुलं अमेरिकेला आहेत...आईवडील दोघेही ह्ययात नाही...ठेऊन काय करणार म्हणून विकला असेल.. हो काकू..! तसाच बोलला सागर..! या घराचा मालक...! मागच्या महिन्यात येऊन ...माझ्या आणि आईच्या नावावर करून दिला...फ्लॅट... कांता काकूंची उत्सुकता... कितीला घेतला ग..! वैदिक म्हणाली ...काकू चाळीस लाखाच्या वर गेला.... अच्छा ..!,अच्छा..! खूपच भाव वाढले ग घराचे..! गप्पा मारून झाल्या...खरतर कांता काकूने चहा चा खूप आग्रह केला ...पुन्हा काकूंच्या हातचा आलं घातलेला वाफाळलेला चहा घेऊन....येते काकू...उद्या स्वप्ना ला नक्की पाठवा असं बोलून निघाली.... कारण उद्या पासून तिला कामावर जायचे होते...महिनाभराच वाण सामान...आणि आठ दिवस पुरेल इतकी भाजी...घेऊन ती घरी आली... येतांना जेवणाचे पार्सल घेऊन आली...जेवण झाले...दोघी मायलेकी...गप्पा मारत बसल्या...तिने आपल्या आईला...मी कॉल सेंटर मध्ये काम करते असं सांगितलं होतं...आपली मुलगी बारबाला आहे...हे तिला माहीतच नव्हतं... त्या ज्या जुन्या कॉलनीत राहत होत्या ....तिथला एक सभ्य गृहस्थ ...वेदिका जाते त्या बार मध्ये आला होता...आणि वेदीकाला तिथे पाहून....हि वेश्या व्यवसाय करते ...अशीच अफवा पसरली होती... हळूहळू वैदिकांच्या कानावर ह्या गोष्टी यायला लागल्या...आणि म्हणूनच तिने घर बदललं...सारखे लोक तिला पाहून टोमणे मारायचे...काहीबाही बोलायचे...ती ते ही सहन करायला तयार होती... पण आईच्या कानावर ह्या गोष्टी गेल्या तर..! . ती पार खचून जाईल... याची वेदीकाला जास्त भीती होती...थोडे पैसे साठले होते...शेठच्या ओळखीने थोडं कर्ज घेऊन तिने हा फ्लॅट घेतला होता... खरतर जेव्हा वेदीकाचे वडील वारले तेव्हा ती लहानच होती...एक दिवस रक्ताची उलटी झाली...आणि जागेवरच तिचे बाबा गेले....आईने खूप कष्ट करून तिला दहावी पर्यंत शिकवलं...पण पुढचे शिक्षण आणि खर्च झेपेना... मग आईसोबत लोकांची धुनी भांडी करायला जायची...लांबसडक केस...शेलाटी बांधा...घारे डोळे...गव्हाळ वर्ण...गुलाबी ओठ...आणि गालावर पडणारी खळी...सौंदर्याने काठोकाठ भरून ...त्या वरच्यांने तिला....खाली पाठवले असावे...आई सोबत कामावर गेली की त्या घरचे तरणे काय किंवा वयस्कर काय...सारेच टक लावून पहायचे...जमाना खराब आहे...त्यात गरीब... पण सुंदर मुलगी म्हणजे यांच्या बापाचीच जायदात...सीताबाई डोळ्यात तेल घालून लेकीवर नजर ठेवून असायच्या... पण एक दिवस ...सिताबाईला ताप भरला...रात्री गोळी खाल्ली... थोडं बरं वाटलं...पण वेदिका आज हट्टालाच पेटली...आई तू आज आराम कर...मी आज सगळी काम करून वेळेत घरी येते...पाण्यात काम करून ताप वाढायला नको... शेवटी तिच्या हट्टापुढे सीताबाई ने होकार दिला...घरातलं सगळं आवरून ती कामाला गेली...दोन घरची काम झाली...तिसऱ्या घरात गेली...काकांनी दार उघडलं ...वेदिका... काकू ...काकू करत आत गेली... काका म्हणाले... दिव्या घरत नाही... बाहेर गेली...तुला सगळं आवरून जायला सागितलं...तशीच ती किचन मध्ये गेली ...भांडी घासायला काढणार ...