"Tamda tüm DÜNYA ÜLKELERİ GAZZE İÇİN yürüyüşe geçmişken, nasılda İsrail-İran tiyatrosuyla GÜNDEMİ DEĞİŞTİRDİLER.." Bu denli akıl dışı ve yüzeysel bir bakış açısına rastlamak bile başlı başına bir vak’a… Hemen hemen her sayfada bu kelimeler dolaşıyor... Bir yıldan fazladır sokaklar doldu, meydanlar taştı, diller kınama ile çalkalandı… Peki ne değişti? Gazze'de insanların üzerine yağan bombalar durdu mu? Açlık, yıkım, ölüm bitti mi? Hayır... Çünkü karşında vicdanı olan bir düşman yok. Karşında mitingden, yürüyüşten, sosyal medya tepkisinden etkilenecek bir zihniyet yok. Karşında ölüm kusan, strateji bilen, akılla hareket eden, düşmanını iyi tanıyan organize bir makine var. Ve sen hâlâ İran'ın“füzeler tiyatro” diyecek kadar cahilsin. Atılan füzenin ne demek olduğunu bilmeden yorum yapan, ne askeri akıl bilen, ne siyaset okuyan, ne de coğrafya idrak eden bir akılla ahkâm kesiyorsun. Bilmediğini bilmiyorsun. Kulaktan dolma bilgilerle fikir beyan edip kendini ‘uyanmış’ sanıyorsun. Ortada gerçekler varken hâlâ tiyatro diyen bir aklın karanlığıyla karşı karşıyayız. İran, bir gecede 20'ye yakın bilim insanını kaybetti. Nükleer üsleri vuruldu, askeri bölgeleri hedef alındı, ağır kayıplar verdi. İsrail ise yıllardır İran’la yürüttüğü gölge savaşın dozunu aleni çatışmaya taşıdı. Ve hâlâ bazıları çıkıp ‘bunlar danışıklı dövüş, gündem değiştiriyorlar’ diyebiliyor. Ne acı… Füze fırlatılıyor ama “sahne” diyorlar. İnsanlar ölüyor ama “flim” sanıyorlar. Bilim insanları öldürülüyor ama “rol” diyorlar. Görüntü var "yapay zeka" diyorlar. Çünkü o zihinler sahaya değil, sadece sosyal medyaya bakıyor. Gerçeği görmek için olayın içine değil, manipülatif başlıklara, kulaktan dolma teorilere sığınıyorlar. Evet, Gazze için tüm dünya ayağa kalktı. Zalim durdu mu? Kuşatma bitti mi? Hayır! Çünkü karşıdaki düşman ne vicdan tanır ne de yürüyüş anlar. O, teknolojiyi tanır, stratejiyi tanır, istihbaratı tanır. O yüzden Gazze için gerçekten bir şey yapmak istiyorsan sadece pankart değil, proje üretmelisin. Sadece bağırmak değil, akıl kullanmalısın. Ve şimdi, ortada hakiki bir çatışma var. Misillemeler yaşanıyor. Taraflar kayıp veriyor. Ama bizdeki bazı zihinler, her şeyin ardında bir tiyatro aramakla meşgul. Çünkü gerçek bilgiye ulaşma zahmetine girmiyorlar. Çünkü bilim, analiz, jeopolitik okuma yok. Sadece ezber var. Ne ilim var ne hikmet; sadece varsayım var. Bu anlayış Gazze’ye de, ümmete de, insanlığa da fayda sağlamaz. Gerçeklerle yüzleşmeyen, sadece kendi kurgusuna inanan bir toplum, asıl düşmanı tanıyamaz. Ve düşman tanınmazsa, ona karşı ne dua işe yarar ne miting ne de söylem. O hâlde uyan artık. Bu dünya sahne değil, savaş alanı. Ve bu savaş, sadece topla tüfekle değil; zihinle, bilgiyle, teknolojiyle, stratejiyle kazanılır. Haklı olmak yetmez, güçlü olman gerekir. Gücün yoksa ne yürüyüşün duyulur ne de feryadın... Gerçekler bağırmaz. Ama bir gün çok acıtır.” İnsanlık yürüyüşle kurtulmadı hiçbir zaman. Hz. Musa denizi yürüyerek değil, Allah’ın emrine boyun eğerek yardımıyla geçti. Hz. Muhammed (sav), sadece boykotlarla değil, stratejiyle, hicretle, sabırla, savaşla ve en önemlisi vahyin rehberliğinde zafere yürüdü. Sen ne strateji biliyorsun, ne hikmet, ne sabır, ne mücadele. Sadece konuşuyorsun. Bu çağda savaş yalnızca cephede değil; akılda, masada, laboratuvarda, üniversitede, algoritmada, uyduda veriliyor. Kaleyi dışarıdan sloganla deviremezsin. Kale, içten fethedilir; ilimle, bilimle, sabırla, hamleyle. Aksi halde sadece izlersin, sadece yazarsın, sadece üzülürsün. Ve sonunda hep kaybeden sen olursun… Artık uyanmalı bu millet... Boş konuşmayı, ezbere yorum yapmayı bırakıp; okumalı, öğrenmeli, üretmeli ve ayağa kalkmalı. Zira bu çağın cihadı, sadece meydanda değil, zekâda, bilimde, teknolojide veriliyor. Zalim, bu alanlarda güçlü. Mazlumun da bu cephede güçlenmesi şart. Aksi halde sadece izleyen, ağlayan, lanetleyen bir kitle olmaktan öteye geçilemez… Batuhan Çelik