तेवढ्यात सुबोध, दिव्याचा नवरा घरात आला... म्हणाला नाव छान आहे तुझे ..! वेदिका..! वेदिका म्हणाली हो काका... माझ्या बाबांनी ठेवलं हे नाव..! अठरा एकोणविस वय असेल तुझे... होणा ग...! वेदिका... हो काका आत्ताच एकोणविस संपलं... अरे वाह..! वेदिका म्हणाली म्हणजे...तसं त्याने बोलण्याचा रुख बदलला... मग म्हणाला... वेदिका...! भांडी घासायच्या आधी एक कप चहा करून देतेस का... ? दिव्या सांगत होती तू खूप छान चहा करते म्हणून...वेदिका म्हणाली... नाही ओ काका...काकू उगाच कौतुक करतात,...मग ती म्हणाली... काका खरच तुमचा चहा ठेऊ का..! हो..! हो...! तुझ्या हातचा चहाची वाटच पाहत आहे ग सकाळपासून... ठीक आहे काका...! थांबा आता पट्कन टाकते चहा.. आणि चहाच आधण ठेवलं...साखर, चहा पावडर घेतली..फ्रीझ उघडून आलं शोधलं ...आलं घातलं...आणि गॅस जवळ उभी राहून चहा उकळायची वाट पाहू लागली... दुधाचं पातेलं हातात घेतलं... हात वर करणार.... तेवढ्यात...सुबोधने तिला मागून घट्ट मिठी मारली... ती खूप घाबरली...थरथर कापायला लागली... सोडा मला..! काका प्लीज सोडा मला..! काका... तुमच्या मुलीच्या वयाची मी..! थोडा तरी विचार करा..! प्लीज सोडा मला..! तिने दुधाचं पातेलं खाली ठेवलं... आणि त्याच्या तावडीतून सुटायचा आटोकाट प्रयत्न करत होती... बाजूला असलेल्या पकड कडे तीच लक्ष गेलं...आणि डोक्यात चक्र फिरले हेच ते...आपला बचाव करू शकणार अस्त्र... हात पुढे करून पकड घेतली...आणि सारं बळ एकवटून त्याच्या डोक्यात घातली... रक्तबंबाळ झाला तो...आणि तिला सोडले...थरथर कापत होती ती... सुबोध गुस्यातच म्हणाला... आज सुटली माझ्या तावडीतून..! पण एक दिवस नक्की या मादक सौदर्याचा उपभोग घेईन..! लक्षात ठेव..! काम तसेच टाकून वेदिका पळतच घरी गेली... खूप घाबरली होती...आईला काय सांगावे कळत नव्हतं...काम केलं तरच पोट भरणार होत... आईला म्हणाली...आई...! मी दोन घरचे काम केले...पण मला सुद्धा बरं वाटतं नाही...म्हणून मी घरी निघून आली... आता सगळ्यांना फोन करून सांगते...आजच्या दिवस दोघीही सुट्टीवर म्हणून... आई म्हणाली ठीक आहे...तस्याही आपल्या सगळ्या बायका समजून घेतात... वेदिका पुढे प्रश्न होता ... आता पुढे काय..? पुन्हा ती धुनी भांडी करायची नाही... आणि सभ्यतेचा बुरखा पांघरलेल्या.... या पांढरपेशा लोकांकडे कामाला जायचं नाही... तिच्या एका ओळखीच्या मैत्रिणीने एकदा तिला बारबाला विषयी सांगितले होते...बारमध्ये त्या कश्या प्रकारचे काम करतात...तिथे त्या किती सेफ असतात...असं बरंच ऐकलं होतं.... सकाळी आई कामाला जायला निघाली... वेदिका म्हणाली...आई मला खूप अशक्तपणा जाणवतो...मी आज कामाला नाही आली तर चालेल का...? आई म्हणाली... चालेल ग बाळा..! खरतर तुला कामाला घेऊन जायला मला पण नाही आवडत ग...! पण इतकी सूंदर पोरगी...घरात एकटी सोडून पण नाही जावं वाटतं... गरिबाला त्याची इज्जतच प्रिय असते...दुसरं असतंच काय आपल्यापाशी... आणि सीताबाई कामाला निघून गेल्या... वेदिकाने त्या बारवाल्या मैत्रिणीला फोन केला...ती म्हणाली...मी मालकाशी बोलते आणि तुला सांगते..... लगेच मालकाने तिला दुपारी भेटायला बोलावले...सोबत तिची मैत्रीण लतिका पण होती...तिची ओळख करून दिली... सर ही वेदिका..! सर म्हणाले ... वाह...! काय सुंदर नाव आहे ..! वेदिका..! तितक्याच सूंदर तुम्ही..! पुन्हा म्हणाले ...सॉरी माझ्या बद्दल तुमचा काहीतरी गैरसमज व्हायचा... पण खरंच नाव आणि तुम्ही दोन्ही सुंदरच..! इतकी सुंदर बारबाला असेल तर ...लोकांचा ओढा नक्की वाढेल... मालकाच्या डोक्यात विचार चमकून गेला... लगेच म्हणाले...वेदिका तुला या कामाबद्दल काही माहित आहे का..? वैदिक म्हणाली... लतीकाने थोडी माहिती दिली आहे... मग त्यानीं प्रश्न विचारला तुला...हे काम का करावेसे वाटले..?.पैसे कमवायचे इतरही मार्ग आहेतच की..? बरं या आधी तू काय काम करत होती..? तिने सुरवाती पासून कालच्या घटने पर्यंत सगळ सागितलं.... त्यानां सुद्धा खूप वाईट वाटले...ते म्हणाले खरंच आपल्या समाजातील पुरुषांची मानसिकता कधी बदलेल देवच जाणो... नशीब तुम्ही त्याच्या तावडीतून सुटल्या. खरंच मुलींनी सूंदर असं हा सुद्धा शापच आहे.... अरेंरे..! खरंच खूप वाईट झालं... आणि त्यावरून तुमचा समस्त पुरुष वर्गाबद्दल गैरसमज होऊ शकतो... पण वेदिका सगळेच पुरुष वाईट नसतात...इतकंच त्याच्या तोंडून निघाले... मग त्यानीं तिला तिच्या कामाच्या स्वरूपाची माहिती दिली...त्यानीं स्पष्ट सांगितले... तुला फक्त लोकांच्या ग्लास मध्ये ड्रिंक घालून दयायचे...अगदी कुणी हट्टच केला तर ग्लास त्याच्या तोंडाला लावून दारू पाजायची... कोणताही अश्लील स्पर्श तुला जाणवला तर ताबडतोब...मैनेजर कडे तक्रार करायची...अति पिला असेल तर...त्याला वरच्या रूम मध्ये नेऊन झोपवयायला वेटर आहेत... शुद्धीवर आला की जातो तो...घराची वाट धरून... पण तुम्ही इथे सेफ असणार...तुम्ही म्हणालात तसे... वासनेने बरबटलेले नराधम इथेही येतात...पण इथे नियमांचे पालन होते... हा पण तुम्हाला स्वइच्छेने एखाद्याला रिस्पॉन्स द्यावा वाटला तर तो तुमचा वयक्तिक प्रश्न आहे...मग आम्ही त्यात लक्ष घालत नाही...त्या बदल्यात तुम्हाला जास्त पैसे मिळाले तरी त्यात आमचा काही समंध नाही... बघा आणि सांगा काय ते..! जोवर तुम्ही रिस्पॉन्स देत नाही तोवर तुम्ही इथे सेफ असणार.. आणि हो संध्याकाळी साडेसात ला गाडी तुम्हाला घरी घ्यायला येणार...आणि साधारण तीन पर्यंत तुम्ही जाऊ शकाल... अर्थात गाडी सोडायलाही असणार... नीट विचार करा ...आणि सांगा... काही घाई नाही... तेव्हा घरी काय सांगायचं ते तुम्ही ठरवा...नाहीतर उद्या घरचे येऊन इथे तमाशा करून जातील... लतिका म्हणाली ...सर माझ्या प्रमाणेच ती सुद्धा कॉल सेंटर मध्ये काम करते असच सांगेन... अश्या प्रकारे वेदिकाचा बारबालाचा प्रवास सुरु झाला. दुपारी आई कामावरून घरी अली ...वैदिका अजून आली नव्हती...ती जरावेळ आराम करत पडली.... तेवढ्यात वेदिका पण आली...सीताबाई म्हणाल्या ...वेदिका कुठे गेली होती..? तिने आईच्या गळ्यात हात टाकला ...म्हणाली आई...मला कॉल सेंटर मध्ये नोकरी लागली...संध्याकाळी आठ ते चार डिवटी आहे....पगार पण चांगला आहे... आणि जर टार्गेट पूर्ण केलं तर वरून इन्क्रिमेन्ट मिळेल ते वेगळे...आणि हो घ्यायला आणि सोडायला कंपनीची गाडी येईल...त्यामुळे काळजी नाही.. आई ...धुनी ...भांडी करायचा खरंच कंटाळा आला आता...खरतर तुही आता कामावर जाऊ नकोस ...थकली ग आई तू...किती कष्ट करशील...आता तुझी मुलगी चांगली कमावते ...सोड सगळी काम... आई म्हणाली ...बाळा पैसा कितीही असला तरी कमीच ग...आणि तुझं लग्न सुद्धा करायचं आहे...झाली की आता विसाची... राजकुमार तर नाही...निदान तुला सुखाची पोटभर भाकर...अन मनापासून प्रेम करणारा जोडीदार मिळावा....इतकी माफक अपेक्षा ग...कुणाच्या दारात माझी पोर धुनी...भांडी करायला जाता कामा नये...आपलं घर...लेकरंबाळ सांभाळावे...इतकचं या म्हातारीचं स्वप्न आहे ग... वेदिका आईच्या गळ्यात पडली...म्हणाली ...आई मी लग्न ठरल की माझ्या होणाऱ्या नवऱ्याला सांगेन...,बाबारे ...! मी सोबत माझ्या आईला घेऊन येईल...आई म्हणाली...वेडाबाई ..!असं काही होत नसत ग....आणि दोघी हसायला लागल्या सकाळी वेदिका जरा उशिरानेच उठली...धुनी भांडी करतांना कपडे इतके महत्वाचे नव्हते...पण आज पासून एका वेगळ्या आयुष्याला सुरवात करायची होती...दुपारी मार्केट ला जाऊन दोन , तीन साड्या घेतल्या...रेडिमेड ब्लॉउज घेतले... संध्याकाळी नवीन साडी, हलकासा फोऊंडेशन... लिप्टिक लावलं...डोळ्यात काजळ घातलं...त्यामुळे तिचे डोळे खूप मादक दिसत होते... सीताबाई म्हणाल्या सुद्धा...वेदिका खूप सुंदर दिसतेस...माझीच मेलीची नजर लागायची ...आणि त्यानीं तिच्या समोरून हात करून बोट मोडली... बरोबर सात वाजता गाडी आली...वेदिका गाडीत बसली...तेवढ्यात कांता काकू आल्याचं... म्हणाल्या वेदिका कुठे लग्नाला निघाली की काय तयार होऊन...? मग ती म्हणाली... नाही काकू...मी कॉल सेंटर मध्ये काम करते...माझी रात्र पाळी असते... अच्छा असं होय...बरं बरं... बाय करून त्या घरात गेल्या...वेदिका बार मध्ये पोहचली...लतिका पण आली होती...एकंदरीत सहा जणी वेटर होत्या त्या.. आठ साडेआठ वाजले...आणि लोकांचा ओढा वाढला... तेवढ्यात एक रुबाबदार तरुण आत शिरला... अगदी तरुण...अठ्ठावीस ...एकोणतीस चा असावा...त्याच्या हालचाली आणि वागण्यावरून तो पहिल्यादा आला असावा असे वाटत होते...नेमकी वेदिका त्यावेळी रिकामी होती...त्याला ती ड्रिंक तयार करून देणार...तो म्हणाला...सॉरी...मी ड्रिंक घेत नाही...तिने त्याला पाणी दिले...मग विचारले येनी सॉफ्ट ड्रिंक प्लीज...तो म्हणाला सॉरी मला काही नको...मेनूकार्ड त्याच्या समोर ठेवलं... म्हणाली काही मागवायचे का..?तो म्हणाला हो ...हो...खूप भूक लागली...पट्कन काय मिळेल...वैदिक म्हणाली...हे मेनूकार्ड बघा...हवं ते पट्कन मिळेल...त्याने चिकन बटर मसाला आणि नान सांगितले...वेदीकाला म्हणाला बसा समोर...वेदिका समोर बसली... म्हणाला तुम्ही खूप सूंदर दिसता...वेदिका म्हणाली धन्यवाद...त्याचा प्रश्न...किती दिवस झाले हे काम करता? वैदिका म्हणाली दीड वर्ष होत आले तो म्हणाला काय...? ,होय सर..! दीडेक वर्ष नक्की झाले... लोकांच्यात टोमन्यांना कंटाळून चार दिवसापूर्वी नवीन घरी शिफ्ट झालो... त्याचा प्रश्न ...हे करण्या मागच कारण काय..? ती म्हणाली मजबुरी...? तो म्हणाला अशी कोणती मजबुरी तुम्हाला हे काम करायला लावते...इतरही काम आहेतच की..? ती म्हणाली नक्की आहे सर...? आणि मी ते करूनही पहिले... पण ... पण काय...? बोला..? आणि मग तिने....ती करत असलेले काम....आणि आपल्याच बापाच्या वयाचा मनुष्याकडून विनय भंग करण्याचा प्रयत्न... हे सांगतांना तिचे डोळे भरून आले...बोटाने अलगद डोळे पुसले... तेवढ्यात त्याची ऑर्डर आली...तो जेवत होता...ती समोर बसून होती... नंतर त्याला एक कॉल आला...आणि दोनशे ची टीप तिच्या हातात ठेऊन निघून गेला... वेदीकाला विचार आला...ड्रिंक नाही...कोल्डड्रिंक नाही..जेवला आणि गेला... असेच चार महिने झाले...पुन्हा तोच रुबाबदार तरुण आला...आल्या आल्या वेदीकाला विचारले...वेदिका दुसऱ्या कस्टमर ला ड्रिंक टाकून देत होती...तो तरुण मॅनेजर जवळ गेला...म्हणाला वेदिका कधी फ्री होईल...मॅनेजर म्हणाले...जाईल तो इतक्यात...त्याचा कोटा पूर्ण झाला...आणि खरंच तो बिल देऊन निघाला...वेदिका त्या तरुणा जवळ आली...सर काय ऑर्डर...आणि मेनूकार्ड पुढे केलं...तो म्हणाला...तुम्हाला जे आवडेल ते,...तिने पुन्हा चिकन बटर मसाला आणि नान ची ऑर्डर दिली...जेवला आणि निघाला...खरतर पहिल्या वेळी... खूप भूक लागली होती म्हणून तो पहिल्यादा या हॉटेल मध्ये चुकून जेवायला आला होता...खरं सांगायचं तर लेडीज बार...हा कन्सेप्टच त्याला आवडत नव्हता...पण आता त्याला वेदीकाला भेटायचे वेडच लागले होते...जमेल तसा यायचा...तिला पुढ्यात बसवून जेवायचा...कधी वेदिका ला त्याने स्पर्श सुद्धा केला नाही... असेच दोन वर्षे गेले...शशांक च्या आईने घरी त्याच्या लग्नाचा विषय काढला... त्याने आईला सांगितले मी मुलगी पाहून ठेवली आहे...गेली दोन वर्षे मी तिला ओळखतो... आई कुतूहलाने म्हणाली... काय रे बाबा...! तू तर पक्का छुपा रुस्तम निघाला की रे..! कोण मुलगी आहे ते तरी सांग..! आई तुला ती मुलगी आवडणार नाही ... का ..? का...नाही आवडणार...? आई ती मुलगी बार मध्ये काम करते...काय..? होय आई...पण इज्जतीने...मी एकदा खूप भूक लागली म्हणून जे हॉटेल दिसेल तिथे जेवायला जायचं ठरवलं...आणि चुकून त्या बार मध्ये घुसलो...तिथे मला वेदिका भेटली... आई खूप चागली मुलगी आहे ती...खरतर...समाजातल्या समाजकंटका पासून रक्षण करायला तिने हा व्यवसाय पत्करला... आधी ती लोकांची आईच्या बरोबरीने धुनी भांडी करायची...पण एकदा घरात कोणी नाही हे पाहून एका नराधमान तिची इज्जत लुटण्याचा प्रयत्न केला... त्यातून कशीबशी सुटली ती... खूप सूंदर आहे ती...आणि हेच सौन्दर तिचा शाप ठरला...आई तुला चालेल अशी सून...? पण आई मी माझ्या विचारांवर ठाम् आहे .... लग्न करणार तर फक्त आणि फक्त... वेदिका सोबत...? अन्यथा आजन्म ब्रम्हचारी..! आई म्हणाली... ते सगळं ठीक आहे शशांक... पण समाज...! समाज काय म्हणेल..? शशांक म्हणाला आई तू कोणत्या समजबद्दल बोलते...माझे बाबा गेले...तेव्हा मी लहान होतो...तू ती जबाबदारी समर्थ पणे पेलली...पण लोकांनी तुझ्यावरही शिंतोडे उडवलेच न... अश्या समाजाला मी भीक घालत नाही...मला फक्त तुझं मत सांग... आई म्हणाली...एकदा भेटायला घेऊन ये तिला..! थँक्यू आई...! लव्ह यू माँ.. ! म्हणत त्याने आईला मिठी मारली... ऑफिस ला गेला ...पण आज डोळ्यासमोर वेदीकाच दिसत होती...एकदाचे सात वाजले...सगळं आवरून बार मध्ये गेला...वेदिका अजून आली नव्हती...तो टेबल वर बसून ...टेबल वर ठेवलेल्या गुलाबाच्या फुलाशी चाळा करू लागला...तेवढ्यात वेदिका आली...एक गोड smile तिने दिलं...याने हृदयावरच हात ठेवला..! ती त्याचा टेबल जवळ आली ...म्हणाली... काय मागवू..? तो म्हणाला...आज मी जेवायला नाही... तर तुला भेटायला आलो...तीन महिने मी अमेरिकेला होतो..घरी माझी आई आहे...बाबा जाऊन बरीच वर्षे झाली ...आई फार आजारी असते...त्यामुळे सारखं लग्न कर ..लग्न कर मागे लागली...पण मला एकही मुलगी पसंद पडत नाही... वेदिका पुढे बसून फक्त एकत होती...मग म्हणाली...सर तुम्ही इतके देश विदेशात फिरतात...एकही मुलगी आवडली नाही...आश्चर्य आहे.... बार मध्ये येता पण दारू पित नाही... इतका चांगला नवरा मिळेल...ती किती भाग्यवान मुलगी असेल... खरंच वेदिका...! माझ्याशी लग्न करेल ती खूप भाग्यवान मुलगी असेल..! हो सर..! काय हवं असत हो मुलींना..! कर्तबगार नवरा..! त्यात हँडसम..! कशातच कमी नाही तुम्ही... कुणीही सहज होकार देईल...! खरंच वेदिका नक्की होकार देईल..! हो सर नक्की होकार देईल..! वेदिका...! मग मी तुझा होकार समजू का...? काय...? काय...? म्हणालात सर तुम्ही...? मी म्हणालो तुझा होकार समजू का..? वेदिका म्हणाली... कसं शक्य आहे सर..! मी तर तुमच्या पायाशी सुद्धा उभं राहायच्या लायकीची नाही... हे तूच ठरवणार का वेदिका... वेदिका म्हणाली....सर सगळं करा...पण गरिबांची अशीही थट्टा करू नका... एका संसाराचे स्वप्न नक्कीच पहिले मी...पण मी असेच स्वप्न पाहते जे सत्यात उतरतील... सर नक्की पैसे साठवीन... घराचं कर्ज फेडेंन...म्हातारी आई...तिच्या भविष्याची तरतुत करून मगच मला समजून घेईल असा जोडीदार बघून नक्की लग्न करेन.. बारबाला मी हौसेने नक्कीच नाही झाली... खरतर स्वतःच रक्षण करायला मी हा व्यवसाय पत्करला... कारण इथे माझ्यावर जबरदस्ती करणार कोणीच नाही... बारबाला असली तरी इथे माझं शील अबाधित आहे... बाहेरच्या जगात त्याची शास्वती नाही सर..! आणि तिचे डोळे पाणावले...तो उठून तिच्या जवळ बसला....म्हणाला... वेदिका...! मी खरंच मनापासून तुला माझी अर्धांगिनी म्हणून मागणी घालतो... आईला सून पाहायची आहे...ती खूप आजारी आहे...म्हणून तिची खूप घाई चालली आहे... मी पहिल्यावेळी चुकून इथे आलो... तेव्हाच तू आवडली होती.....त्यानंतर मी फक्त तुला आणि तुलाच भेटायला येत होतो... बघ विचार कर... ! तू बारबाला असण्यांन मला काहीच फरक पडणार नाही..! पण जर तू नकार दिला..! तर रोज या बार मध्ये येऊन ...वैदिका नावाच्या बारबाले कडून .... रोज दारू नक्की पिणार... आणि एका चांगल्या तरुणाला ...त्याच्या आयुष्यातून उद्धवस्त करायला एक बारबाला कारणीभूत ठरेल... आता तूच ठरव कायम बारबाला... बनून दारू पाजनार...का घरवाली होऊन माझ्या घराचा स्वर्ग करणार.. तुझा होकार ...नकार काय असेल तो नक्की सांग... कारण आईने तुला भेटायला बोलावलं आहे...मी तुझ्या बाबतीत सगळं खरं खरं सागितलं आहे... आता निर्णय तुझ्या हाती... ती पुन्हा म्हणाली... सर तुम्ही खूप घाईत हा निर्णय घेताय..! थोडा वेळ घ्या.. शशांक म्हणाला... वेदिका..! काही घाई नाही...अगदी दोन वर्षे मी फक्त तुझ्यासाठी इथे येत होतो... फक्त तुला ते जाणऊ दिलं नाही,.. आणि हो तुझ्या बार मालकाशी सुद्धा माझे बोलणे झाले...त्यानां सुद्धा आपलं लग्न मंजूर आहे... लग्नात अक्षदा टाकायला तेही येणार आहेत बरं का..? ... फक्त तुझा होकार दे... प्लीज...वेदिका ...नाही म्हणू नको...नाहीतर आजन्म ब्रह्मचर्य व्रत पाळणार आहे मी... आईचा सुद्धा होकार आहे... तिने तुला उद्याच भेटायला बोलावले आहे... उद्या संध्याकाळी 5 वाजता मी तुला घ्यायला येतो... तयार राहा... तुझ्या घरचा पत्ता माहित आहे मला...प्यार किया है...तो सब पता निकालना पडता है...! नहि तो जूते खाणे पडते है..! वेदिका खूप जोरात हसली... म्हणाली नक्की येते... आता फार मजनुगिरी करू नको..! उद्या ची वाट पाहत तो झोपी गेला...स्वप्नांत वेदिका रात्रभर दिसत हाती...चारलाच तयार झाला...डायरेक्ट गाडी तिच्या घरा पुढे लावली...आई कॉटवर झोपली होती...वेदिका छान साडी नेसून तयार होती. तिने शशांक सोबत तिची ओळख करून दिली...बाकी कालच सागितलं होत... वेदीकाला घेऊन तो घरी आला...आई वाटच पाहत होती... इतकी सुंदर,आणि रेखीव दिसत होती वेदिका ...शशांक ची आई पाहतच राहिली... म्हणाली शशांक.... खरंच हिरा शोधून आणलास तू...खूप आवडली मला तुझी पसंद... चला वेदिका... आईला सांगून आता लग्नाचा बार उडून टाकू...आणि तो बार कायमचा बंद करू...! वेदिका नमस्काराला पुढे वाकणार...साशंक ची आई म्हणाली ....अग लक्ष्मी तू या घरची..! सदा सुखी राहा..! सदा सुहागण राहा...! शशांक ची आई शशांककला म्हणाली...शशांक खरंच ग्रेट रे बाळा तू...एका बारबालेला समाजात मानच स्थान दिल ..लोकांचं काय ते चार दिवस भूकंतील...थकले की आपोआप गप्प बसतील...जगाची रितच ती.... चला आता तयारीला लागा... लवकरचाच मुहूर्त काढू लग्नाचा... शशांक चल...गाडी काढ... आताच वैदिकांच्या आईला हि गोड बातमी सांगू... आणि आज वेदिकाचं बारबालेच सत्य पण सांगू... काय वेदिका...? सागूयात न...? हो आई नक्की सांगू... गाडी वैदिकांच्या घराच्या दिशेने चालू लागली....बारबाला या नावाला पूर्णविराम देण्यासाठी.... सौ प्रभा कृष्णा निपाणे कल्याण